Missale Romanum 1957 - DE OFFICIO DIVINO


DE MISSA CHRISMATIS

IN QUA BENEDICITUR OLEUM CATECHUMENORUM

ET INFIRMORUM,

ET CONFICITUR SACRUM CHRISMA

1. Benedic tio olei catechumenorum et infirmorum, et confectio sacri chrismatis peraguntur secundum ordinem in Pontificali Romano descriptum, iis exceptis, quae inferius notantur.
2. Hae autem benedictio et confectio fiunt intra Missam chrismatis, quae celebranda est post Tertiam.


3. Antiphona ad introitum

Ex. 30, 25, 31


FÁCIES unctiónis óleum, et fíliis Israël dices: Hoc óleum unctiónis sanctum erit mihi in generatiónes vestras. Ps. 88, 2 Misericórdias Dómini in aetérnum cantábo: in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo. Fácies unctiónis.


4. Decantatis antiphona ad introitum ac Kýrie, eléison, ut moris est, pontifex statim incipit in tono solemni Glória in excélsis.

5. Orémus. Oratio
DÓMINE, Deus, qui in regenerándis plébibus tuis ministério úteris sacerdótum ; tríbue nobis perseverántem in tua voluntáte famulátum ; ut dono grátiae tuae, in diébus nostris, et méritis et número sacrátus tibi pópulus augeátur. Per Dóminum.

Et dicitur haec tantum oratio.


6. Léctio Epístolae beáti Jacóbi Apóstoli.

5, 13-16

FRATRES: Tristátur áliquis vestrum ? Oret. AEquo ánimo est ? Psallat. Infirmátur quis in vobis ? Indúcat presbýteros ecclésiae, et orent super eum, ungéntes eum óleo in nómine Dómini ; et orátio fídei salvábit infírmum, et alleviábit eum Dóminus ; et si in peccátis sit, remitténtur ei. Confitémini ergo altérutrum peccáta vestra, et oráte pro ínvicem ut salvémini ; multum enim valet deprecátio justi assídua.


7. Graduale Ps. 27, 7-8 In Deo sperávit cor meum, et adjútus sum. Et reflóruit caro mea: et ex voluntáte mea confitébor ei. V/. Dóminus fortitúdo plebis suae: et protéctor salvatiónum Christi sui est.


8. + Sequéntia sancti Evangélii secúndum Marcum.

6, 7-13

IN illo témpore: Vocávit Jesus duódecim, et coepit eos míttere binos, et dabat illis potestátem spirítuum immundórum. Et praecépit eis, ne quid tóllerent in via, nisi virgam tantum ; non peram, non panem, neque in zona aes, sed calceátos sandáliis, et ne indueréntur duábus túnicis. Et dicébat eis: « Quocúmque introiéritis in domum, illic manéte, donec exeátis inde ; et quicúmque non recéperint vos, nec audíerint vos, exeúntes inde, excútite púlverem de pédibus vestris, in testimónium illis ». Et exeúntes praedicábant ut paeniténtiam ágerent ; et daemónia multa ejiciébant, et ungébant óleo multos aegros, et sanábant.


Et non dicitur Credo.


9. Antiphona ad offertorium Ps. 44, 7 Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo laetítiae.


10. Secreta

HUJUS sacrifícii poténtia, Dómine, quaésumus, et vetustátem nostram cleménter abstérgat, et novitátem nobis áugeat et salútem. Per Dóminum nostrum.



11. PRAEFATIO

PER ómnia saécula saeculórum. R/. Amen. V/. Dóminus vobíscum. R/. Et cum spíritu tuo. V/. Sursum corda. R/. Habémus ad Dóminum. V/. Grátias agámus Dómino Deo nostro. R/. Dignum et justum est.

VERE dignum et justum est, aequum et salutáre, cleméntiam tuam supplíciter obsecráre, ut spirituális lavácri baptísmo renovándis creatúram chrísmatis in sacraméntum perféctae salútis vitaéque confírmes ; ut sanctificatióne unctiónis infúsa, corruptióne primae nativitátis absórpta, sanctum uniuscujúsque templum acceptábilis vitae innocéntiae odóre redoléscat ; ut secúndum constitutiónis tuae sacraméntum, régio et sacerdotáli propheticóque honóre perfúsi, vestiménto incorrúpti múneris induántur: per Christum Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Caeli, caelorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes:

SANCTUS, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt caeli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.


12. Communicántes, et quae sequuntur usque ad consecrationem, dicuntur ut in Canone Missae, nihil addendo vel immutando.
13. In benedictione chrismatis, quae in Pontificali Romano invenitur, versus finem praefationis quae super chrisma benedicendum cantatur, omittantur verba: ut s pirituális lavácri baptísmatis usque ad vestiménto incorrúpti múneris induántur, quae olim praefationem propriam Missae chrismatis constituerant, et quae in hoc instaurato ritu iterum locum suum obtinuerunt.
14. In hac Missa sacram communionem distribuere non licet.
15. Post communionem, pontifex, etiam si Missam solemnem vespertinam litaturus sit, se ipsum et calicem purificat more solito.


16. Antiphona ad communionem Marc. 6, 12-13 Praedicábant Apóstoli ut paeniténtiam ágerent, et ungébant óleo multos aegros, et sanábant.


17. Orémus. Postcommunio
PRAESTA, quaésumus, Dómine: ut, sicut de praetéritis ad nova transímus ; ita, vetustáte depósita, sanctificátis méntibus innovémur. Per Dóminum.


18. In fine Missae, dicto Pláceat tibi, sancta Trínitas, datur benedictio more solito, et, omisso ultimo evangelio sancti Joannis, dicuntur in choro Sexta et Nona.
19. Locorum Ordinarii, qui Missam chrismatis mane celebraverint, possunt vespere Missam quoque solemnem in Cena Domini litare.


DE MISSA SOLEMNI VESPERTINA

IN CENA DOMINI

Statio ad S. Joannem in Laterano



* Missa solemnis in Cena Domini celebranda est vespere, hora magis opportuna, non autem ante horam quintam post meridiem, nec post horam octavam.
Privata Missae in Cena Domini celebratio interdicitur. Ubi vero ratio pastoralis id postulet, loci Ordinarius unam alteramve Missam lectam in singulis ecclesiis vel oratoriis publicis permittere poterit ; in oratoriis autem semipublicis unam tantum Missam lectam ; ea quidem de causa, ut omnes fideles hoc sacro die Missae sacrificio interesse et Corpus Christi sumere possint. Hae autem Missae inter easdem diei horas permittuntur, quae pro Missa solemni assignatae sunt, ut supra notatur.
Hoc die sacra communio fidelibus distribui potest tantummodo inter Missas vespertinas, vel continuo ac statim ab iis expletis ; exceptis iis, qui in periculo mortis sunt constituti.
1. Tabernaculum, si quod exstat in altari majore, omnino vacuum sit ; pro communicando vero clero et populo hodie et crastino die, ponatur super altare pyxis (vel pyxides) cum particulis in hac ipsa Missa consecrandis.
2. Ubi deest copia clericorum et sacerdotum, Missa celebratur secundum consuetum ritum Missae in cantu ; et permittitur incensatio altaris, ut in Missa solemni.
3. Ubi vero clerici adsint, maxime convenit, ut, in forma assistentiae choralis, Missae solemni vespertinae intersint.
4. Itaque, unusquisque suis choralibus vestimentis induitur: sacerdotes insuper accipiunt stolam ; celebrans et ministri induunt vestes sacras albi coloris, ut in Missa moris est.
5. Omnibus sic paratis, incipit processio per ecclesiam ad altare, et interim cantatur a schola antiphona ad introitum.


Antiphona ad introitum

Gal. 6, 14


NOS autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Jesu Christi: in quo est salus, vita et resurréctio nostra: per quem salváti et liberáti sumus. Ps. 66, 2 Deus misereátur nostri, et benedícat nobis: illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri. Nos autem.


6. Celebrans, postquam cum ministris, seu ministrantibus, ad altare pervenerit, facta confessione, ascendens, osculatur illud in medio, et incensat more solito, etiam quando solus in cantu celebrat.
7. Altaris incensatione peracta, celebrans lecto introitu et Kýrie, eléison recitato, incipit solemniter Glória in excélsis, et pulsantur campanae et organum, quae, expleto hymno, silent usque ad vigiliam paschalem.


8. Orémus. Oratio
DEUS, a quo et Judas reátus sui poenam, et confessiónis suae latro praémium sumpsit, concéde nobis tuae propitiatiónis efféctum: ut, sicut in passióne sua Jesus Christus, Dóminus noster, divérsa utrísque íntulit stipéndia meritórum ; ita nobis, abláto vetustátis erróre, resurrectiónis suae grátiam largiátur: Qui tecum vivit.

Et dicitur haec tantum oratio.


9. Léctio Epístolae beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios.
1 Cor. 11, 20-32


FRATRES: Conveniéntibus vobis in unum, jam non est domínicam cenam manducáre. Unusquísque enim suam cenam praesúmit ad manducándum. Et álius quidem ésurit, álius autem ébrius est. Numquid domos non habétis ad manducándum et bibéndum ? Aut ecclésiam Dei contémnitis, et confúnditis eos, qui non habent ? Quid dicam vobis ? Laudo vos ? In hoc non laudo. Ego enim accépi a Dómino, quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Jesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem, et grátias agens fregit, et dixit: « Accípite, et manducáte: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradétur: hoc fácite in meam commemoratiónem ». Simíliter et cálicem, postquam cenávit, dicens: « Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine: hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem ». Quotienscúmque enim manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis: mortem Dómini annuntiábitis, donec véniat. Itaque quicúmque manducáverit panem hunc vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini. Probet autem seípsum homo: et sic de pane illo edat et de cálice bibat. Qui enim mandúcat et bibit indígne, judícium sibi mandúcat et bibit, non dijúdicans corpus Dómini. Ideo inter vos multi infírmi et imbecílles, et dórmiunt multi. Quod si nosmetípsos dijudicarémus, non útique judicarémur. Dum judicámur autem, a Dómino corrípimur, ut non cum hoc mundo damnémur.


10. Graduale Phil. 2, 8-9 Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis. V/. Propter quod et Deus exaltávit illum: et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.


11. Munda cor meum, Jube, domne (Dómine), et Dóminus sit in córde tuo, (meo), dicuntur more solito.


8. + Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.

13, 1-15

ANTE diem festum Paschae, sciens Jesus quia venit hora ejus, ut tránseat ex hoc mundo ad Patrem, cum dilexísset suos, qui erant in mundo, in finem diléxit eos. Et cena facta, cum diábolus jam misísset in cor, ut tráderet eum Judas Simónis Iscariótae, sciens quia ómnia dedit ei Pater in manus, et quia a Deo exívit, et ad Deum vadit, surgit a cena, et ponit vestiménta sua, et cum accepísset línteum, praecínxit se. Deínde mittit aquam in pelvim, et coepit laváre pedes discipulórum, et extérgere línteo, quo erat praecínctus. Venit ergo ad Simónem Petrum. Et dicit ei Petrus: « Dómine, tu mihi lavas pedes ? » Respóndit Jesus et dixit ei: « Quod ego fácio, tu nescis modo, scies autem póstea ». Dicit ei Petrus: « Non lavábis mihi pedes in aetérnum ». Respóndit ei Jesus: « Si non lávero te, non habébis partem mecum ». Dicit ei Simon Petrus: « Dómine, non tantum pedes meos, sed et manus, et caput ». Dicit ei Jesus: « Qui lotus est, non índiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus. Et vos mundi estis, sed non omnes ». Sciébat enim quisnam esset qui tráderet eum ; proptérea dixit: Non estis mundi omnes. Postquam ergo lavit pedes eórum, et accépit vestiménta sua, cum recubuísset íterum, dixit eis: « Scitis quid fécerim vobis ? Vos vocátis me Magíster et Dómine, et bene dícitis ; sum étenim. Si ergo ego lavi pedes vestros, Dóminus et Magíster: et vos debétis alter altérius laváre pedes. Exémplum enim dedi vobis, ut, quemádmodum ego feci vobis, ita et vos faciátis ».


13. Valde convenit ut post evangelium habeatur brevis HOMILIA ad illustranda mysteria potissima, quae hac Missa recoluntur, institutio scilicet sacrae Eucharistiae et ordinis sacerdotalis, necnon et mandatum Domini de caritate fraterna.
14. Credo hodie non dicitur.



DE LOTIONE PEDUM

15. Post homiliam proceditur, ubi ratio pastoralis id suadeat, ad lotionem pedum.
16. In medio presbyterii, vel in ipsa aula ecclesiae, parata sint sedilia hinc inde pro duodecim viris, quorum lavabuntur pedes ; cetera quae occurrunt, tempore opportuno, in mensula parentur.
17. Interim diaconus et subdiaconus, seu duo majores ex ministrantibus, inducunt duodecim viros selectos, binos et binos, ad locum paratum, dum schola vel ipse clerus assistens incipit, cantando vel recitando, antiphonas, psalmos et versus infrascriptos.
Duodecim autem viri selecti, facta reverentia altari ac celebranti, in presbyterio sedenti, disponuntur per sedilia ; tunc ministri sacri, seu ministrantes, adibunt celebrantem. Omnes deponunt manipulum, celebrans vero etiam planetam.
Lotione pedum ad finem vergente, incipitur antiphona 8a cum suis versibus, ceteris, si opus sit, omissis.
18. Antiphonae vero, psalmi et versus cantandi vel recitandi, sunt:


1

Antiphona Joann. 13, 34 « Mandátum novum do vobis: ut diligátis ínvicem, sicut diléxi vos » , dicit Dóminus. Ps. 118, 1 Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege Dómini. Et repetitur immediate antiphona « Mandátum novum ». Et sic aliae antiphonae, quae habent psalmos vel versus, repetuntur. Et de quolibet psalmo dicitur tantum primus versus.

2

Antiphona Joann. 13, 4, 5 et 15 Postquam surréxit Dóminus a cena, misit aquam in pelvim, et coepit laváre pedes discipulórum: hoc exémplum relíquit eis. Ps. 47, 2 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis: in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus. Postquam surréxit Dóminus.


3

Antiphona Joann. 13, 12, 13 et 15 Dóminus Jesus, postquam cenávit cum discípulis suis, lavit pedes eórum, et ait illis: « Scitis quid fécerim vobis ego, Dóminus et Magíster ? Exémplum dedi vobis, ut et vos ita faciátis ». Ps. 84, 2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: avertísti captivitátem Jacob. Dóminus Jesus.

4

Antiphona Joann. 13, 6-7 et 8 « Dómine, tu mihi lavas pedes ? » Respóndit Jesus, et dixit ei: « Si non lávero tibi pedes, non habébis partem mecum » V/. Venit ergo ad Simónem Petrum, et dixit ei Petrus. Et repetitur antiphona « Dómine, tu mihi lavas pedes ? » Respóndit Jesus, et dixit ei: « Si non lávero tibi pedes, non habébis partem mecum » V/. « Quod ego fácio, tu nescis modo: scies autem póstea ». Tertio repetitur antiphona « Dómine, tu mihi lavas pedes ? » Respóndit Jesus, et dixit ei: « Si non lávero tibi pedes, non habébis partem mecum ».


5

Antiphona Joann. 13, 14 « Si ego, Dóminus et Magíster vester, lavi vobis pedes: quanto magis debétis alter altérius laváre pedes ? » Ps. 48, 2 Audíte haec, omnes gentes: áuribus percípite, qui habitátis orbem. « Si ego, Dóminus ».

6

Antiphona Joann. 13, 35 « In hoc cognóscent omnes, quia discípuli mei estis, si dilectiónem habuéritis ad ínvicem ». V/. Dixit Jesus discípulis suis. « In hoc cognóscent ».


7

Antiphona 1 Cor. 13, 13 Máneant in vobis fides, spes, cáritas, tria haec: major autem horum est cáritas. V/. Nunc autem manent fides, spes, cáritas, tria haec: major horum est cáritas. Máneant in vobis.

8

Sequens antiphona cum suis versibus numquam omittitur ; incipitur autem, omissis, si opus sit, praecedentibus, lotione pedum ad finem vergente.
Antiphona Ubi cáritas et amor, Deus ibi est. V/. Congregávit nos in unum Christi amor. V/. Exsultémus et in ipso jucundémur. V/. Timeámus et amémus Deum vivum. V/. Et ex corde diligámus nos sincéro.
Et repetitur antiphona Ubi cáritas et amor, Deus ibi est. V/. Simul ergo cum in unum congregámur: V/. Ne nos mente dividámur, caveámus. V/. Cessent júrgia malígna, cessent lites. V/. Et in médio nostri sit Christus Deus.
Et repetitur antiphona Ubi cáritas et amor, Deus ibi est. V/. Simul quoque cum beátis videámus V/. Gloriánter vultum tuum, Christe Deus: V/. Gáudium, quod est imménsum atque probum, V/. Saécula per infiníta saeculórum. Amen.


19. Interim celebrans procedit ad lotionem pedum, hoc modo: praecingit se linteo, et per ordinem dispositis iis, qui lavandi sunt, acolythis pelvim et aquam ministrantibus, subdiacono singulorum pedem dextrum tenente, genuflectens singulis, illorum pedem lavat et extergit, diacono praebente linteum ad abstergendum.
19a . Officia quae in ritu solemni a diacono et subdiacono adimplentur, a ministrantibus peraguntur.
20. Post lotionem celebrans lavat et abstergit manus, nihil dicens. Deinde omnes resumunt manipulum, celebrans vero etiam planetam, et redeunt ante medium altaris, ubi celebrans dicit:

Pater noster secreto. V/. Et ne nos indúcas in tentatiónem. R/. Sed líbera nos a malo. V/. Tu mandásti mandáta tua, Dómine. R/. Custodíri nimis. V/. Tu lavásti pedes discipulórum tuórum. R/. Opera mánuum tuárum ne despícias. V/. Dómine, exáudi oratiónem meam. R/. Et clamor meus ad te véniat. V/. Dóminus vobíscum. R/. Et cum spíritu tuo.


Orémus. Oratio
ADÉSTO, Dómine, quaésumus, offício servitútis nostrae: et quia tu discípulis tuis pedes laváre dignátus es, ne despícias ópera mánuum tuárum, quae nobis retinénda mandásti: ut, sicut hic nobis et a nobis exterióra abluúntur inquinaménta ; sic a te ómnium nostrum interióra lavéntur peccáta. Quod ipse praestáre dignéris, qui vivis et regnas Deus: per ómnia saécula saeculórum. R/. Amen.


Oratione completa, duodecim viri, facta reverentia altari et celebranti, reducuntur ad loca sua, si sint clerici in presbyterium, si sint laici in peculiarem locum ad hoc designatum.
21. Ubi vero contingat lotionem pedum extra Missarum solemnia peragi, observetur ordo supra descriptus, praemisso, cum solitis caeremoniis, cantu evangelii Missae Ante diem festum Paschae, ut supra n. 12.
22. Post pedum lotionem, seu, ubi haec locum non habuerit, post homiliam, proceditur in celebratione Missae, more solito.



23. Antiphona ad offertorium Ps. 117, 16 et 17 Déxtera Dómini fecit virtútem, déxtera Dómini exaltávit me: non móriar, sed vivam, et narrábo ópera Dómini.


24. Secreta

IPSE tibi, quaésumus, Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus, sacrifícium nostrum reddat accéptum, qui discípulis suis in sui commemoratiónem hoc fíeri hodiérna traditióne monstrávit, Jesus Christus, Fílius tuus, Dóminus noster: Qui tecum vivit.


25. Praefatio, Sanctus et Benedíctus dicuntur more consueto. Dicitur autem Praefatio de sancta Cruce.


26. Infra Actionem

COMMUNICÁNTES, et diem sacratíssimum celebrántes, quo Dóminus noster Jesus Christus pro nobis est tráditus: sed et memóriam venerántes, in primis gloriósae semper Vírginis Maríae, Genitrícis ejúsdem Dei et Dómini nostri Jesu Christi: sed et beatórum Apostolórum ac Mártyrum tuórum, Petri et Pauli, Andréae, Jacóbi, Joánnis, Thomae, Jacóbi, Philíppi, Bartholomaéi, Matthaéi, Simónis et Thaddaéi: Lini, Cleti, Cleméntis, Xysti, Cornélii, Cypriáni, Lauréntii, Chrysógoni, Joánnis et Pauli, Cosmae et Damiáni: et ómnium Sanctórum tuórum ; quorum méritis precibúsque concédas, ut in ómnibus protectiónis tuae muniámur auxílio. Jungit manus. Per eúmdem Christum Dóminum nostrum. Amen.


Tenens manus expansas super oblata, dicit:

HANC ígitur oblatiónem servitútis nostrae, sed et cunctae famíliae tuae, quam tibi offérimus ob diem, in qua Dóminus noster Jesus Christus trádidit discípulis suis Córporis et Sánguinis sui mystéria celebránda: quaésumus, Dómine, ut placátus accípias: diésque nostros in tua pace dispónas, atque ab aetérna damnatióne nos éripi, et in electórum tuórum júbeas grege numerári. Jungit manus. Per eúmdem Christum Dóminum nostrum. Amen.


QUAM oblatiónem tu, Deus, in ómnibus, quaésumus, signat ter super oblata, bene+díctam, adscríp+tam, ra+tam, rationábilem, acceptabilémque fácere dignéris: signat semel super hostiam, ut nobis Cor+pus, et semel super calicem, et San+guis fiat dilectíssimi Fílii tui jungit manus Dómini nostri Jesu Christi.


25. Incensatio Sacramenti, ut in Missa solemni moris est, hodie fit etiam si Missa absque ministris sacris celebratur ; tunc autem ab acolythis, seu ministrantibus, peragitur.


QUI prídie, quam pro nostra omniúmque salúte paterétur, hoc est, hódie, accipit hostiam, accépit panem in sanctas ac venerábiles manus suas, elevat oculos ad caelum, et elevátis óculis in caelum ad te Deum, Patrem suum omnipoténtem, caput inclinat, tibi grátias agens, signat super hostiam, bene+dixit, fregit, dedítque discípulis suis, dicens: Accípite, et manducáte ex hoc omnes.

Tenens ambabus manibus hostiam inter indices et pollices, profert verba consecrationis secrete, distincte et attente super hostiam, et simul super omnes, si plures sint consecrandae.

Hoc est enim Corpus meum.


Quibus verbis prolatis, statim hostiam consecratam genuflexus adorat: surgit, ostendit populo, reponit super corporale, et genuflexus iterum adorat: nec amplius pollices et indices disjungit, nisi quando hostia tractanda est, usque ad ablutionem digitorum. Tunc, detecto calice, dicit:

SÍMILI modo, postquam cenátum est, ambabus manibus accipit calicem, accípiens et hunc praeclárum Cálicem in sanctas ac venerábiles manus suas: item caput inclinat, tibi grátias agens, sinistra tenens calicem, dextera signat super eum, bene+díxit, dedítque discípulis suis, dicens: Accípite, et bíbite ex eo omnes.

Profert verba consecrationis super calicem, attente, continuate, et secrete, tenens illum parum elevatum.

Hic est enim Calix Sánguinis mei,

novi et aetérni testaménti:

mystérium fídei:

qui pro vobis et pro multis

effundétur

in remissiónem peccatórum.


Quibus verbis prolatis, deponit calicem super corporale, et dicens secrete:

Haec quotiescúmque fecéritis, in mei memóriam faciétis.

Genuflexus adorat: surgit, ostendit populo, deponit, cooperit, et genuflexus iterum adorat.
Reliqua ut in Canone Missae, ut infra, praeter sequentia:


28. Ad triplex Agnus Dei, ter respondetur miserére nobis, ut infra:

AGNUS Dei, qui tollis peccáta mundi: miserére nobis. Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi: miserére nobis. Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi: miserére nobis.

Osculum pacis hodie non datur, et omittitur oratio Dómine Jesu Christe, qui dixísti.


29. Sumpto sacratissimo Sanguine, celebrans, omissis confessione et absolutione, procedit ad distributionem communionis, more solito.
Praecedunt ministri sacri ; post eos ceteri clerici per ordinem, deinde ministrantes.
Hi omnes accedunt ante altare, bini et bini, aut quaterni et quaterni, et, facta genuflexione, gradus ascendunt, genibusque flexis reverenter accipiunt Corpus Domini ; postea eodem ordine recedunt. Fideles vero accipiunt Sacramentum ad cancellos.
Si vero multitudo fidelium ad sacram mensam accedentium magna sit, alii quoque sacerdotes, vel una cum celebrante ad cancellos, vel alio loco apto, communionem distribuere possunt, cauto tamen ut bono ordini ac devotioni fidelium sedulo provideatur.
Si episcopus sacram communionem distribuerit, fideles anulum ejusdem ante communionem non osculantur.
30. Antiphona ad communionem cantari potest a schola, dum celebrans sacras particulas distribuit.


31. Antiphona ad communionem Joann. 13, 12, 13 et 15 Dóminus Jesus, postquam cenávit cum discípulis suis, lavit pedes eórum, et ait illis: « Scitis quid fécerim vobis ego, Dóminus et Magíster ? Exémplum dedi vobis, ut et vos ita faciátis ».

Juxta numerum communicantium addi possunt sequentes psalmi: Psalmus 22 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit. Et repetitur antiphona Dóminus Jesus. Psalmus 71 Deus, judícium tuum regi da. Et repetitur antiphona Dóminus Jesus. Psalmus 103 Bénedic, ánima mea, Dómino. Et repetitur antiphona Dóminus Jesus. Psalmus 150 Laudáte Dóminum in sanctis ejus. Et clauditur cum eadem antiphona Dóminus Jesus.
32. Communione fidelium peracta, pyxis vel pyxides deponuntur super corporale. Celebrans procedit ad ablutionem calicis et digitorum, recitans solitas orationes.
33. Omnibus sic absolutis, Missa prosequitur more solito ; sed celebrans genuflectit, quandocumque accedit, vel recedit a medio altaris, vel transit ante Sacramentum: et cum dicit Dóminus vobíscum, non vertit se ad populum in medio altaris, ne terga vertat Sacramento, sed a latere evangelii.


34. Orémus. Postcommunio
REFÉCTI vitálibus aliméntis, quaésumus, Dómine Deus noster: ut, quod témpore nostrae mortalitátis exséquimur, immortalitátis tuae múnere consequámur. Per Dóminum.


35. Loco Ite, missa est, hodie cantatur Benedicámus Dómino, et dicitur Pláceat tibi, sancta Trinitas, more solito.
36. Benedictio et ultimum evangelium sancti Joannis hodie omittuntur ; celebrans autem et ministri sacri deponunt manipulum, celebrans vero etiam planetam, et accipit pluviale albi coloris.
37. In Missis lectis, quae ab Ordinario loci celebrari permittuntur, Missa terminatur more solito.


DE SOLEMNI TRANSLATIONE

AC REPOSITIONE SACRAMENTI

ET DE ALTARIUM DENUDATIONE

1. Missa expleta, statim proceditur ad solemnem translationem et repositionem Sacramenti, quod ad communionem sequenti die faciendam in pyxide asservatur.
2. Pro solemni Sacramenti repositione paretur locus aptus in aliquo sacello vel altari ecclesiae, ac decenter, quoad fieri potest, ornetur velis et luminaribus ; atque, servatis Sacrae Rituum Congregationis decretis de vitandis vel tollendis abusibus in hoc loco parando, plane commendatur severitas, quae liturgiae horum dierum convenit.
3. In translatione et repositione vero Sacramenti proceditur hoc modo:
Accenduntur intorticia, et fit processio more solito.
Si haberi potest, alius subdiaconus paratus ferat crucem ; secus unus ex clericis vel ministrantibus.
Celebrans, stans ante altare, imponit incensum in duobus thuribulis, absque benedictione. Deinde, in medio genuflexus, ter incensat Sacramentum.
Tunc assumit velum humerale albi coloris, et ascendens altare in medio, facta genuflexione, stans, accipit pyxidem, quam diaconus ei porrigit, et extremitatibus, veli cooperit.
Deinde, de altari descendens, procedit sub baldachino, duobus acolythis, vel ministrantibus, Sacramentum continue incensantibus, usque ad locum paratum. Ministri sacri, vel ministrantes, comitantur celebrantem, a dextris et a sinistris procedentes.
Dum fit processio, cantatur hymnus Pange, lingua, gloriósi Córporis mystérium, usque ad verba Tantum ergo ; si vero opus sit, idem hymnus repetitur.


Hymnus

PANGE, lingua, gloriósi Córporis mystérium,Sanguinísque pretiósiQuem in mundi prétiumFructus ventris generósi Rex effúdit géntium.
Nobis datus, nobis natusEx intácta Vírgine,Et in mundo conversátus,Sparso verbi sémine,Sui mor as incolátus,Miro clausit órdine.
In suprémae nocte cenae,Recúmbens cum frátribus,Observáta lege pleneCibis in legálibus,Cibum turbae duodénaeSe dat suis mánibus.
Verbum caro, panem verumVerbo carnem éfficit ;Fitque sanguis Christi merum ;Et si sensus déficit,Ad firmándum cor sincérumSola fides súfficit.
Tantum ergo Sacraméntum Venerémur cérnui: Et antíquum documéntum Novo cedat rítui ; Praestet fides suppleméntum Sénsuum deféctui.
Genitóri, Genitóque Laus et jubilátio, Salus, honor, virtus quoque Sit et benedíctio: Procedénti ab utróque Compar sit laudátio. Amen.


4. Cum autem ventum fuerit ad locum paratum, celebrans, adjuvante, si opus sit, diacono, deponit pyxidem super altare, genuflectit, et incensat, thure iterum imposito ; interim canitur Tantum ergo.
Deinde diaconus, vel ipse celebrans, reponit pyxidem in tabernaculo seu capsa.
5. Postea, omnes, genibus flexis, per aliquod temporis spatium in silentio Sacramentum adorant. Signo dato, celebrans et ministri sacri, et ministrantes, surgunt, ite rum, genibus flexis, adorant, et revertuntur in sacristiam, ubi celebrans et ministri sacri deponunt paramenta albi coloris ; deinde celebrans et diaconus assumunt stolam violaceam.
6. Si autem plures pyxides transferendae sint, idem celebrans (vel, si habe antur, alius sacerdos, aut diaconus, indutus superpelliceo, stola alba et velo humerali ejusdem coloris) , eas transferat ad locum destinatum, antequam incipiat altarium denudationem, forma quidem simplici, scilicet comitantibus duobus acolythis, vel ministrantibus, cum cereis accensis, alioque umbellam portante.
7. Deinde celebrans cum ministris, seu ministrantibus, exeunt ante altare majus ; facta eidem reverentia, stantes, incipiunt denudationem altarium, hoc modo:
Celebrans dicit clara voce sequentem antiphonam:
Psalmus 21, 19 Divisérunt sibi vestiménta mea: et super vestem meam misérunt sortem, addens initium ejusdem psalmi:
Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti ?
Clerici, si adsunt, prosequuntur recitationem hujus psalmi, usque dum altarium denudatio peracta sit ; alioquin ipse celebrans psalmum prosequitur.
Longe a salúte mea verba delictórum meórum.
Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis.
Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meae.
In te projéctus sum ex útero: * de ventre matris meae Deus meus es tu, * ne discésseris a me.
Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádjuvet.
Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
Sicut aqua effúsus sum: et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
Aruit tamquam testa virtus mea, * et lingua mea adhaésit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, * et super vestem meam misérunt sortem.
Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
Erue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam.
Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in medio ecclésiae laudábo te.
Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Jacob, glorificáte eum.
Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis.
Nec avértit faciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
Apud te laus mea in ecclésia magna: vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
Edent páuperes, et saturabúntur: * et laudábunt Dóminum, qui requírunt eum: * vivent corda eórum in saéculum saéculi.
Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terrae.
Et adorábunt in conspéctu ejus * univérsae famíliae géntium.
Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terrae: * in conspéctu ejus cadent omnes qui descéndunt in terram.
Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt caeli justítiam ejus pópulo qui nascétur, * quem fecit Dóminus.

Celebrans vero cum ministris sacris, vel ministrantibus, denudat omnia altaria ecclesiae, excepto illo in quo Sacramentum solemniter adoratur.
Altaribus denudatis, redeunt ad altare majus, et repetita a celebrante antiphona Divisérunt, revertuntur in sacristiam.
8. Mox in choro dicitur Completorium ut supra (FERIA QUINTA, DE OFFICIO DIVINO , rubr. 2.) notatur, candelis exstinctis et absque cantu.
9. Ad locum autem repositionis sanctissimae Eucharistiae fit publica adoratio, inde ab expleta Missa in Cena Domini instituenda, et protrahenda saltem usque ad mediam noctem.


Missale Romanum 1957 - DE OFFICIO DIVINO