Missale 1962 978


PRAECONIUM PASCHALE

979 Ex-súl-tet iam Angé-li-ca turba cae-ló-rum : ex-súl-tent di-vi-na my-sté-ri-a: et pro tan-ti Re-gis  vic-tó-ri-a tu-ba ín-so-net sa-lu-tá-ris. Gaude-at et tel-lus tantis ir-ra-di-á-ta fulgó-ri-bus: et ae-térni Regis splendó-re il-lustrá-ta, to-tí-us orbis se sénti-at a-mi-sísse ca-li-gi-nem. Lae-té-tur et ma-ter Ecclé-si- a, tan-ti lú-mi-nis ad-orná-ta fulgó-ri-bus: et magnis popu-ló-rum vó-ci-bus haec au-la re-sul-tet.    

Quapróp-ter adstán-tes vos, fra-tres ca-rís-si-mi, ad tam mi-ram hu-ius sancti lúmi-nis cla-ri-tá-tem, u-na me-cum, quae-so, De-i omni-po-tén-tis mi-se-ri-cor-di-am invo-cá-te. Ut, qui me non me-is mé-ri-tis intra Le-vi-tá-rum núme- rum digná-tus est aggre-gá-re, lúmi-nis su-i cla-ri-tá-tem infundens, cé-re-i hu-ius lau-dem implé-re per-fí-ci-at. Per Dó-mi-num nostrum Ie-sum Chri-stum, Fí-li-um su-um: Qui cum e-o vi-vit et regnat in u-ni-tá-te Spí-ri-tus Sancti De-us.

Per omni-a sae-cu-la sae-cu-ló-rum. R. Amen. V. Dómi-nus vo-bíscum. R. Et cum spí-ri-tu tu-o.   V. Sursum corda. R. Ha-bé-mus ad Dó-mi-num.   V. Grá-ti- as a-gámus Dó-mi-no De-o nostro.   R. Dignum et iustum est.

Vere dignum et iustum est, invi-sí-bi-lem De-um Patrem omni-po-tén-tem Fi-li-úmque e-ius u-ni-gé-ni-tum, Dó-mi-num nostrum Ie-sum Chri-stum, to-to cor-dis ac mentis af-féc-tu et vo-cis mi-ni-sté-ri-o per-so- ná- re.

Qui pro no-bis ae-térno Pa-tri Adae dé-bi-tum sol-vit: et vé-te-ris pi-a-cu-li cau-ti-ó-nem pi-o cru-ó-re de-tér-sit. Haec sunt e-nim fe-sta  pascha-li-a in quibus ve-rus il-le Agnus oc-ci-di-tur, cu-ius sángui-ne po-stes fi-dé-li-um conse-crántur. Haec nox est, in qua primum patres nostros, fili-os Isra-ël e-dúctos de AE-gypto, Ma-re Rubrum sic-co ve-stí-gio trans-í-re fe-cí-sti. Haec i-gi-tur nox est, quae pecca-tórum té-nebras co-lúmnae il-lu-mi-na-ti-ó-ne purgá-vit.

Haec nox est, quae hó-di-e per u-ni-vérsum mundum in Chri-sto cre-dén-tes, a vi-ti-is sae-cu-li et ca-li-gi-ne pecc-a-tó- rum  segre-gá-tos, red-dit grá-ti-ae, só-ci-at sancti-tá-ti. Haec nox est, in qua, destrúc-tis víncu-lis mor- tis, Chri-stus ab ín-fe-ris vic-tor a-scéndit. Ni-hil e-nim no-bis na-sci pró-fu-it, ni-si réd-i-mi pro-fu-ís-set. O mi-ra cir-ca nos tu- ae pi-e-tá-tis digna-ti-o ! O in- ae-sti-má-bi-lis di-léc-ti-o ca-ri tá-tis: ut servum red- í-me-res, Fí-li-um tra-di-dí-sti! O cer-te ne-ces-sá-ri- um Adae pec-cá-tum, quod Chri-sti mor-te de-lé-tum est! O fe-lix culpa, quae ta-lem ac tantum mé-ru-it ha-bé- re Red-emp-tó-rem ! O ve-re be-a-ta nox, quae so-la mé-ru-it sci- re tempus et ho-ram, in qua Chri-stus ab ín-fe-ris re-surré-xit! Haec nox est, de qua scrip-tum est: Et nox sic-ut di-es il-lumi-ná-bi-tur: et nox il-lu-mi-ná-ti-o me-a in de-li-ci-is me-is. Hu-ius i-gi-tur sancti-fi-cá-ti-o noctis fu-gat scé-le-ra, culpas la-vat: et reddit inno-cénti-am lapsis, et mae-stis lae-tí-ti-am. Fu-gat ó-di-a, concordi-am pa-rat, et cur-vat impé-ri-a.

In hu-ius i-gi-tur noctis grá-ti-a, súsci-pe, sancte Pa-ter, incén-si hu-ius sa-cri-fi-ci-um vesper-ti-num: quod ti-bi in hac cé-re-i ob-la-ti-ó-ne so-lémni, per mi-nistró-rum ma-nus de o-pé-ri-bus a-pum, sa-cro-sancta red-dit Ecclé-si-a. Sed  iam co-lúmnae hu-ius prae-có-ni-a no-vimus, quam in ho-nó-rem De-i rú-ti-lans i-gnis accendit. Qui li-cet sit di-vi-sus in par-tes, mu-tu-á-ti ta-men lú-mi-nis de-tri-mén-ta non no-vit. A-li-tur e-nim liquánti-bus    ce-ris, quas in substán-ti-am pre-ti-ó-sae hu-ius lámpa-dis a-pis i-ter e-dú-xit. O ve-re be-á-ta nox, quae exspo-li-á-vit AE-gyp-ti-os, di-tá-vit Hebrae-os ! Nox, in qua terré-nis cae-lé-sti-a, humá-nis di-vi-na iunguntur.

O-rámus ergo te, Dómi-ne: ut cé-re-us i-ste in ho-nó-rem tu-i nómi-nis conse-crá-tus, ad noc-tis hu-ius ca-lí-gi-nem destru-éndam, inde-fí-ci-ens per-se-vé-ret. Et in o-dó-rem su-a-vi-tá-tis ac-céptus, su-pérnis lumi-ná-ri-bus mi-sce-á-tur. Flam-mas e-ius lú-ci-fer ma-tu-ti-nus invé-ni-at. Il-le, inquam, lú-ci-fer, qui ne-scit occá-sum. Il-le, qui regressus ab ín-fe-ris hu-má-no gé-ne- ri se-ré-nus il-lú-xit. Pre-cámur ergo te, Dómi-ne: ut nos fámu-los tu- os, omnemque cle-rum, et de-vo-tís-si-mum pó-pu-lum: u-na cum be-a-tís-si-mo Pa-pa nostro N. et Antí-sti-te nostro N., qui-é-te témpo-rum con-cés-sa, in his  pascha-li-bus gáu-di-is, as-sí-du-a pro-tec-ti-ó-ne ré-ge-re, gu-ber-ná-re et con-serva-re digne-ris. Réspi-ce ét-i-am ad e-os, qui nos in po-testá-te re-gunt, et, in-effá-bi-li pi-e-tá-tis et mi-se-ri-cordi-ae tu-ae múne-re, di-ri-ge co-gi-ta-ti-ó-nes e-ó-rum ad iusti-ti-am et pa-cem, ut de ter-ré-na o-pe-ro-si-tá-te ad cae-léstem pá-tri-am pervé-ni-ant cum omni pó-pu-lo tu-o. Per e-úndem Dómi-num nostrum Ie-sum Chri-stum, Fi-li-um tu-um: Qui te-cum vi-vit et regnat in u-ni-tá-te Spí-ri-tus Sancti De- us:
per omni-a sae-cu-la saecu-ló-rum. R. Amen.

DE LECTIONIBUS

14. Post praeconium paschale, diaconus, depositis paramentis albis, assumit violacea, et vadit ad celebrantem.

14 a. Post praeconium paschale, sacerdos deponit dalmaticam et stolam albi coloris, et, indutus iterum stola et pluviali violaceis, redit ad legile.

15. Postea leguntur lectiones, sine titulo, nec in earum fine respondetur Deo gratias. Leguntur vero a lectore, in medio chori, ante cereum benedictum, ita quidem ut lector habeat a dextris altare, a sinistris aulam ecclesiae. Celebrans et ministri, clerus et populus, sedentes auscultant.

15 a. Postea leguntur lectiones, sine titulo, nec in earum fine respondetur Deo gratias. Leguntur vero a sacerdote, in medio chori, ante cereum benedictum, ita quidem ut sacerdos habeat a dextris altare, a sinistris aulam ecclesia. Ministrantes et populus sedentes auscultant.
Si vero adsit clericus lector, omnia peraguntur, ut supra n. 15.

16. In fine lectionis, vel post canticum, dicuntur orationes hoc modo: omnes surgunt; celebrans dicit Oremus, diaconus Flectamus génua, et omnes, una cum ipso celebrante, flexis genibus, per aliquod temporis spatium in silentio orant; dicto a diacono Levate, omnes surgunt, et celebrans dicit orationem, in tono feriali, et iunctis manibus.

16 a. In fine lectionis, vel post canticum, dicuntur orationes hoc modo: omnes surgunt; sacerdos, stans ante legite, dicit: Oremus. Flectamus génua, et omnes, una cum ipso sacerdote, flexis genibus, per aliquod temporis spatium in silentio orant; dicto a sacerdote Levate, omnes surgunt, et ipse dicit orationem, in tono feriali, et iunctis manibus.

17. Leguntur vero quatuor sequentes lectiones, cum suis canticis, et orationibus.

Lectio prima

Gn 1,1-31 Gn 2,1-2

980 In principio creavit Deus caelum et terram. Terra autem erat inanis et vacua, et ténebrae erant super fáciem abyssi: et Spiritus Dei ferebatur super aquas. Dixitque Deus: « Fiat lux ». Et facta est lux. Et vidit Deus lucem quod esset bona: et divisit lucem a tenebris. Appellavitque lucem Diem, et tenebras Noctem: factumque est vespere et mane, dies unus. Dixit quoque Deus : « Fiat firmamentum in medio aquarum: et dividat aquas ab aquis ». Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quae erant sub firmamento, ab his, quae erant super firmamentum. Et factum est ita. Vocavitque Deus firmamentum Caelum: et factum est vespere et mane, dies secundus. Dixit vero Deus: « Congregentur aquae, quae sub caelo sunt, in locum unum: et appareat árida ». Et factum est ita. Et vocavit Deus aridam, Terram: congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit Deus quod esset bonum. Et ait: « Germinet terra herbam virentem et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum iuxta genus suum, cuius semen in semetipso sit super terram ». Et factum est ita. Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen iuxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secúndum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum. Et factum est vespere et mane, dies tertius. Dixit autem Deus: « Fiant luminaria in firmamento caeli, et dividant diem ac noctem, et sint in signa, et tempora, et dies et annos: ut luceant in firmamento caeli et illuminent terram ». Et factum est ita. Fecitque Deus duo luminaria magna: luminare maius, ut praeésset diei: et luminare minus, ut praeésset nocti: et stellas. Et posuit eas in firmamento caeli, ut lucerent super terram, et praeessent diei ac nocti, et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset bonum. Et factum est vespere et mane, dies quartus. Dixit etiam Deus: « Producant aquae reptile animae viventis, et volatile super terram sub firmamento caeli ». Creavitque Deus cete grandia, et omnem animam viventem atque motabilem, quam prodúxerant aquae in species suas, et omne volatile secúndum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum. Benedixitque eis, dicens: « Crescite, et multiplicamini, et replete aquas maris: avesque multiplicentur super terram ». Et factum est vespere et mane, dies quintus. Dixit quoque Deus: « Producat terra animam viventem in genere suo: iumenta et reptilia, et bestias terrae secúndum species suas ». Factumque est ita. Et fecit Deus bestias terrae iuxta species suas, et iumenta, et omne reptile terrae in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum, et ait: « Faciamus hominem ad imaginem, et similitudinem nostram: et praesit piscibus maris, et volatilibus caeli, et bestiis, universaeque terrae, omnique reptili, quod movetur in terra ». Et creavit Deus hominem ad imaginem suam: ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos. Benedixitque illis Deus, et ait: « Crescite, et multiplicamini, et replete terram, et subicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus caeli, et universis animantibus, quae moventur super terram ». Dixitque Deus: «Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna, quae habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam: et cunctis animantibus terrae, omnique volucri caeli, et universis, quae moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum ». Et factum est ita. Viditque Deus cuncta, quae fecerat: et erant valde bona. Et factum est vespere et mane, dies sextus. Igitur perfecti sunt caeli et terra, et omnis ornatus eórum. Complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat: et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat.

Oremus.
Flectamus génua. — Levate.

Oratio


981 Deus, qui mirabiliter creasti hóminem, et mirabílius redemisti: da nobis, quaesumus, contra oblectamenta peccati, mentis ratione persístere; ut mereamur ad aeterna gaudia pervenire. Per Dóminum.

Lectio secunda

Ex 14,24-31 Ex 15,1

982 In diebus illis: Factum est in vigilia matutina, et ecce respiciens Dóminus super castra AEgyptiórum per columnam ignis et nubis, interfecit exercitum eórum: et subvertit rotas curruum, ferebantúrque in profundum. Dixerunt ergo AEgyptii : « Fugiamus Israelem: Dóminus enim pugnat pro eis contra nos ». Et ait Dóminus ad Moysen: « Extende manum tuam super mare, ut revertantur aquae ad AEgyptios super currus et equites eórum ». Cumque extendisset Moyses manum contra mare, reversum est primo diluculo ad priorem locum: fugientibusque AEgyptiis occurrerunt aquae, et involvit eos Dóminus in mediis fluctibus. Reversaeque sunt aquae, et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis, qui sequentes ingressi fuerant mare: nec unus quidem superfuit ex eis. Filii autem Israel perrexerunt per medium sicci maris, et aquae eis erant quasi pro muro a dextris et a sinistris: liberavitque Dóminus in die illa Israel de manu AEgyptiórum. Et viderunt AEgyptios mortuos super littus maris, et manum magnam, quam exercuerat Dóminus contra eos: timuitque populus Dóminum, et crediderunt Domino, et Moysi servo eius. Tunc cecinit Moyses, et filii Israel carmen hoc Domino, et dixerunt:

Canticum
Ex 15,1-2

983 Cantemus Domino : gloriose enim honorificátus est: equum et ascensorem proiecit in mare: adiutor et protector factus est mihi in salutem. V. Hic Deus meus, et honorificábo eum: Deus patris mei, et exaltabo eum. V. Dóminus conterens bella: Dóminus nomen est illi.

Oremus.
Flectamus génua. — Levate.

Oratio


984 Deus, cuius antiqua miracula etiam nostris saeculis coruscare sentimus: dum quod uni populo, a persecutione AEgyptíaca liberando, dexterae tuae potentia contulísti, id in salutem gentium per aquam regenerationis operaris: praesta; ut in Abrahae filios, et in Israeliticam dignitatem, totius mundi transeat plenitudo. Per Dóminum.

Lectio tertia

Is 4,2-6

985 In die illa erit germen Dómini in magnificéntia et glória, et fructus terrae sublimis, et exsultatio his, qui salvati fuerint de Israel. Et erit: Omnis qui relictus fuerit in Sion, et residuus in Ierusalem, sanctus vocabitur, omnis qui scriptus est in vita in Ierusalem. Si abluerit Dóminus sordes filiarum Sion, et sanguinem Ierusalem laverit de medio eius, in spiritu iudicii et spiritu ardoris. Et creabit Dóminus super omnem locum montis Sion, et ubi invocátus est, nubem per diem, et fumum et splendorem ignis flammantis in nocte: super omnem enim gloriam protectio. Et tabernaculum erit in umbraculum diei ab aestu, et in securitatem, et absconsionem a turbine, et a pluvia.

986 Canticum Is 5,1-2

Vínea facta est dilecto in cornu, in loco úberi. V. Et maceriam circumdedit, et circumfodit: et plantavit vineam Sorec, et aedificávit turrim in medio eius. V. Et torcular fodit in ea: vínea enim Dómini Sabaoth, domus Israel est.

Oremus.
Flectamus génua. — Levate.

Oratio


987 Deus, qui in omnibus Ecclésiae tuae filiis sanctorum prophetarum voce manifestasti, in omni loco dominationis tuae, satorem te bonorum seminum, et electorum palmitum esse cultorem: tribue populis tuis, qui et vinearum apud te nomine censentur et segetum; ut, spinarum et tribulórum squalore resecáto, digna efficiantur fruge fecundi. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitate.

Lectio quarta

Dt 31,22-30

988 In diebus illis: Scripsit Moyses cánticum, et docuit filios Israel. Praecepitque Dóminus Iósue filio Nun, et ait: « Confortare, et esto robustus: tu enim introduces filios Israel in terram, quam pollicitus sum, et ego ero tecum ». Postquam ergo scripsit Moyses verba legis huius in volumine, atque complevit: praecepit Levitis, qui portabant arcam foederis Dómini, dicens: «Tollite librum istum, et ponite eum in latere arcae foederis Dómini Dei vestri: ut sit ibi contra te in testimonium. Ego enim scio contentionem tuam, et cervicem tuam durissimam. Adhuc vivente me, et ingrediénte vobiscum, semper contentiose egistis contra Dóminum: quanto magis cum mortuus fúero ? Congregate ad me omnes maiores natu per tribus vestras, atque doctores, et loquar audientibus eis sermones istos, et invocabo contra eos caelum et terram. Novi enim quod post mortem meam inique agetis, et declinabitis cito de via, quam praecépi vobis: et occurrent vobis mala in extremo témpore, quando feceritis malum in conspectu Dómini, ut irritetis eum per opera manuum vestrarum ». Locútus est ergo Moyses, audiente universo coetu Israel, verba carminis huius, et ad finem usque complevit.

Canticum
Dt 32,1-4

989 Attende, caelum, et loquar: et audiat terra verba ex ore meo. V. Exspectatur sicut pluvia eloquium meum: et descendant sicut ros verba mea. V. Sicut imber super gramen, et sicut nix super faenum: quia nomen Dómini invocabo. V. Date magnitudinem Deo nostro: Deus, vera opera eius, et omnes viae eius iudicia. V. Deus fidélis, in quo non est iniquitas: iustus et sanctus Dóminus.

Oremus.
Flectamus génua. — Levate.

Oratio
990 Deus, celsitudo humilium et fortitúdo rectorum, qui per sanctum Moysen puerum tuum ita erudire populum tuum sacri carminis tui decantatióne voluisti, ut illa legis iterátio fieret etiam nostra directio: excita in omnem iustificatárum gentium plenitudinem potentiam tuam, et da laetitiam, mitigándo terrorem; ut, omnium peccatis tua remissione deletis, quod denuntiátum est in ultionem, transeat in salutem. Per Dóminum nostrum.


DE PRIMA PARTE LITANIARUM

991 18. His expletis, a duobus cantoribus, in medio chori genuflexis, cantantur Litaniae Sanctorum (quin tamen duplicentur) usque ad invocationem Propitius esto, omnibus genuflexis et respondentibus.

18 a. His expletis, a duobus cantoribus, seu, his deficientibus, ab ipso sacerdote, genuflexo in infimo gradu altaris, a latere Epistolae, cantantur Litaniae Sanctorum (quin tamen duplicentur) usque ad invocationem Propitius esto, omnibus genuflexis et respondentibus.

19. Postea, si ecclesia habet fontem baptismalem, ritus prosequitur
ut infra n. 20, 200 ; secus vero ut infra n. 24, 208 .

Ky-ri-e, e-léi-son ii Christe, e-lé- i-son ii Ky-ri- e, e-lé- i-son ii Chri-ste,   au-di   nos ii Chri- ste,    exáu- di   nos ii

Pa-ter de cae- lis, De- us,   mi- se- ré- re   no- bis.
Fi-li,  Red-émptor mundi, De- us,   mi- se- ré- re   no-bis.
Spí-ri-tus Sancte,  De- us,   mi- se- ré- re no- bis.
Sancta Trí- ni-tas, u-nus  De- us,   mi- se- ré- re no- bis.
Sancta Ma- ri-a, o- ra pro  no-bis.

Sancta Dei Genetrix, ora.
Sancta Virgo virginum, ora.
Sancte Michael, ora.
Sancte Gabriel, ora.
Sancte Raphael, ora.
Omnes sancti Angeli et Archangeli, orate pro nobis.
Omnes sancti beatorum Spirituum ordines, orate.
Sancte Ioannes Baptista, ora.
Sancte Ioseph, ora.
Omnes sancti Patriarchae et Prophetae, orate.
Sancte Petre, ora.
Sancte Paule, ora.
Sancte Andréa, ora.
Sancte Ioannes, ora.
Omnes sancti Apostoli et Evangelístae, orate.
Omnes sancti Discipuli Dómini, orate.
Sancte Stéphane, ora.
Sancte Laurénti, ora.
Sancte Vincenti, ora.
Omnes sancti Martyres, orate.
Sancte Silvéster, ora.
Sancte Gregóri, ora.
Sancte Augustíne, ora.
Omnes sancti Pontifices et Confessóres, orate.
Omnes sancti Doctores, orate.
Sancte Antóni, ora.
Sancte Benedicte, ora.
Sancte Domínice, ora.
Sancte Francísce, ora.
Omnes sancti Sacerdotes et Levitae, orate.
Omnes sancti Mónachi et Eremítae, orate.
Sancta Maria Magdaléna, ora.
Sancta Agnes, ora.
Sancta Caecília, ora.
Sancta Agatha, ora.
Sancta Anastásia, ora.
Omnes sanctae Virgines et Víduae, orate.
Omnes Sancti et Sanctae Dei, intercedite pro nobis.


DE BENEDICTIONE AQUAE BAPTISMALIS

20. Dum cantantur Litaniae Sanctorum, vas aquae baptismalis benedicendae, et cetera omnia quae ad benedictionem requiruntur, praeparantur in medio chori, versus latus Epistolae, in conspectu fidelium. Vas aquae benedicendae convenienter ornari decet.

21. In benedicenda aqua baptismali celebrans, stans coram populo, ante se habeat vas aquae baptismalis benedicendae, a dextris cereum benedictum, a sinistris alium subdiaconum, vel clericum, seu ministrantem, stantem cum cruce.
Celebrans, iunctis manibus, in tono feriali dicit:

V. Dóminus vobiscum.
R. Et cum spiritu tuo.

Oremus. Oratio

992 Omnípotens sempitérne Deus, adesto magnae pietatis tuae mysteriis, adesto sacramentis: et ad recreándos novos populos, quos tibi fons baptismatis parturit, spiritum adoptionis emitte ; ut, quod nostrae humilitatis gerendum est ministerio, virtutis tuae impleatur effectu. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus:

Elevans vocem in modum praefationis, prosequitur iunctis manibus :

993 Per omni-a sae-cu-la sae-cu-ló-rum. R. Amen. V. Dó-mi-nus vo-bíscum. R. Et cum spí-ri-tu tu- o. V. Sursum corda. R. Ha-bémus ad Dó-mi-num. V. Grá-ti-as a-gámus Dó-mi-no De-o nostro. R. Dignum et iustum est.

Ve-re dignum et iustum est, aequum et sa-lu-tá-re, nos ti-bi semper et u-bíque grá-ti-as á- ge- re: Dó-mi-ne sancte Pa-ter, omni-po-tens ae-térne De-us:

Qui in-vi-si-bi-li po-tén-ti-a sacramentó-rum tu- ó-rum mi-ra-bí-li-ter o-pe-rá-ris ef-féctum: et li-cet nos tantis mysté-ri-is exsequendis simus indigni: tu tamen grá-ti-ae tu-ae do-na non dé-se-rens, ét-i-am ad nostras pre-ces au-res tu-ae pi-e-tá-tis inclí-nas.
De-us, cu-ius Spí-ri-tus super aquas inter ipsa mundi primórdi-a fe-re-bá-tur: ut iam   tunc  vir-tú-tem sancti-fi-ca-ti-ó-nis aquá-rum na-tu-ra concí-pe-ret.
De-us, qui no-cén-tis mundi crí-mi-na per aquas áblu-ens, re-ge-ne-ra-ti-ó-nis spe-ci-em in  ipsa di-lú-vi-i ef-fu-si-ó-ne signá-sti: ut, u-ní-us e-iusdémque e-leménti mysté-ri-o, et fi-nis es-set vi-ti-is, et o-rí-go virtú-ti-bus.
Réspi-ce, Dómi-ne, in fá-ci-em Ecclé-si-ae tu-ae, et mul-tí-pli-ca in e-a re-ge-ne-ra-ti-ó- nes tu- as, qui grá-ti-ae tu-ae afflu-éntis ímpe-tu lae-tí-fi-cas ci-vi-tá-tem tu-am: fontémque baptisma-tis á-pe-ris to-to orbe terrá-rum gén-ti-bus inno-ván- dis: ut, tu-ae ma- iestá-tis impé-ri- o, sumat U-ni-gé-ni-ti tu-i  grá-ti-am de Spí-ri-tu Sancto.

Hic celebrans in modum crucis aquam dividit manu extensa, quam statim linteo extergit, dicens:


Qui hanc aquam, re-ge-ne-rándis homí-ni-bus praepa-rá-tam, arcá-na su-i númi-nis  admix-ti-ó-ne fe-cúndet: ut, sancti-fi-ca-ti-ó-ne concepta, ab imma-cu-lá-to di-ví-ni fontis ú-te-ro, in no-vam re-ná-ta cre-a-tú-ram, pro-gé-ni-es cae-lé-stis emérgat: et quos aut se-xus in córpo- re aut ae-tas discernit in témpo-re, omnes in u-nam pá-ri-at grá-ti-a ma-ter in-fánti-am. Pro-cul ergo hinc, iubente te, Dómi-ne, omnis spí-ri-tus immundus abscé-dat: pro-cul to-ta nequi-ti-a di-a-bó-li-cae fraudis ab-sístat. Ni-hil hic lo-ci há-be-at contra-ri-ae virtú-tis admíxti-o: non insi-di-ándo circúmvo-let: non la-téndo subré-pat: non infi-ci-éndo corrumpat.

Aquam manu tangit.



Sit haec sancta et inno-cens cre-a-tú-ra, lí-be-ra ab omni impu-gna-tó-ris incúrsu, et to-ti- us nequí-ti-ae purgá-ta discéssu. Sit fons vi-vus, aqua re-gé-ne-rans, unda pu-rí-fí-cans: ut omnes hoc la-vácro sa-lu-tí-fe-ro di-lu-endi, o-pe-ránte in e-is Spí-ri-tu Sancto, per-féctae purga-ti-ó-nis indulgénti-am consequantur.

Facit crucem super aquam, dicens:



Unde bene + dí-co te, cre-a-tú-ra aquae, per De-um vi-vum, per De-um ve-rum, per De-um sanctum: per De-um, qui te in prin-cí-pi-o verbo se-pa-rá-vit ab á-ri-da: cu-ius Spí-ri-tus  su-per  te fe-re-bá-tur.


Hic manu aquam dividit, et effundit eam versus quatuor mundi partes, dicens:



Qui te de pa-ra-dí-si fonte ma-ná-re fe-cit, et in quá-tu- or flumí-ni-bus to-tam ter-ram ri-gá-re prae-cé-pit. Qui te in de-sérto amá-ram, su-a-vi-tá-te índi-ta, fe-cit esse po-tá-bi- lem, et si-ti-énti pó-pu-lo de petra pro-dú-xit. Be-ne + dí-co te et per Ie-sum Chri-stum Fi- li-um e-ius ú-ni-cum, Dómi-num nostrum: qui te in Ca-na Ga-li-lae- ae signo admi-rá-bi-li su- a po-ténti-a convér-tit in vi-num. Qui pé-di-bus super te ambu-lá-vit: et a Io-ánne in Iordá-ne in te bapti-zá-tus est. Qui te u-na cum sanguine de lá-te-re su-o pro-dúxit: et discí-pu-lis su-is iussit, ut cre-déntes bapti-za- réntur in te, di-cens: «I-te, do-cé-te omnes gentes, bapti-zántes e-os in nómi-ne Pa-tris, et Fi-li-i, et Spí-ri-tus Sancti ».

Mutat vocem, et prosequitur recto tono:

Haec nobis praecépta servantibus, tu, Deus omnípotens, clemens adesto: tu benignus aspíra.

Halat ter in aquam in modum crucis, dicens:

Tu has simplices aquas tuo ore benedicito: ut praeter naturalem emundationem, quam lavándis possunt adhibere corporibus, sint etiam purificándis mentibus efficaces.

Hic celebrans paululum demittit cereum in aquam: et resumens tonum praefationis, dicit:


De-scéndat in hanc ple-ni-tú-di-nem fontis vir-tus Spí-ri-tus Sancti.

Deinde extractum cereum de aqua, iterum profundius mergit, aliquanto altius repetens: Descendat, ut supra. Postea cereum rursus de aqua extractum, tertio immergens usque ad fundum, altiori adhuc voce repetit: Descendat, ut supra. Et deinde sufflans ter in aquam, secundum hanc figuram '¦', prosequitur:

To-támque hu-ius aquae substánti-am re-ge-ne-rándi fe-cúndet effectu.

Hic tollitur cereus de aqua, et prosequitur :


Hic omni-um pecca-tó-rum má-cu-lae de-le-an tur: hic na-tú-ra ad imá-gi-nem tu-am cóndi-ta, et ad ho-nó-rem su-i re-formá-ta princi-pi-i, cunctis ve-tu-stá-tis squa-ló-ri-bus emundé- tur: ut omnis homo, sacramentum hoc re-ge-ne-ra-ti-ó-nis ingressus, in ve-rae inno-cén-ti- ae no-vam in-fán-ti- am re-na-scá-tur.

Sequentia dicit legendo:

Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: Qui venturus est iudicare vivos et mortuos, et saeculum per ignem. R. Amen.

Deinde aliquis clericus, vel ministrans, accipit in vase aliquo de eadem aqua, ad aspergendum populum post renovationem promissionum Baptismatis,
ut infra n. 25, 208 , dicetur, et ad aspergendum in domibus et aliis locis.
His peractis, celebrans, qui benedicit aquam, infundit de oleo catechumenorum in eam in modum crucis, intellegibili voce dicens :

994 Sanctificetur +, et fecundétur fons iste oleo salutis renascéntibus ex eo, in vitam aeternam. R. Amen.

Deinde infundit de chrismate, modo quo supra, dicens:

995 Infúsio chrismatis Dómini nostri Iesu Christi +, et Spiritus Sancti Paracliti, fiat in nomine sanctae Trinitatis.
R. Amen.

Postea accipit ambas ampullas dicti olei sancti, et chrismatis, et de utroque simul in modum crucis infundendo, dicit:

996 Commixtio chrismatis sanctificationis, et ólei unctionis, et aquae baptismatis, pariter fiat in nomine Patris, et Fí + lii, et Spiritus Sancti.
R. Amen.

Tunc miscet ipsum oleum cum aqua. Si aderunt baptizandi, eos baptizet more consueto. Sed, praesertim si plures sint, permittitur caeremonias Ritualis romani, quae ipsam Baptismi collationem praecedunt, id est, in Baptismate infantium usque ad verba Credis in Deum (Rituale romanum, tit. II, cap. II, n. 17), et in Baptismate adultorum usque ad verba Quis vocaris? (Rituale romanum, tit. II, cap. IV, n. 37), eodem mane, tempore opportuno, praemittere.

22. Benedictione peracta, aqua baptismalis defertur processionaliter ad fontem, hoc modo: praecedit thuriferarius, sequitur alius subdiaconus, vel clericus, cum cruce, et clerus ; deinde diaconus cum vase aquae baptismalis, nisi conveniat ipsum ab acolythis portari, et celebrans; cereus vero paschalis remanet in suo loco; et interim cantatur sequens

Canticum
Ps 41,2-4

997 Sicut cervus desiderat ad fontes aquarum: ita desiderat anima mea ad te, Deus. V. Sitivit anima mea ad Deum vivum: quando veniam, et apparebo ante fáciem Dei? V. Fuerunt mihi lacrimae meae panes die ac nocte, dum dicitur mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus?

Aqua baptismali in fontem immissa, celebrans, manibus iunctis et in tono feriali, dicit :

V. Dóminus vobiscum.
R. Et cum spiritu tuo.

Oremus. Oratio

998 Omnípotens sempitérne Deus, réspice propitius ad devotionem populi renascéntis, qui sicut cervus aquarum tuarum expetit fontem: et concede propitius; ut fidei ipsius sitis, baptismatis mysterio, animam corpusque sanctificet. Per Christum Dóminum nostrum. R. Amen.

Et incensat fontem.

Tunc redeunt omnes in silentio in chorum, et datur initium renovationi promissionum Baptismatis.

22 a. Benedictione peracta, aqua baptismalis defertur processionaliter ad fontem, hoc modo: praecedit thuriferarius, sequuntur crucifer et ministrantes; deinde unus vel plures ministrantium, qui vas aquae baptismalis gestant, et sacerdos; cereus vero paschalis remanet in suo loco. Cetera fiunt ut supra.

23. Sicubi vero baptisterium exstat ab ecclesia separatum, et praeferatur benedictionem aquae baptismalis in ipso baptisterio fieri, post invocationem Sancta Trinitas, unus Deus, miserere nobis, descenditur ad fontem hoc modo: praecedit clericus cum cereo benedicto, sequitur alius subdiaconus cum cruce, vel crucifer, medius inter acolythos cum candelabris accensis, deinde clerus per ordinem, demum celebrans cum ministris sacris. Cantores vero et populus remanent in locis suis, et prosequuntur cantum Litaniarum, repetitis, si opus est, invocationibus inde a Sancta María, ora pro nobis.
Benedictio aquae baptismalis fit ut supra, his tantum mutatis: dum pergitur ad fontem, cantatur canticum Sicut cervus, et celebrans, antequam intret ad benedictionem fontis, dicit orationem Omnípotens sempitérne Deus, respice propitius, n. 22; postea procedit ad benedictionem fontis, n. 21, 200.
Benedictione peracta, omnes redeunt in silentio in ecclesiam, et datur initium renovationi promissionum Baptismatis.


DE RENOVATIONE PROMISSIONUM BAPTISMATIS

999 24. Completa benedictione aquae baptismalis, eiusque translatione ad fontem, vel, ubi benedictio locum non habuerit, post absolutam primam partem Litaniarum, proceditur ad renovationem promissionum Baptismatis, qua perdurante convenit, ut clerus et populus candelas accensas gestent.

25. Celebrans, depositis paramentis violaceis, assumit stolam et pluviale albi coloris; deinde, imposito thure, et facta incensatione cerei, stans iuxta illum, facie versus ad populum, vel ex ambone seu pulpito, incipit, ut sequitur:

Hac sacratissima nocte, fratres carissimi, sancta Mater Ecclesia, recolens Dómini nostri Iesu Christi mortem et sepulturam, eum redamándo vigilat; et, celebrans eiusdem gloriosam resurrectionem, laetabunda gaudet.

Quoniam vero, ut docet Apostolus, consepulti sumus cum Christo per baptismum in mortem, quómodo Christus resurrexit a mortuis, ita et nos in novitate vitae oportet ambulare; scientes, veterem hominem nostrum simul cum Christo crucifixum esse, ut ultra non serviamus peccato. Existimamus ergo nos mortuos quidem esse peccato, viventes autem Deo in Christo Iesu Domino nostro.

Quapropter, fratres carissimi, quadragesimali exercitatione absoluta, sancti Baptismatis promissiones renovemus, quibus olim sátanae et operibus eius, sicut et mundo, qui inimicus est Dei, abrenuntiávimus, et Deo in sancta Ecclesia catholica fideliter servire promí simus.

Itaque:

Celebrans: Abrenuntiátis sátanae?
Omnes: Abrenuntiámus.
Celebrans: Et omnibus operibus eius?
Omnes: Abrenuntiámus.
Celebrans: Et omnibus pompis eius?
Omnes: Abrenuntiámus.
Celebrans: Creditis in Deum, Patrem omnipotentem, Creatorem caeli et terrae?
Omnes: Credimus.
Celebrans: Creditis in Iesum Christum, Fílium eius unicum, Dóminum nostrum, natum, et passum?
Omnes: Credimus.
Celebrans: Creditis et in Spiritum Sanctum, sanctam Ecclesiam catholicam, Sanctorum communionem, remissionem peccatorum, carnis resurrectionem, et vitam aeternam?
Omnes: Credimus.
Celebrans: Nunc autem una simul Deum precemur, sicut Dóminus noster Iesus Christus orare nos docuit:
Omnes: Pater noster...
Celebrans: Et Deus omnipotens, Pater Dómini nostri Iesu Christi, qui nos regeneravit ex aqua et Spiritu Sancto, quique nobis dedit remissionem peccatorum, ipse nos custodiat gratia sua in eodem Christo Iesu Domino nostro, in vitam aeternam.
Omnes: Amen.

Et aspergit populum aqua benedicta, extracta, ut supra dictum est n. 21, 207, in benedictione aquae baptismalis; vel, ubi benedictio aquae baptismalis locum non habet, aqua benedicta « ordinaria ».

26. Haec allocutio et renovatio promissionum Baptismatis fieri potest, ubique locorum, lingua vernacula; versione tamen ab Ordinario loci approbata.


DE ALTERA PARTE LITANIARUM

27. Renovatione promissionum Baptismatis peracta, cantores, seu ipse sacerdos, incipiunt alteram partem Litaniarum, inde ab invocatione Propitius esto, usque ad finem, omnibus genuflexis et respondentibus.
Si in hac sacra Vigilia paschali Ordines conferantur, consueta ordinandorum prostrati et benedictio peragitur, dum haec altera pars Litaniarum decantatur.

28. Celebrans vero et ministri, accedentes ad sacristiam, induuntur paramentis albi coloris pro Missa solemniter celebranda.

28 a. Sacerdos vero et ministrantes accedunt ad sacristiam, ubi sacerdos induitur paramentis albi coloris, ministrantes vero sumunt vestes festivas, pro Missa cantata.
Vel si, cantoribus deficientibus, ipse sacerdos Litanias Sanctorum decantare debeat, his ab solutis, ad sacristiam accedat, cum ministrantibus, ad paramenta sumenda pro Missa cant at a, ut supra dictum est.

29. Interim cereus paschalis reponitur in candelabro suo, in latere Evangelii, et altare paratur pro Missa solemni, luminaribus accensis et floribus.


Missale 1962 978