Missale Romanum 1957 - 27, 45-52


FERIA SECUNDA

HEBDOMADAE SANCTAE

Simplex




DE OFFICIO DIVINO

Omnia ut in Breviario Romano.



DE MISSA

Statio ad S. Praxedem



1. Antiphona ad introitum

Ps. 34, 1-2


JÚDICA, Dómine, nocéntes me, expúgna impugnántes me: apprehénde arma et scutum, et exsúrge in adjutórium meum, Dómine, virtus salútis meae. Ps. ibid 3 Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui persequúntur me: dic ánimae meae: Salus tua ego sum. Júdica, Dómine.


2. Orémus. Oratio
DA, quaésumus, omnípotens Deus: ut, qui in tot advérsis ex nostra infirmitáte defícimus ; intercedénte unigéniti Fílii tui passióne respirémus: Qui tecum vivit.

Et dicitur haec tantum oratio.


3. Léctio Isaíae Prophétae.

50, 5-10

IN diébus illis: Dixit Isaías: Dóminus Deus apéruit mihi aurem, ego autem non contradíco: retrórsum non ábii. Corpus meum dedi percutiéntibus, et genas meas velléntibus: fáciem meam non avérti ab increpántibus et conspuéntibus in me. Dóminus Deus auxiliátor meus, ídeo non sum confúsus: ídeo pósui fáciem meam ut petram duríssimam, et scio, quóniam non confúndar. Juxta est, qui iustíficat me, quis contradícet mihi ? Stemus simul, quis est adversárius meus ? Accédat ad me. Ecce Dóminus Deus auxiliátor meus: quis est qui condémnet me ? Ecce omnes quasi vestiméntum conteréntur, tínea cómedet eos. Quis ex vobis timens Dóminum, áudiens vocem servi sui ? Qui ambulávit in ténebris, et non est lumen ei, speret in nómine Dómini, et innitátur super Deum suum.


4. Graduale Ps. 34, 23 et 3 Exsúrge, Dómine, et inténde judício meo, Deus meus et Dóminus meus, in causam meam. V/. Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui me persequúntur.
5. Tractus Ps. 102, 10 Dómine, non secúndum peccáta nostra, quae fécimus nos: neque secúndum iniquitátes nostras retríbuas nobis. V/. Ps. 78, 8-9 Dómine, ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum: cito antícipent nos misericórdiae tuae, quia páuperes facti sumus nimis. (Hic genuflectitur) V/. Adjuva nos, Deus salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum.


6. + Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 12, 1-9


ANTE sex dies Paschae venit Jesus Bethániam, ubi Lázarus fúerat mórtuus, quem suscitávit Jesus. Fecérunt autem ei cenam ibi: et Martha ministrábat, Lázarus vero unus erat ex discumbéntibus cum eo. María ergo accépit libram unguénti nardi pístici pretiósi, et unxit pedes Jesu, et extérsit pedes ejus capíllis suis: et domus impléta est ex odóre unguénti. Di xit ergo unus ex discípulis ejus, Judas Iscariótes, qui erat eum traditúrus: « Quare hoc unguéntum non véniit trecéntis denáriis, et datum est egénis ? » Dixit autem hoc, non quia de egénis pertinébat ad eum, sed quia fur erat, et lóculos habens, ea, quae mittebántur, portábat. Dixit ergo Jesus: « Sínite illam, ut in diem sepultúrae meae servet illud. Páuperes enim semper habétis vobíscum: me autem non semper habétis ». Cognóvit ergo turba multa ex Judaéis, quia illic est: et venérunt, non propter Jesum tantum, sed ut Lázarum vidérent, quem suscitávit a mórtuis.


7. Antiphona ad offertorium Ps. 142, 9-10 Eripe me de inimícis meis, Dómine: ad te confúgi, doce me fácere voluntátem tuam: quia Deus meus es tu.


8. Secreta

HAEC sacrifícia nos, omnípotens Deus, poténti virtúte mundátos, ad suum fáciant purióres veníre princípium. Per Dóminum.


9. Praefatio de sancta Cruce.


10. Antiphona ad communionem Ps. 34, 26 Erubéscant et revereántur simul, qui gratulántur malis meis: induántur pudóre et reveréntia, qui malígna loquúntur advérsus me.


11. Orémus. Postcommunio
PRBEANT nobis, Dómine, divínum tua sancta fervórem: quo eórum páriter et actu delectémur, et fructu. Per Dóminum.

12. Deinde celebrans absolute dicit: Orémus. Et diaconus, versus ad populum, junctis, dicit: Humiliáte cápita vestra Deo.
12a . Celebrans, stans in eodem loco ante librum, et non vertens se ad populum, dicit: Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo.

Super populum: Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo.

Oratio


ADJUVA nos, Deus salutáris noster: et ad benefícia recolénda, quibus nos instauráre dignátus es, tríbue veníre gaudéntes. Per Dóminum.



FERIA TERTIA

HEBDOMADAE SANCTAE

Simplex




DE OFFICIO DIVINO

Omnia ut in Breviario Romano.



DE MISSA

Statio ad S. Priscam



1. Antiphona ad introitum

Gal. 6, 14


NOS autem gloriári opórtet in cruce Dómini nostri Jesu Christi: in quo est salus, vita et resurréctio nostra: per quem salváti et liberáti sumus. Ps. 66, 2 Deus misereátur nostri, et benedícat nobis: illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri. Nos autem.


2. Orémus. Oratio
OMNÍPOTENS sempitérne Deus: da nobis ita domínicae passiónis sacraménta perágere ; ut indulgéntiam percípere mereámur. Per eúmdem Dóminum.

Et dicitur haec tantum oratio.


3. Léctio Jeremíae Prophétae.

11, 18-20

IN diébus illis: Dixit Jeremías: Dómine, demonstrásti mihi, et cognóvi: tunc ostendísti mihi stúdia eórum. Et ego quasi agnus mansuétus, qui portátur ad víctimam: et non cognóvi, quia cogitavérunt super me consília, dicéntes: Mittámus lignum in panem ejus, et eradámus eum de terra vivéntium, et nomen ejus non memorétur ámplius. Tu autem, Dómine Sábaoth, qui júdicas juste, et probas renes et corda, vídeam ultiónem tuam ex eis: tibi enim revelávi causam meam, Dómine Deus meus.


4. Graduale Ps. 34, 13 et 1-2 Ego autem, dum mihi molésti essent, induébam me cilício, et humiliábam in jejúnio ánimam meam: et orátio mea in sinu meo convertétur. V/. Júdica, Dómine, nocéntes me, expúgna impugnántes me: apprehénde arma et scutum, et exsúrge in adjutórium mihi.


5. Evangelium passionis et mortis Domini secundum Marcum. 14, 32-72 ; 15, 1-46.
Dicitur Munda cor meum, Jube, domne (Dómine), benedícere, et Dóminus sit in córdibus vestris, (in corde meo), et fiunt reliqua, ut supra in dominica II Passionis notatum est n. 8 et 8a.

Pássio Dómini nostri Jesu Christi secúndum Marcum.


IN illo témpore: Jesus et discípuli ejus véniunt in praédium, cui nomen Gethsémani. Et ait discípulis suis: + Sedéte hic donec orem. C. Et assúmit Petrum, et Jacóbum, et Joánnem secum: et coepit pavére, et taedére. Et ait illis: + Tristis est ánima mea usque ad mortem: sustinéte hic, et vigiláte. C. Et cum processísset páululum, prócidit super terram: et orábat, ut si fíeri posset, transíret ab eo hora: et dixit: + Abba, Pater, ómnia tibi possibília sunt, transfer cálicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu. C. Et venit, et invénit eos dormiéntes. Et ait Petro: + Simon, dormis ? non potuísti una hora vigiláre ? Vigiláte, et oráte, ut non intrétis in tentatiónem. Spíritus quidem promptus est, caro vero infírma. C. Et íterum ábiens orávit, eúmdem sermónem dicens. Et revérsus, dénuo invénit eos dormiéntes (erant enim óculi eórum graváti) et ignorábant quid respondérent ei. Et venit tértio, et ait illis: + Dormíte jam, et requiéscite. Súfficit: venit hora: ecce Fílius hóminis tradétur in manus peccatórum. Súrgite, eámus: ecce qui me tradet, prope est. C. Et, adhuc eo loquénte, venit Judas Iscariótes, unus de duódecim, et cum eo turba multa cum gládiis et lignis, a summis sacerdótibus, et scribis, et senióribus. Déderat autem tráditor ejus signum eis, dicens: S. Quemcúmque osculátus fúero, ipse est, tenéte eum, et dúcite caute. C. Et cum venísset, statim accédens ad eum, ait: S. Ave, Rabbi. C. Et osculátus est eum. At illi manus injecérunt in eum, et tenuérunt eum. Unus autem quidam de circumstántibus, edúcens gládium, percússit servum summi sacerdótis: et amputávit illi aurículam. Et respóndens Jesus, ait illis: + Tamquam ad latrónem exístis cum gládiis et lignis comprehéndere me ? quotídie eram apud vos in templo docens, et non me tenuístis. Sed ut impleántur Scriptúrae. C. Tunc discípuli ejus relinquéntes eum, omnes fugérunt. Adoléscens autem quidam sequebátur eum amíctus síndone super nudo: et tenuérunt eum. At ille, rejécta síndone, nudus profúgit ab eis.
Et adduxérunt Jesum ad summum sacerdótem: et convenérunt omnes sacerdótes, et scribae, et senióres. Petrus autem a longe secútus est eum usque intro in átrium summi sacerdótis: et sedébat cum minístris ad ignem, et calefaciébat se. Summi vero sacerdótes, et omne concílium, quaerébant advérsus Jesum testimónium, ut eum morti tráderent, nec inveniébant. Multi enim testimónium falsum dicébant advérsus eum: et conveniéntia testimónia non erant. Et quidam surgéntes, falsum testimónium ferébant advérsus eum, dicéntes: S. Quóniam nos audívimus eum dicéntem: Ego dissólvam templum hoc manufáctum, et per tríduum áliud non manufáctum aedificábo. C. Et non erat convéniens testimónium illórum. Et exsúrgens summus sacérdos in médium, interrogávit Jesum, dicens: S. Non respóndes quidquam ad ea, quae tibi objiciúntur ab his ? C. Ille autem tacébat, et nihil respóndit. Rursum summus sacérdos interrogábat eum, et dixit ei: S. Tu es Christus Fílius Dei benedícti ? C. Jesus autem dixit illi: + Ego sum: et vidébitis Fílium hóminis sedéntem a dextris virtútis Dei, et veniéntem cum núbibus caeli. C. Summus autem sacérdos scindens vestiménta sua, ait: S. Quid adhuc desiderámus téstes ? Audístis blasphémiam: quid vobis vidétur ? C. Qui omnes condemnavérunt eum esse mortis.
C. Et coepérunt quidam conspúere eum, et veláre fáciem ejus, et cólaphis eum caédere, et dícere ei: S. Prophetíza. C. Et minístri álapis eum caedébant.
Et cum esset Petrus in átrio deórsum, venit una ex ancíllis summi sacerdótis: et cum vidísset Petrum calefaciéntem se, aspíciens illum, ait: S. Et tu cum Jesu Nazaréno eras. C. At ille negávit, dicens: S. Neque scio, neque novi quid dicas. C. Et éxiit foras ante átrium, et gallus cantávit. Rursus autem cum vidísset illum ancílla, coepit dícere circumstántibus: Quia hic ex illis est. At ille íterum negávit. Et post pusíllum rursus qui astábant, dicébant Petro: S. Vere ex illis es: nam et Galilaéus es. C. Ille autem coepit anathematizáre, et juráre: Quia néscio hóminem istum, quem dícitis. Et statim gallus íterum cantávit. Et recordátus est Petrus verbi, quod díxerat ei Jesus: Priúsquam gallus cantet bis, ter me negábis. Et coepit flere.
Et conféstim mane consílium faciéntes summi sacerdótes, cum senióribus, et scribis, et univérso concílio, vinciéntes Jesum, duxérunt, et tradidérunt Piláto. Et interrogávit eum Pilátus: S. Tu es Rex Judaeórum ? C. At ille respóndens, ait illi: + Tu dicis. C. Et accusábant eum summi sacerdótes in multis. Pilátus autem rursum interrogávit eum, dicens: S. Non respóndes quidquam ? vide in quantis te accúsant. C. Jesus autem ámplius nihil respóndit, ita ut mirarétur Pilátus.
Per diem autem festum solébat dimíttere illis unum ex vinctis, quemcúmque petiíssent. Erat autem qui dicebátur Barábbas, qui cum seditiósis erat vinctus, qui in seditióne fécerat homicídium. Et cum ascendísset turba, coepit rogáre, sicut semper faciébat illis. Pilátus autem respóndit eis, et dixit: S. Vultis dimíttam vobis Regem Judaeórum ? C. Sciébat enim quod per invídiam tradidíssent eum summi sacerdótes. Pontífices autem concitavérunt turbam, ut magis Barábbam dimítteret eis. Pilátus autem íterum respóndens, ait illis: S. Quid ergo vultis fáciam Regi Judaeórum ? C. At illi íterum clamavérunt: S. Crucifíge eum. C. Pilátus vero dicébat illis: S. Quid enim mali fecit ? C. At illi magis clamábant: S. Crucifíge eum. C. Pilátus autem volens pópulo satisfácere, dimísit illis Barábbam, et trádidit Jesum flagéllis caesum, ut crucifigerétur.
Mílites autem duxérunt eum in átrium praetórii, et cónvocant totam cohórtem, et índuunt eum púrpura, et impónunt ei plecténtes spíneam corónam. Et coepérunt salutáre eum: Ave, Rex Judaeórum. Et percutiébant caput ejus arúndine: et conspuébant eum, et ponéntes génua, adorábant eum. Et postquam illusérunt ei, exuérunt illum púrpura, et induérunt eum vestiméntis suis: et edúcunt illum, ut crucifígerent eum. Et angariavérunt praetereúntem quémpiam, Simónem Cyrenaéum, veniéntem de villa, patrem Alexándri et Rufi, ut tólleret crucem ejus.
Et perdúcunt illum in Gólgotha locum, quod est interpretátum Calváriae locus. Et dabant ei bíbere myrrhátum vinum: et non accépit. Et crucifigéntes eum, divisérunt vestiménta ejus, mitténtes so rtem super eis, quis quid tólleret. Erat autem hora tértia: et crucifixérunt eum. Et erat títulus causae ejus inscríptus: Rex Judaeórum. Et cum eo crucifígunt duos latrónes: unum a dextris, et álium a sinístris ejus. Et impléta est Scriptúra, quae dicit: Et cum iníquis reputátus est. Et praetereúntes blasphemábant eum, movéntes cápita sua, et dicéntes: S. Vah, qui déstruis templum Dei, et in tribus diébus reaedíficas: salvum fac temetípsum, descéndens de cruce. C. Simíliter et summi sacerdótes illudéntes, ad altérutrum cum scribis dicébant: S. Alios salvos fecit, seípsum non potest salvum fácere. Christus Rex Israël descéndat nunc de cruce, ut videámus, et credamus. C. Et qui cum eo crucifíxi erant convitiabántur ei. Et facta hora sexta, ténebrae factae sunt per totam terram, usque in horam nonam. Et hora nona exclamávit Jesus voce magna, dicens: + Eloi, Eloi, lamma sabactháni ? C. Quod est interpretátum: + Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquísti me ? C. Et quidam de circumstántibus audiéntes, dicébant: S. Ecce Elíam vocat. C. Currens autem unus, et implens spóngiam acéto, circumponénsque cálamo, potum dabat ei, dicens: S. Sínite, videámus si véniat Elías ad deponéndum eum. C. Jesus autem emíssa voce magna exspirávit. Hic genuflectitur, et pausatur aliquantulum.
Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deórsum. Videns autem centúrio, qui ex advérso stabat, quia sic clamans exspirásset, ait: S. Vere hic homo Fílius Dei erat. C. Erant autem et mulíeres de longe aspiciéntes: inter quas erat María Magdaléne, et María Jacóbi minóris, et Joseph mater, et Salóme: et cum esset in Galilaéa, sequebántur eum et ministrábant ei, et áliae multae, quae simul cum eo ascénderant Jerosólymam.
Et cum jam sero esset factum (quia erat Parascéve, quod est ante sábbatum) venit Joseph ab Arimathaéa, nóbilis decúrio, qui et ipse erat exspéctans regnum Dei, et audácter introívit ad Pilátum, et pétiit corpus Jesu. Pilátus autem mirabátur si jam obiísset. Et accersíto centurióne, interrogávit eum si jam mórtuus esset. Et cum cognovísset a centurióne, donávit corpus Joseph. Joseph autem mercátus síndonem, et depónens eum invólvit síndone, et pósuit eum in monuménto, quod erat excísum de petra, et advólvit lápidem ad óstium monuménti.


6. Antiphona ad offertorium Ps. 139, 5 Custódi me, Dómine, de manu peccatóris: et ab homínibus iníquis éripe me.


7. Secreta

SACRIFÍCIA nos, quaésumus, Dómine, propénsius ista restáurent: quae medicinálibus sunt institúta jejúniis. Per Dóminum.


8. Praefatio de sancta Cruce.


9. Antiphona ad communionem Ps. 68, 13-14 Advérsum me exercebántur, qui sedébant in porta: et in me psallébant, qui bibébant vinum: ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: tempus benepláciti, Deus, in multitúdine misericórdiae tuae.


10. Orémus. Postcommunio
SANCTIFICATIÓNIBUS tuis, omnípotens Deus: et vítia nostra curéntur, et remédia nobis sempitérna provéniant. Per Dóminum.


11. Super populum: Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo.

Oratio


TUA nos misericórdia, Deus, et ab omni subreptióne vetustátis expúrget, et capáces sanctae novitátis effíciat. Per Dóminum.



FERIA QUARTA

HEBDOMADAE SANCTAE

Simplex




DE OFFICIO DIVINO

Omnia ut in Breviario Romano.



DE MISSA

Statio ad S. Mariam majorem



1. Antiphona ad introitum

Philipp. 2, 10, 8 et 11


IN nómine Jesu omne genu flectátur, caeléstium, terréstrium et infernórum: quia Dóminus factus est obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: ídeo Dóminus Jesus Christus in glória est Dei Patris. Ps. 101, 2 Dómine, exáudi oratiónem meam: et clamor meus ad te véniat. In nómine.


2. Post Kýrie, eléison, celebrans, stans in latere epistolae, dicit: Orémus, diaconus Flectámus génua, et omnes, flexis genibus, per aliquod temporis spatium in silentio orant ; dicto a diacono Leváte, omnes surgunt, et celebrans dicit orationem.
2a . Post Kýrie, eléison, celebrans, stans in latere epistolae, dicit: Orémus, Flectámus génua, et, brevi interposita precatione, flexis genibus et in silentio, dicit Leváte, deinde surgit et dicit orationem.
Quod observatur etiam in Missis lectis.

3. Orémus. Oratio
PRAESTA, quaésumus, omnípotens Deus: ut, qui nostris excéssibus incessánter afflígimur, per unigéniti Fílii tui passiónem liberémur: Qui tecum vivit.


4. Léctio Isaíae Prophétae.

62, 11 ; 63, 1-7

HAEC dicit Dóminus Deus: Dícite fíliae Sion: Ecce Salvátor tuus venit: ecce merces ejus cum eo. Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis véstibus de Bosra ? Iste formósus in stola sua, grádiens in multitúdine fortitúdinis suae. Ego, qui loquor justítiam, et propugnátor sum ad salvándum. Quare ergo rubrum est induméntum tuum, et vestiménta tua, sicut calcántium in torculári ? Tórcular calcávi solus, et de géntibus non est vir mecum: calcávi eos in furóre meo, et conculcávi eos in ira mea: et aspérsus est sanguis eórum super vestiménta mea, et ómnia induménta mea inquinávi. Dies enim ultiónis in corde meo, annus redemptiónis meae venit. Circumspéxi, et non erat auxiliátor: quaesívi, et non fuit qui adjuváret: et salvávit mihi bráchium meum, et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi. Et conculcávi pópulos in furóre meo, et inebriávi eos in indignatióne mea, et detráxi in terram virtútem eórum. Miseratiónum Dómini recordábor, laudem Dómini super ómnibus, quae réddidit nobis Dóminus Deus noster.


5. Graduale Ps. 68, 18 et 2-3 Ne avértas fáciem tuam a púero tuo, quóniam tríbulor: velóciter exáudi me. V/. Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquae usque ad ánimam meam: infíxus sum in limo profúndi, et non est substántia.


6. Hic dicitur V/. Dóminus vobíscum, sine Flectámus génua.


Orémus. Oratio
DEUS, qui pro nobis Fílium tuum crucis patíbulum subíre voluísti, ut inimíci a nobis expélleres potestátem: concéde nobis fámulis tuis ; ut resurrectiónis grátiam consequámur. Per eúmdem Dóminum.

Et dicitur haec tantum oratio.


7. Léctio Isaíae Prophétae.

53, 1-12

IN diébus illis: Dixit Isaías: Dómine, quis crédidit audítui nostro ? et bráchium Dómini cui revelátum est ? Et ascéndet sicut virgúltum coram eo, et sicut radix de terra sitiénti: non est spécies ei, neque decor: et vídimus eum, et non erat aspéctus, et desiderávimus eum: despéctum, et novíssimum virórum, virum dolórum, et sciéntem infirmitátem: et quasi abscónditus vultus ejus, et despéctus, unde nec reputávimus eum. Vere languóres nostros ipse tulit, et dolóres nostros ipse portávit: et nos putávimus eum quasi leprósum, et percússum a Deo, et humiliátum. Ipse autem vulnerátus est propter iniquitátes nostras, attrítus est propter scélera nostra: disciplína pacis nostrae super eum, et livóre ejus sanáti sumus. Omnes nos quasi oves errávimus, unusquísque in viam suam declinávit: et pósuit Dóminus in eo iniquitátem ómnium nostrum. Oblátus est, quia ipse vóluit, et non apéruit os suum: sicut ovis ad occisiónem ducétur, et quasi agnus coram tondénte se obmutéscet, et non apériet os suum. De angústia, et de judício sublátus est: generatiónem ejus quis enarrábit ? quia abscíssus est de terra vivéntium: propter scelus pópuli mei percússi eum. Et dabit ímpios pro sepultúra, et dívitem pro morte sua: eo quod iniquitátem non fécerit, neque dolus fúerit in ore ejus. Et Dóminus vóluit contérere eum in infirmitáte: si posúerit pro peccáto ánimam suam, vidébit semen longaévum, et volúntas Dómini in manu ejus dirigétur. Pro eo quod laborávit ánima ejus, vidébit, et saturábitur: in sciéntia sua justificábit ipse justus servus meus multos, et iniquitátes eórum ipse portábit. Ideo dispértiam ei plúrimos: et fórtium dívidet spólia, pro eo quod trádidit in mortem ánimam suam, et cum scelerátis reputátus est: et ipse peccáta multórum tulit, et pro transgressóribus rogávit.


8. Tractus Ps. 101, 2-5 et 14 Dómine, exáudi oratiónem meam, et clamor meus ad te véniat. V/. Ne avértas fáciem tuam a me: in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam. V/. In quacúmque die invocávero te, velóciter exáudi me. V/. Quia defecérunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut in frixório confríxa sunt. V/. Percússus sum sicut fenum, et áruit cor meum: quia oblítus sum manducáre panem meum. V/. Tu exsúrgens, Dómine, miseréberis Sion: quia venit tempus miseréndi ejus.


9. Evangelium passionis et mortis Domini secundum Lucam. 22, 39-71 ; 23, 1-53.
Dicitur Munda cor meum, Jube, domne (Dómine), benedícere, et Dóminus sit in córdibus vestris, (in corde meo), et fiunt reliqua, ut supra in dominica II Passionis notatum est n. 8 et 8a.

Pássio Dómini nostri Jesu Christi secúndum Lucam.


IN illo témpore: Egréssus Jesus ibat secúndum consuetúdinem in montem Olivárum. Secúti sunt autem illum et discípuli. Et cum pervenísset ad locum, dixit illis: + Oráte, ne intrétis in tentatiónem. C. Et ipse avúlsus est ab eis quantum jactus est lápidis, et pósitis génibus orábat, dicens: + Pater, si vis, transfer cálicem istum a me: verúmtamen non mea volúntas, sed tua fiat. C. Appáruit autem illi ángelus de caelo, confórtans eum. Et factus in agonía, prolíxius orábat. Et factus est sudor ejus, sicut guttae sánguinis decurréntis in terram. Et cum surrexísset ab oratióne, et venísset ad discípulos suos, invénit eos dormiéntes prae tristítia. Et ait illis: + Quid dormítis ? súrgite, oráte, ne intrétis in tentatiónem.
C. Adhuc eo loquénte, ecce turba: et qui vocabátur Judas, unus de duódecim, antecedébat eos: et appropinquávit Jesu, ut oscularétur eum. Jesus autem dixit illi: + Juda, ósculo Fílium hóminis trádis ? C. Vidéntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futúrum erat, dixérunt ei: S. Dómine, si percútimus in gládio ? C. Et percússit unus ex illis servum príncipis sacerdótum, et amputávit aurículam ejus déxteram. Respóndens autem Jesus, ait: + Sínite usque huc. C. Et cum tetigísset aurículam ejus, sanávit eum. Dixit autem Jesus ad eos, qui vénerant ad se, príncipes sacerdótum, et magistrátus templi, et senióres: + Quasi ad latrónem exístis cum gládiis, et fústibus ? Cum quotídie vobíscum fúerim in templo, non extendístis manus in me: sed haec est hora vestra, et potéstas tenebrárum.
C. Comprehendéntes autem eum, duxérunt ad domum príncipis sacerdótum: Petrus vero sequebátur a longe. Accénso autem igne in médio átrii, et circumsedéntibus illis, erat Petrus in médio eórum. Quem cum vidísset ancílla quaedam sedéntem ad lumen, et eum fuísset intúita, dixit: S. Et hic cum illo erat. C. At ille negávit eum, dicens: S. Múlier, non novi illum. C. Et post pusíllum álius videns eum, dixit: S. Et tu de illis es. C. Petrus vero ait: S. O homo, non sum. C. Et intervállo facto quasi horae uníus, álius quidam affirmábat, dicens: S. Vere et hic cum illo erat: nam et Galilaéus est. C. Et ait Petrus: S. Homo, néscio quid dicis. C. Et contínuo adhuc illo loquénte cantávit gallus. Et convérsus Dóminus respéxit Petrum. Et recordátus est Petrus verbi Dómini, sicut díxerat: Quia priúsquam gallus cantet, ter me negábis. Et egréssus foras Petrus flevit amáre.
Et viri, qui tenébant illum, illudébant ei, caedéntes. Et velavérunt eum, et percutiébant fáciem ejus: et interrogábant eum, dicéntes: S. Prophetíza, quis e st, qui te percússit ? C. Et ália multa blasphemántes dicébant in eum.
Et ut factus est dies, convenérunt senióres plebis, et príncipes sacerdótum, et scribae, et duxérunt illum in concílium suum, dicéntes: S. Si tu es Christus, dic nobis. C. Et ait illis: + Si vobis díxero, non credétis mihi: si autem et interrogávero, non respondébitis mihi, neque dimittétis. Ex hoc autem erit Fílius hóminis sedens a dextris virtútis Dei. C. Dixérunt autem omnes: S. Tu ergo es Fílius Dei ? C. Qui ait: + Vos dícitis, quia ego sum. C. At illi dixérunt: S. Quid adhuc desiderámus testimónium ? Ipsi enim audívimus de ore ejus.
C. Et surgens omnis multitúdo eórum, duxérunt illum ad Pilátum. Coepérunt autem illum accusáre, dicéntes: S. Hunc invénimus subverténtem gentem nostram, et prohibéntem tribúta dare Caésari, et dicéntem se Christum regem esse. C. Pilátus autem interrogávit eum, dicens: S. Tu es Rex Judaeórum ? C. At ille respóndens, ait: + Tu dicis. C. Ait autem Pilátus ad príncipes sacerdótum, et turbas: S. Nihil invénio causae in hoc hómine. C. At illi invalescébant, dicéntes: S. Cómmovet pópulum, docens per univérsam Judaéam, incípiens a Galilaéa usque huc.
C. Pilátus autem áudiens Galilaéam, interrogávit si homo Galilaéus esset. Et ut cognóvit quod de Heródis potestáte esset, remísit eum ad Heródem, qui et ipse Jerosólymis erat illis diébus. Heródes autem viso Jesu gavísus est valde. Erat enim cúpiens ex multo témpore vidére eum, eo quod audíerat multa de eo, et sperábat signum áliquod vidére ab eo fíeri. Interrogábat a utem eum multis sermónibus. At ipse nihil illi respondébat. Stabant autem príncipes sacerdótum, et scribae constánter accusántes eum. Sprevit autem illum Heródes cum exércitu suo: et illúsit indútum veste alba, et remísit ad Pilátum. Et facti sunt amíci Heródes et Pilátus in ipsa die: nam ántea inimíci erant ad ínvicem. Pilátus autem convocátis princípibus sacerdótum, et magistrátibus, et plebe, dixit ad illos: S. Obtulístis mihi hunc hóminem, quasi averténtem pópulum, et ecce ego coram vobis intérrogans, nullam causam invéni in hómine isto ex his, in quibus eum accusátis. Sed neque Heródes: nam remísi vos ad illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei. Emendátum ergo illum dimíttam.
C. Necésse autem habébat dimíttere eis per diem festum, unum. Exclamávit autem simul univérsa turba, dicens: S. Tolle hunc, et dimítte nobis Barábbam. S. Qui erat propter seditiónem quamdam factam in civitáte, et homicídium, missus in cárcerem. Iterum autem Pilátus locútus est ad eos, volens dimíttere Jesum. At illi succlamábant, dicéntes: S. Crucifíge, crucifíge eum. C. Ille autem tértio dixit ad illos: S. Quid enim mali fecit iste ? Nullam causam mortis invénio in eo: corrípiam ergo illum, et dimíttam. C. At illi instábant vócibus magnis, postulántes ut crucifigerétur. Et invalescébant voces eórum. Et Pilátus adjudicávit fíeri petitiónem eórum. Dimísit autem illis eum, qui propter homicídium et seditiónem missus fúerat in cárcerem, quem petébant: Jesum vero trádidit voluntáti eórum.
Et cum dúcerent eum, apprehendérunt Simónem quemdam Cyrenénsem, veniéntem de villa: et imposuérunt illi crucem portáre post Jesum. Sequebátur autem illum multa turba pópuli, et mulíerum, quae plangébant et lamentabántur eum. Convérsus autem ad illas Jesus dixit: + Fíliae Jerúsalem, nolíte flere super me, sed super vos ípsas flete, et super fílios vestros. Quóniam ecce vénient dies, in quibus dicent: Beátae stériles, et ventres, qui non genuérunt, et úbera, quae non lactavérunt. Tunc incípient dícere móntibus: Cádite super nos ; et cóllibus: Operíte nos. Quia si in víridi ligno haec fáciunt, in árido quid fiet ?
C. Ducebántur autem et álii duo nequam cum eo, ut interficeréntur. Et postquam venérunt in locum, qui vocátur Calváriae, ibi crucifixérunt eum: et latrónes, unum a dextris, et álterum a sinístris. Jesus autem dicébat: + Pater, dimítte illis: non enim sciunt quid fáciunt. C. Dividéntes vero vestiménta ejus, misérunt sortes. Et stábat pópulus spectans, et deridébant eum príncipes cum eis, dicéntes: S. Alios salvos fecit: se salvum fáciat, si hic est Christus Dei eléctus. C. Illudébant autem ei et mílites accedéntes, et acétum offeréntes ei, et dicéntes: S. Si tu es Rex Judaeórum, salvum te fac. C. Erat autem et superscríptio scripta super eum lítteris graecis, et latínis, et hebráicis: Hic est Rex Judaeórum. Unus autem de his, qui pendébant, latrónibus, blasphemábat eum, dicens: S. Si tu es Christus, salvum fac temetípsum, et nos. C. Respóndens autem alter increpábat eum, dicens: S. Neque tu times Deum, quod in eádem damnatióne es. Et n os quidem juste, nam digna factis recípimus: hic vero nihil mali gessit. C. Et dicébat ad Jesum: S. Dómine, meménto mei, cum véneris in regnum tuum. C. Et dixit illi Jesus: + Amen dico tibi: Hódie mecum eris in paradíso.
C. Erat autem fere hora sexta, et ténebrae factae sunt in univérsam terram usque in horam nonam. Et obscurátus est sol: et velum templi scissum est médium. Et clamans voce magna Jesus, ait: + Pater, in manus tuas comméndo spíritum meum. C. Et haec dicens, exspirávit. Hic genuflectitur, et pausatur aliquantulum.
Videns autem centúrio quod factum fúerat, glorificávit Deum, dicens: S. Vere hic homo justus erat. C. Et omnis turba eórum, qui simul áderant ad spectáculum istud, et vidébant quae fiébant, percutiéntes péctora sua revertebántur. Stabant autem omnes noti ejus a longe, et mulíeres, quae secútae eum erant a Galilaéa, haec vidéntes.
Et ecce vir nómine Joseph, qui erat decúrio, vir bonus et justus: hic non consénserat consílio et áctibus eórum, ab Arimathaéa civitáte Judaéae, qui exspectábat et ipse regnum Dei. Hic accéssit ad Pilátum, et pétiit corpus Jesu: et depósitum invólvit síndone, et pósuit eum in monuménto excíso, in quo nondum quisquam pósitus fúerat.


10. Antiphona ad offertorium Ps. 101, 2-3 Dómine, exáudi oratiónem meam, et clamor meus ad te pervéniat: ne avértas fáciem tuam a me.


11. Secreta

SÚSCIPE, quaésumus, Dómine, munus oblátum, et dignánter operáre: ut, quod passiónis Fílii tui Dómini nostri mystério gérimus, piis afféctibus consequámur. Per eúmdem Dóminum.


12. Praefatio de sancta Cruce.


13. Antiphona ad communionem Ps. 101, 10, 13 et 14 Potum meum cum fletu temperábam: quia élevans allisísti me: et ego sicut fenum árui: tu autem, Dómine, in aetérnum pérmanes: tu exsúrgens miseréberis Sion, quia venit tempus miseréndi ejus.


14. Orémus. Postcommunio
LARGÍRE sénsibus nostris, omnípotens Deus: ut, per temporálem Fílii tui mortem, quam mystéria veneránda testántur, vitam te nobis dedísse perpétuam confidámus. Per eúmdem Dóminum.


15. Super populum: Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo.

Oratio


RÉSPICE, quaésumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum: Qui tecum vivit.



FERIA QUINTA

IN CENA DOMINI

Duplex I classis




DE OFFICIO DIVINO

1. Si officium peragatur in choro, vel in communi:
MATUTINUM et LAUDES non anticipantur de sero, sed dicuntur mane, hora competenti ; in ecclesiis vero, in quibus Missa chrismatis celebratur, Matutinum et Laudes anticipari possunt de sero ;
HORAE MINORES dicuntur hora competenti ;
VESPERAE ab iis qui Missae vespertinae interfuerunt, hodie non dicuntur ;
COMPLETORIUM dicitur post denudationem altarium.
2. Horae supra dictae dicuntur ut in Breviario Romano, praeter sequentia:
In Laudibus, horis minoribus et Vesperis (in privata tantum recitatione) , post antiphonam Christus factus est, dicitur Pater noster, totum sub silentio ; postea, omisso psalmo 50 Miserere, statim subjungitur oratio Réspice, quaésumus, Dómine ; sed Qui tecum dicitur sub silentio ;
Ad Completorium, absoluto cantico Simeonis Nunc dimittis, dicitur antiphona Christus factus est, deinde Pater noster, totum sub silentio ; postea, omisso psalmo 50 Miserere, statim subjungitur oratio Vísita, quaésumus, Dómine ; sed Per Dóminum dicitur sub silentio, et omnes discedunt.
3. In privata recitatione omnes horae dicuntur congruo tempore, ut in Breviario Romano, praeter ea quae supra (nn. 1-2) notantur.



Missale Romanum 1957 - 27, 45-52