Missale 1962 856

Feria secunda Hebdomadae sanctae

I classis

Statio ad S. Praxedem


1. Ant. ad Introitum       Ps. 34, 1-2
857 Iudica, Domine, nocentes me, expúgna impugnantes me: apprehende arma et scutum, et exsurge in adiutorium meum, Domine, virtus salutis meae. Ps. ibid., 3 Effunde frameam, et conclude adversus eos, qui persequuntur me: dic animae meae: Salus tua ego sum. Iudica, Domine.

2. Oremus. Oratio
858 Da, quaesumus, omnípotens Deus: ut, qui in tot adversis ex nostra infirmitate deficimus ; intercedente unigeniti Filii tui passione respirémus: Qui tecum vivit et regnat.

3.     Léctio Isaiae Prophetae. Isai. 50, 5-10
859 In diebus illis: Dixit Isaias: Dóminus Deus aperuit mihi aurem, ego autem non contradico: retrorsum non ábii. Corpus meum dedi percutientibus, et genas meas vellentibus: fáciem meam non averti ab increpántibus, et conspuéntibus in me. Dóminus Deus auxiliator meus, ídeo non sum confusus: ídeo posui fáciem meam ut petram durissimam, et scio, quoniam non confundar. Iuxta est, qui iustificat me, quis contradicet mihi? Stemus simul, quis est adversarius meus? Accedat ad me. Ecce Dóminus Deus auxiliator meus: quis est qui condemnet me? Ecce omnes quasi vestimentum conterentur, tinea comedet eos. Quis ex vobis timens Dóminum, audiens vocem servi sui? Qui ambulavit in tenebris, et non est lumen ei, speret in nomine Dómini, et innitatur super Deum suum.

4. Graduale Ps. 34, 23 et 3
860 Exsurge, Domine, et intende iudicio meo, Deus meus et Dóminus meus, in causam meam. V. Effunde frameam, et conclude adversus eos, qui me persequuntur.

5. Tractus Ps. 102, 10
861 Domine, non secúndum peccata nostra, quae fecimus nos: neque secúndum iniquitates nostras retríbuas nobis. V. Ps. 78, 8-9 Domine, ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum: cito anticipent nos misericordiae tuae, quia pauperes facti sumus nimis. (Hic genuflectitur) V. Adiuva nos, Deus salutaris noster: et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos: et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum.

6. Sequentia sancti Evangelii secúndum Ioannem. Io. 12, 1-9
862 Ante sex dies Paschae venit Iesus Bethániam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Iesus. Fecerunt autem ei cenam ibi: et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo. María ergo accepit libram unguenti nardi pístici pretiosi, et unxit pedes Iesu, et extersit pedes eius capillis suis: et domus impleta est ex odóre unguenti. Dixit ergo unus ex discipulis eius, Iudas Iscariotes, qui erat eum traditurus: Quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis, et datum est egenis? Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea, quae mittebantur, portabat. Dixit ergo Iesus: Sinite illam, ut in diem sepulturae meae servet illud. Pauperes enim semper habetis vobiscum: me autem non semper habetis. Cognovit ergo turba multa ex Iudaeis, quia illic est: et venerunt, non propter Iesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis.

7. Antiphona ad Offertorium Ps. 142,9-10
863 Eripe me de inimicis meis, Domine: ad te confugi, doce me facere voluntatem tuam: quia Deus meus es tu.

8. Secreta
864 Haec sacrificia nos, omnípotens Deus, potenti virtute mundátos, ad suum faciant purióres venire principium. Per Dóminum.

9. Praefatio de sancta Cruce.

10. Antiphona ad Communionem Ps. 34, 26
865 Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis: induantur pudore et reverentia, qui maligna loquuntur adversus me.

11. Oremus. Postcommunio
866 Praebeant nobis, Domine, divinum tua sancta fervorem: quo eórum pariter et actu delectentur et fructu. Per Dóminum.

12. Super populum: Oremus. Humiliáte capita vestra Deo.

Oratio
867 Adiuva nos, Deus salutaris noster: et ad beneficia recolenda, quibus nos instaurare dignatus es, tribue venire gaudentes. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum : Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus.

Feria tertia Hebdomadae sanctae

I classis


Statio ad S. Priscam


1. Ant. ad Introitum        Gal. 6, 14
868 Nos autem gloriari oportet in Cruce Dómini nostri Iesu Christi: in quo est salus, vita et resurrectio nostra: per quem salvati et liberati sumus. Ps. 66, 2 Deus misereatur nostri, et benedicat nobis: illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri. Nos autem.

2. Oremus. Oratio
869 Omnípotens sempitérne Deus: da nobis ita dominicae passionis sacramenta peragere; ut indulgentiam percipere mereamur. Per eundem Dóminum nostrum.

3. Léctio Ieremiae Prophetae. Ier. 11, 18-20
870 In diebus illis: Dixit Ieremias: Dómine, demonstrasti mihi, et cognovi: tunc ostendisti mihi studia eórum. Et ego quasi agnus mansuetus, qui portatur ad victimam: et non cognovi, quia cogitaverunt super me consilia, dicentes: Mittamus lignum in panem eius, et eradamus eum de terra viventium, et nomen eius non memoretur amplius. Tu autem, Domine Sabaoth, qui iudicas iuste, et probas renes et corda, videam ultionem tuam ex eis: tibi enim revelavi causam meam, Domine Deus meus.


4. Graduale Ps. 34, 13 et 1-2
871 Ego autem, dum mihi molesti essent, induébam me cilicio, et humiliabam in ieiunio animam meam: et oratio mea in sinu meo convertetur. V. Iudica, Domine, nocentes me, expúgna impugnantes me: apprehende arma et scutum, et exsurge in adiutorium mihi.

5. Evangelium Passionis et Mortis Domini secundum Marcum. 14, 32-72; 15, 1-46.
872 Dicitur Munda cor meum, Iube, domne (Domine), benedicere, et Dóminus sit in cordibus vestris (in corde meo), et fiunt reliqua, ut supra in dominica II Passionis notatum est n. 8 et 8a, 136.

Passio Dómini nostri Iesu Christi secúndum Marcum.

In illo témpore: Iesus et discipuli eius veniunt in praedium, cui nomen Gethsemani.Et ait discipulis suis: + Sedete hic donec orem. C. Et assumit Petrum, et Iacobum, et Ioannem secum: et coepit pavere, et taedére. Et ait illis: + Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate. C. Et cum processisset paululum, procidit super terram: et orabat, ut si fieri posset, transiret ab eo hora: et dixit: + Abba, Pater, ómnia tibi possibilia sunt, transfer calicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu. C. Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro: Simon, dormis? non potuisti una hora vigilare ? Vigilate, et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma. C. Et iterum abiens oravit, eundem sermonem dicens. Et reversus, denuo invenit eos dormientes (erant enim óculi eórum gravati) et ignorabant quid responderent ei. Et venit tertio, et ait illis: + Dormite iam, et requiescite. Sufficit: venit hora: ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum. Súrgite, eamus: ecce qui me tradet, prope est. C. Et, adhuc eo loquente, venit Iudas Iscariotes, unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus et scribis et senioribus. Dederat autem traditor eius signum eis, dicens: S. Quemcumque osculatus fúero, ipse est, tenete eum, et ducite caute. C. Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait: S. Ave, Rabbi. C. Et osculatus est eum. At illi manus iniecerunt in eum, et tenuerunt eum. Unus autem quidam de circumstantibus, educens gladium, percussit servum summi sacerdotis: et amputavit illi auriculam. Et respondens Iesus, ait illis : + Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me? cotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scriptúrae. C. Tunc discipuli eius relinquentes eum, omnes fugerunt. Adulescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo: et tenuerunt eum. At ille, reiecta sindone, nudus profugit ab eis.

Et adduxerunt Iesum ad summum sacerdotem: et convenerunt omnes sacerdotes et scribae et seniores. Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis: et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se. Summi vero sacerdotes, et omne concilium, quaerébant adversus Iesum testimonium, ut eum morti traderent, nec inveniebant. Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum: et convenientia testimonia non erant. Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes: S. Quoniam nos audivimus eum dicentem: Ego dissolvam templum hoc manufactum, et per triduum aliud non manufactum aedificabo. C. Et non erat conveniens testimonium illorum. Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Iesum, dicens: S. Non respondes quidquam ad ea, quae tibi obiciúntur ab his? C. Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei: S. Tu es Christus Filius Dei benedicti? C. Iesus autem dixit illi: + Ego sum: et videbitis Fílium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus caeli. C. Summus autem sacerdos, scindens vestimenta sua, ait: S. Quid adhuc desideramus testes ? Audistis blasphemiam: quid vobis videtur? C. Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis.

Et coeperunt quidam conspuere eum, et velare fáciem eius, et colaphis eum caedere, et dicere ei: S. Prophetiza. C. Et ministri alapis eum caedébant.

Et cum esset Petrus in átrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis: et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait: S. Et tu cum Iesu Nazareno eras. C. At ille negavit, dicens: S. Neque scio, neque novi quid dicas. C. Et éxiit foras ante atrium, et gallus cantavit. Rursus autem cum vidisset illum ancilla, coepit dicere circumstantibus : Quia hic ex illis est. At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro: S. Vere ex illis es: nam et Galilaeus es. C. Ille autem coepit anathematizare, et iurare: Quia nescio hominem istum, quem dicitis. Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi, quod dixerat ei Iesus: Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis. Et coepit flere.

Et confestim mane consilium facientes summi sacerdotes, cum senioribus et scribis, et universo concilio, vincientes Iesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato. Et interrogavit eum Pilatus: S. Tu es Rex Iudaeórum? C. At ille respondens, ait illi : tj) Tu dicis. C. Et accusabant eum summi sacerdotes in multis. Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens: S. Non respondes quidquam? vide in quantis te accusant. C. Iesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus.

Per diem autem festum solebat dimittere illis unum ex vinctis, quemcumque petiíssent. Erat autem, qui dicebatur Barabbas, qui cum seditiosis erat vinctus, qui in seditione fecerat homicidium. Et cum ascendisset turba, coepit rogare, sicut semper faciebat illis. Pilatus autem respondit eis, et dixit: S. Vultis dimittam vobis Regem Iudaeórum? C. Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum summi sacerdotes. Pontifices autem concitaverunt turbam, ut magis Barabbam dimitteret eis. Pilatus autem iterum respondens, ait illis: S. Quid ergo vultis faciam Regi Iudaeórum? C. At illi iterum clamaverunt: S. Crucifige eum. C. Pilatus vero dicebat illis: S. Quid enim maii fecit? C. At illi magis clamabant: S. Crucifige eum. C. Pilatus autem volens populo satisfacere, dimisit illis Barabbam, et tradidit Iesum flagellis caesum, ut crucifigeretur.

Milites autem duxerunt eum in atrium praetórii, et convocant totam cohortem, et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam. Et coepérunt salutare eum: Ave, Rex Iudaeórum. Et percutiebant caput eius arundine: et conspuebant eum, et ponentes génua, adorabant eum. Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis: et educunt illum, ut crucifigerent eum. Et angariaverunt praetereúntem quempiam, Simonem Cyrenaeum, venientem de villa, patrem Alexandri et Rufi, ut tolleret crucem eius.

Et perducunt illum in Golgotha locum, quod est interpretatum Calváriae locus. Et dabant ei bibere myrrhatum vinum: et non accepit. Et crucifigentes eum, diviserunt vestimenta eius, mittentes sortem super eis, quis quid tolleret. Erat autem hora tertia: et crucifixerunt eum. Et erat titulus causae eius inscriptus: Rex Iudaeórum. Et cum eo crucifigunt duos latrones: unum a dextris, et alium a sinistris eius. Et impleta est Scriptura, quae dicit: Et cum iniquis reputatus est. Et praetereúntes blasphemabant eum, moventes capita sua, et dicentes: S. Vah, qui destruis templum Dei, et in tribus diebus reaedificas: salvum fac temetipsum, descendens de cruce. C. Similiter et summi sacerdotes illudentes, ad alterutrum cum scribis dicebant: S. Alios salvos fecit, seípsum non potest salvum facere. Christus Rex Israel descendat nunc de cruce, ut videamus, et credamus. C. Et qui cum eo crucifixi erant conviciabantur ei. Et facta hora sexta, ténebrae factae sunt per totam terram, usque in horam nonam. Et hora nona exclamavit Iesus voce magna, dicens: ifa Eloi, Eloi, lamina sabacthani? C. Quod est interpretatum: éJi Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? C. Et quidam de circumstantibus audientes, dicebant: S. Ecce Elíam vocat. C. Currens autem unus, et implens spongiam acéto, circumponensque calamo, potum dabat ei, dicens: S. Sinite, videamus si veniat Elías ad deponendum eum. C. Iesus autem emissa voce magna exspiravit. (Hic genuflectitur, et pausatur aliquantulum).

Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deorsum. Videns autem centurio, qui ex adverso stabat, quia sic clamans exspirasset, ait: S. Vere hic homo Filius Dei erat. C. Erant autem et mulieres de longe aspicientes: inter quas erat María Magdalene, et María Iacobi minoris, et Ioseph mater, et Salome: et cum esset in Galilaea, sequebantur eum, et ministrabant ei, et áliae multae, quae simul cum eo ascenderant Ierosólymam.

Et cum iam sero esset factum (quia erat Parasceve, quod est ante sabbatum) venit Ioseph ab Arimathaea, nobilis decurio, qui et ipse erat exspectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Iesu. Pilatus autem mirabatur si iam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si iam mortuus esset. Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Ioseph. Ioseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit sindone, et posuit eum in monumento, quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti.

6. Ant. ad Offertorium     Ps. 139, 5
873 Custodi me, Domine, de manu peccatóris: et ab hominibus iniquis éripe me.

7. Secreta
874 Sacrificia nos, quaesumus, Domine, propénsius ista restáurent: quae medicinálibus sunt instituta ieiuniis. Per Dóminum.

8. Praefatio de sancta Cruce.

9. Antiphona ad Communionem Ps. 68, 13-14
875 Adversum me exercebántur, qui sedebant in porta: et in me psallebant, qui bibebant vinum: ego vero orationem meam ad te, Domine: tempus beneplaciti, Deus, in multitudine misericordiae tuae.

10. Oremus. Postcommunio
876 Sanctificationibus tuis, omnípotens Deus: et vitia nostra curéntur, et remedia nobis sempiterna provéniant. Per Dóminum.

11. Super populum: Oremus. Humiliáte capita vestra Deo.

Oratio
877 Tua nos misericordia, Deus, et ab omni subreptióne vetustatis expúrget, et capaces sanctae novitatis efficiat. Per Dóminum nostrum.

Feria quarta Hebdomadae sanctae

I classis

Statio ad S. Mariam maiorem


I 1. Antiphona ad Introitum Phil. 2, 10, 8 et 11
878 In nomine Iesu omne genu flectatur, caelestium, terrestrium et infernorum: quia Dóminus factus est oboediens usque ad mortem, mortem autem crucis: ídeo Dóminus Iesus Christus in glória est Dei Patris. Ps. 101, 2 Domine, exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat. In nomine.

2. Post Kyrie, eléison, dicitur: Oremus. Flectamus génua. — Levate.

3. Oratio
879 Praesta, quaesumus, omnípotens Deus : ut, qui nostris excéssibus incessanter affligimur, per unigeniti Filii tui passionem liberemur: Qui tecum.

4. Léctio Isaiae Prophetae. Isai. 62, n; 63, 1-7
880 Haec dicit Dóminus Deus: Dicite filiae Sion: Ecce Salvator tuus venit: ecce merces eius cum eo. Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis vestibus de Bosra ? Iste formosus in stola sua, gradiens in multitudine fortitudinis suae. Ego, qui loquor iustitiam, et propugnator sum ad salvandum. Quare ergo rubrum est indumentum tuum, et vestimenta tua, sicut calcantium in torculari? Torcular calcavi solus, et de gentibus non est vir mecum: calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos in ira mea: et aspersus est sanguis eórum super vestimenta mea, et ómnia indumenta mea inquinavi. Dies enim ultionis in corde meo, annus redemptionis meae venit. Circumspexi, et non erat auxiliator: quaesívi, et non fuit qui adiuvaret : et salvavit mihi brácchium meum, et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi. Et conculcavi populos in furore meo, et inebriavi eos in indignatione mea, et detraxi in terram virtutem eórum. Miserationum Dómini recordabor, laudem Dómini super omnibus quae reddidit nobis Dóminus Deus noster.

5. Graduale Ps. 68, 18 et 2-3
881 Ne avertas fáciem tuam a puero tuo, quoniam tribulor: velociter exaudi me. V. Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquae usque ad animam meam: infixus sum in limo profundi, et non est substantia.

6. Hic dicitur V. Dóminus vobiscum, sine Flectamus génua.

Oremus. Oratio
882 Deus, qui pro nobis Fílium tuum crucis patíbulum subire voluisti, ut inimici a nobis expélleres potestatem: concede nobis famulis tuis; ut resurrectionis gratiam consequamur. Per eundem Dóminum.

Et huic orationi additur altera oratio sub una conclusione forte dicenda.

7. Léctio Isaiae Prophetae. Isai. 53, 1-12
883 In diebus illis: Dixit Isaias: Domine, quis credidit auditui nostro ? et brácchium Dómini cui revelatum est? Et ascendet sicut virgultum coram eo, et sicut radix de terra sitienti: non est species ei, neque decor: et vídimus eum, et non erat aspectus, et desiderávimus eum: despectum, et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem: et quasi absconditus vultus eius, et despectus, unde nec reputávimus eum. Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit: et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum. Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras, attritus est propter scelera nostra: disciplina pacis nostrae super eum, et livore eius sanati sumus. Omnes nos quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam declinavit: et posuit

Dóminus in eo iniquitatem omnium nostrum. Oblatus est, quia ipse voluit, et non aperuit os suum: sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se obmutéscet, et non aperiet os suum. De angustia, et de iudicio sublatus est: generationem eius quis enarrabit? quia abscissus est de terra viventium: propter scelus populi mei percussi eum. Et dabit impios pro sepultura, et divitem pro morte sua: eo quod iniquitatem non fecerit, neque dolus fuerit in ore eius. Et Dóminus voluit conterere eum in infirmitate: si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longaevum, et volúntas Dómini in manu eius dirigetur. Pro eo quod laboravit anima eius, videbit, et saturabitur: in scientia sua iustificabit ipse iustus servus meus multos, et iniquitates eórum ipse portabit. Ideo dispertiam ei plurimos: et fortium dividet spolia, pro eo quod tradidit in mortem animam suam, et cum sceleratis reputatus est: et ipse peccata multorum tulit, et pro transgressoribus rogavit.

8. Tractus Ps. 101, 2-5 et 14
884 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. V. Ne avertas fáciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. V. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. V. Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut in frixorio confríxa sunt.

V. Percussus sum sicut faenum, et áruit cor meum: quia oblitus sum manducare panem meum. V. Tu exsurgens, Domine, misereberis Sion: quia venit tempus miserendi eius,

9. Evangelium Passionis et Mortis Domini secundum Lucam. 22, 39-71; 23, 1-53.

Dicitur Munda cor meum, Iube, domne (Domine), benedicere, et Dóminus sit in cordibus vestris (in corde meo), et fiunt reliqua, ut supra in dominica II Passionis notatum est n. 8 et 8a, 136.

Passio Dómini nostri Iesu Christi secúndum Lucam.
885 In illo témpore: Egressus Iesus ibat secúndum consuetudinem in montem Olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli. Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: + Orate, ne intretis in tentationem. C. Et ipse avulsus est ab eis quantum iactus est lapidis, et positis genibus orabat, dicens: + Pater, si vis, transfer calicem istum a me: verumtamen non mea volúntas, sed tua fiat. C. Apparuit autem illi Angelus de caelo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat. Et factus est sudor eius, sicut guttae sanguinis decurrentis in terram. Et cum surrexísset ab oratione, et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes prae tristitia. Et ait illis: + Quid dormitis ? súrgite, orate, ne intretis in tentationem.

C. Adhuc eo loquente, ecce turba: et qui vocabatur Iudas, unus de duodecim, antecedebat eos: et appropinquavit Iesu, ut oscularetur eum. Iesus autem dixit illi : + Iuda, osculo Fílium hominis tradis? C. Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: S. Domine, si percutimus in gladio? C. Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam eius dexteram. Respondens autem Iesus, ait: + Sinite usque huc. C. Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum. Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se, principes sacerdotum et magistratus templi et seniores: + Quasi ad latronem existis cum gladiis, et fustibus? Cum cotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed haec est hora vestra, et potestas tenebrarum.

C. Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur a longe. Accenso autem igne in medio átrii, et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eórum. Quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: S. Et hic cum illo erat. C. At ille negavit eum, dicens: S. Mulier, non novi illum.C. Et post pusillum alius videns eum, dixit: S. Et tu de illis es. C. Petrus vero ait: S. O homo, non sum. C. Et intervallo facto quasi horae unius, alius quidam affirmabat, dicens: S. Vere et hic cum illo erat: nam et Galilaeus est. C. Et ait Petrus: S. Homo, nescio quid dicis. C. Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus. Et conversus Dóminus respexit Petrum. Et recordatus est Petrus verbi Dómini, sicut dixerat: Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis. Et egressus foras Petrus flevit amáre.

Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei, caedéntes. Et velaverunt eum, et percutiebant fáciem eius: et interrogabant eum, dicentes: S. Prophetiza, quis est, qui te percussit? C. Et ália multa blasphemantes dicebant in eum.

Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et scribae, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes: S. Si tu es Christus, dic nobis. C. Et ait illis: + Si vobis dixero, non credetis mihi: si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittétis. Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei. C. Dixerunt autem omnes: S. Tu ergo es Filius Dei? C. Qui ait: + Vos dicitis, quia ego sum. C. At illi dixerunt: S. Quid adhuc desideramus testimonium? Ipsi enim audivimus de ore eius.

C. Et surgens omnis multitudo eórum, duxerunt illum ad Pilatum. Coeperunt autem illum accusare, dicentes: S. Hunc invenimus subvertentem gentem nostram, et prohibentem tributa dare Caesari, et dicentem se Christum regem esse. C. Pilatus autem interrogavit eum, dicens: S. Tu es Rex Iudaeórum? C. At ille respondens, ait: + Tu dicis. C. Ait autem Pilatus ad principes sacerdotum et turbas: S. Nihil invenio causae in hoc homine. C. At illi invalescebant, dicentes: S. Commovet populum, docens per universam Iudaeam, incipiens a Galilaea usque huc.

C. Pilatus autem audiens Galilaeam, interrogavit si homo Galilaeus esset. Et ut cognovit quod de Herodis potestate esset, remisit eum ad Herodem, qui et ipse Ierosolymis erat illis diebus. Herodes autem viso Iesu gavisus est valde. Erat enim cupiens ex multo témpore videre eum, eo quod audierat multa de eo, et sperabat signum aliquod videre ab eo fieri. Interrogabat autem eum multis sermonibus. At ipse nihil illi respondebat. Stabant autem principes sacerdotum et scribae constanter accusantes eum. Sprevit autem illum Herodes cum exercitu suo: et illusit indutum veste alba, et remisit ad Pilatum. Et facti sunt amici Herodes et Pilatus in ipsa die: nam antea inimici erant ad invicem. Pilatus autem convocatis principibus sacerdotum et magistratibus et plebe, dixit ad illos: S. Obtulistis mihi hunc hominem, quasi avertentem populum, et ecce ego coram vobis interrogans, nullam causam inveni in homine isto ex his, in quibus eum accusatis. Sed neque Herodes: nam remisi vos ad illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei. Emendatum ergo illum dimittam.

C. Necesse autem habebat dimittere eis per diem festum, unum. Exclamavit autem simul universa turba, dicens: S. Tolle hunc, et dimitte nobis Barabbam. C. Qui erat propter seditionem quamdam factam in civitate et homicidium missus in carcerem. Iterum autem Pilatus locútus est ad eos, volens dimittere Iesum. At illi succlamabant, dicentes: S. Crucifige, crucifige eum. C. Ille autem tertio dixit ad illos: S. Quid enim maii fecit iste? Nullam causam mortis invenio in eo: corripiam ergo illum, et dimittam. C. At illi instabant vocibus magnis, postulantes ut crucifigeretur. Et invalescebant voces eórum. Et Pilatus adiudicavit fieri petitionem eórum. Dimisit autem illis eum, qui propter homicidium et seditionem missus fuerat in carcerem, quem petebant: Iesum vero tradidit voluntati eórum.

Et cum ducerent eum, apprehenderunt Simonem quemdam Cyrenensem, venientem de villa: et imposuerunt illi crucem portare post Iesum. Sequebatur autem illum multa turba populi et mulierum, quae plangebant et lamentabátur eum. Conversus autem ad illas Iesus dixit: >J< Fíliae Ierusalem, nolite flere super me, sed super vos ipsas flete, et super filios vestros. Quoniam ecce venient dies, in quibus dicent: Beatae steriles, et ventres, qui non genuerunt, et úbera, quae non lactaverunt. Tunc incipient dicere montibus: Cadite super nos: et collibus: Operite nos. Quia si in viridi ligno haec faciunt, in árido quid fiet?

C. Ducebantur autem et álii duo nequam cum eo, ut interficerentur. Et postquam venerunt in locum, qui vocatur Calváriae, ibi crucifixerunt eum: et latrones, unum a dextris, et alterum a sinistris. Iesus autem dicebat: + Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt. C. Dividentes vero vestimenta eius, miserunt sortes. Et stabat populus spectans, et deridebant eum principes cum eis, dicentes: S. Alios salvos fecit: se salvum faciat, si hic est Christus Dei electus. C. Illudebant autem ei et milites accedentes, et acetum offerentes ei, et dicentes: S. Si tu es Rex Iudaeórum, salvum te fac. C. Erat autem et superscriptio scripta super eum litteris graecis et latinis et hebraicis: Hic est Rex Iudaeórum. Unus autem de his, qui pendebant, latronibus, blasphemabat eum, dicens: S. Si tu es Christus, salvum fac temetipsum, et nos. C. Respondens autem alter increpabat eum, dicens: S. Neque tu times Deum, quod in eadem damnatione es. Et nos quidem iuste, nam digna factis recipimus: hic vero nihil maii gessit. C. Et dicebat ad Iesum: S. Domine, memento mei, cum veneris in regnum tuum. C. Et dixit illi Iesus: + Amen dico tibi: Hodie mecum eris in paradiso.

C. Erat autem fere hora sexta, et ténebrae factae sunt in universam terram usque in horam nonam. Et obscuratus est sol: et velum templi scissum est medium. Et clamans voce magna Iesus, ait: ^ Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. C. Et haec dicens, exspiravit. (Hic genuflectitur, et pausatur aliquantulum).

Videns autem centurio quod factum fuerat, glorificavit Deum, dicens: S. Vere hic homo iustus erat. C. Et omnis turba eórum, qui simul aderant ad spectaculum istud, et videbant quae fiebant, percutientes pectora sua revertebantur. Stabant autem omnes noti eius a longe, et mulieres, quae secútae eum erant a Galilaea, haec videntes.

Et ecce vir nomine Ioseph, qui erat decurio, vir bonus et iustus: hic non consenserat consilio et actibus eórum, ab Arimathaea civitate Iudaeae, qui exspectabat et ipse regnum Dei. Hic accessit ad Pilatum, et petiit corpus Iesu: et depositum involvit sindone, et posuit eum in monumento exciso, in quo nondum quisquam positus fuerat.

10. Ant. ad Offertorium  Ps. 101,2-3
886 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te perveniat: ne avertas fáciem tuam a me.

11. Secreta
887 Suscipe, quaesumus, Domine, munus 887 oblatum, et dignánter operare: ut, quod passionis Filii tui Dómini nostri mysterio gerimus, piis afféctibus consequamur. Per eundem Dóminum nostrum Iesum Christum.

12. Praefatio de sancta Cruce.

13. Antiphona ad Communionem Ps. 101, 10, 13 et 14
888 Potum meum cum fletu temperábam: quia elevans allisisti me: et ego sicut faenum árui: tu autem, Domine, in aetérnum permanes: tu exsurgens misereberis Sion, quia venit tempus miserendi eius.

14. Oremus. Postcommunio
889 Largire sensibus nostris, omnípotens 889 Deus: ut, per temporalem Filii tui mortem, quam mysteria veneranda testantur, vitam te nobis dedisse perpetuam confidámus. Per eundem Dóminum nostrum.

15. Super populum: Oremus. Humiliáte capita vestra Deo.

Oratio

Respice, quaesumus, Domine, super 890 hanc familiam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit manibus tradi nocéntium, et crucis subire tormentum : Qui tecum vivit et regnat in unitate.


FERIA QUINTA IN CENA DOMINI

I classis

DE MISSA CHRISMATIS

IN QUA BENEDICITUR OLEUM CATECHUMENORUM ET INFIRMORUM, ET CONFICITUR SACRUM CHRISMA

1. Benedictio olei catechumenorum et infirmorum, et confectio sacri chrismatis peraguntur secundum ordinem in Pontificali romano descriptum, iis exceptis, quae inferius notantur.

2. Hae autem benedictio et confectio fiunt intra Missam chrismatis, quae celebranda est post Tertiam.

3. Ant. ad Introitum    Ex 30,25 Ex 30,31
891 Facies unctionis óleum, et filiis Israel dices: Hoc óleum unctionis sanctum erit mihi in generationes vestras. Ps 88,2

Gratias Dómini in aetérnum cantabo; per omnes generationes annuntiabo fidelitatem tuam. Facies unctionis.

4. Decantatis antiphona ad Introitum ac Kyrie, eléison, ut moris est, Pontifex, Iecta antiphona ad Introitum et Kyrie, eléison recitato, incipit in tono solemni Glória in excelsis.

5. Oremus. Oratio
892 Dómine Deus, qui in regenerándis plébibus tuis ministerio uteris sacerdotum: tribue nobis perseverántem in tua voluntate famulátum; ut dono grátiae tuae, in diebus nostris, et meritis et numero sacratus tibi populus augeatur. Per Dóminum.

Et dicitur haec tantum oratio.

6. Léctio Epistolae beáti Iacobi Apostoli. Iac. 5, 13-16
893 Fratres: Tristatur aliquis vestrum? Oret. AEquo animo est? Psallat. Infirmatur quis in vobis ? Inducat presbyteros ecclésiae, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Dómini ; et oratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dóminus ; et si in peccatis sit, remitténtur ei. Confitemini ergo alterutrum peccata vestra, et orate pro invicem ut salvémini; multum enim valet deprecatio iusti assidua.

7. Graduale Ps. 27, 7-8
894 In Deo confísum est cor meum, et adiutus sum; ídeo exsultat cor meum, et cantico meo laudo eum. V. Dóminus robur est populo suo, et praesídium salutis uncto suo.

8. + Sequentia sancti Evangelii secundum Marcum.       Mare. 6, 7-13
895 In illo témpore : Vocavit Iesus duódecim, et coepit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum. Et praecepit eis, ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum; non peram, non panem, neque in zona aes, sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis. Et dicebat eis: « Quocumque introieritis in domum, illic manete, donec exeatis inde; et quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris, in testimonium illis ». Et exeuntes praedicábant ut paenitentiam agerent; et daemonia multa eiciebant, et ungebant oleo multos aegros, et sanabant. Et non dicitur Credo.

9. Ant. ad Offertorium     
Ps 44,7
896 Diligis iustitiam et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae.

10. Secreta
897 Huius sacrificii potentia, Domine, JL JL quaesumus, et vetustátem nostram clementer abstérgat, et novitatem nobis augeat et salutem. Per Dóminum nostrum.

11. Praefatio propria 232.

12. Communicantes, et quae sequuntur usque ad Consecrationem, dicuntur ut in Canone Missae, nihil addendo vel immutando.

13. In benedictione chrismatis, quae in veteribus editionibus Pontificalis romani invenitur, versus finem praefationis quae super chrisma benedicendum cantatur, omittantur verba: ut spiritualis lavacri baptismo usque ad vestimento incorrupti muneris induantur, quae olim praefationem propriam Missae chrismatis constituerant, et quae in hoc instaurato ritu iterum locum suum obtinuerunt.

14. Ad triplex Agnus Dei, respondetur ter miserere nobis. Omittitur oratio Domine Iesu Christe, qui dixisti; et non datur osculum pacis. In hac Missa sacram Communionem distribuere non licet.

898 15. Antiphona ad Communionem Mc 6,12-13 Praedicábant Apostoli ut paeniténtiam agerent, et ungebant oleo multos aegros, et sanabant.

16. Oremus. Postcommunio
899 Praesta, quaesumus, Domine: ut, sicut de praetéritis ad nova transimus ; ita,   vetustate  deposita, sanctificatis mentibus innovémur. Per Dóminum.

17. In fine Missae, dicto Placeat tibi, sancta Trinitas, datur benedictio more solito, et, omisso ultimo Evangelio sancti Ioannis, dicuntur in choro Sexta et Nona.

18. Locorum Ordinarii, qui Missam chrismatis mane celebraverint, possunt vespere Missam quoque solemnem in Cena Domini litare.


Missale 1962 856