COMPENDIUM THEOLOGIAE
angelici Doctoris SANCTI THOMAE AQUINATIS ordinis praedicatorum
LIBER 1
Capitulum 1
Capitulum 2 Ordo dicendorum circa fidem
Capitulum 3 Quod Deus sit
Capitulum 4 Quod Deus est immobilis
Capitulum 5 Quod Deus est aeternus
Capitulum 6 Quod Deum esse per se est necessarium
Capitulum 7 Quod Deus semper est
Capitulum 8 Quod in Deo non est aliqua successio
Capitulum 9 Quod Deus est simplex
Capitulum 10 Quod Deus est sua essentia
Capitulum 11 Quod Dei essentia non est aliud quam suum esse
Capitulum 12 Quod Deus non est in aliquo genere sicut species
Capitulum 13 Quod impossibile est Deum esse genus alicuius
Capitulum 14 Quod Deus non est aliqua species praedicata de multis individuis
Capitulum 15 Quod necesse est dicere Deum esse unum
Capitulum 16 Quod impossibile est Deum esse corpus
Capitulum 17 Quod impossibile est esse formam corporis, aut virtutem in corpore
Capitulum 18 Quod Deus est infinitus secundum essentiam
Capitulum 19 Quod Deus est infinitae virtutis
Capitulum 20 Quod infinitum in Deo non importat imperfectionem
Capitulum 21 Quod in Deo est omnimoda perfectio quae est in rebus, et eminentius
Capitulum 22 Quod in Deo omnes perfectiones sunt unum secundum rem
Capitulum 23 Quod in Deo nullum accidens invenitur
Capitulum 24 Quod multitudo nominum quae dicuntur de Deo, non repugnat simplicitati eius
Capitulum 25 Quod licet diversa nomina dicantur de Deo, non tamen sunt synonima
Capitulum 26 Quod per definitiones ipsorum nominum non potest definiri id quod est in Deo
Capitulum 27 Quod nomina de Deo et aliis, non omnino univoce, nec aequivoce dicuntur
Capitulum 28 Quod oportet Deum esse intelligentem
Capitulum 29 Quod in Deo non est intellectio nec in potentia nec in habitu, sed in actu
Capitulum 30 Quod Deus non intelligit per aliam speciem quam per essentiam suam
Capitulum 31 Quod Deus est suum intelligere
Capitulum 32 Quod oportet Deum esse volentem
Capitulum 33 Quod ipsam Dei voluntatem oportet nihil aliud esse quam eius intellectum
Capitulum 34 Quod voluntas Dei est ipsum eius velle
Capitulum 35 Quod omnia supradicta uno fidei articulo comprehenduntur
Capitulum 36 Quod haec omnia a philosophis posita sunt
Capitulum 37 Qualiter ponatur verbum in divinis
Capitulum 38 Quod verbum in divinis conceptio dicitur
Capitulum 39 Quomodo verbum comparatur ad patrem
Capitulum 40 Quomodo intelligitur generatio in divinis
Capitulum 41 Quod verbum, quod est filius, idem esse habet cum Deo patre, et eamdem essentiam
Capitulum 42 Quod catholica fides haec docet
Capitulum 43 Quod in divinis non est differentia verbi a patre secundum tempus, vel speciem, vel naturam
Capitulum 44 Conclusio ex praemissis
Capitulum 45 Quod Deus est in se ipso sicut amatum in amante
Capitulum 46 Quod amor in Deo dicitur spiritus
Capitulum 47 Quod spiritus, qui est in Deo, est sanctus
Capitulum 48 Quod amor in divinis non importat accidens
Capitulum 49 Quod spiritus sanctus a patre filioque procedit
Capitulum 50 Quod in divinis trinitas personarum non repugnat unitati essentiae
Capitulum 51 Quomodo videtur esse repugnantia trinitatis personarum in divinis
Capitulum 52 Solutio rationis: et quod in divinis non est distinctio nisi secundum relationes
Capitulum 53 Quod relationes quibus pater et filius et spiritus sanctus distinguuntur, sunt reales, et non rationis tantum
Capitulum 54 Quod huiusmodi relationes non sunt accidentaliter inhaerentes
Capitulum 55 Quod per praedictas relationes in Deo personalis distinctio constituitur
Capitulum 56 Quod impossibile est plures personas esse in divinis quam tres
Capitulum 57 De proprietatibus seu notionibus in divinis, et quot sunt numero in patre
Capitulum 58 De proprietatibus filii et spiritus sancti, quae et quot sunt
Capitulum 59 Quare illae proprietates dicantur notiones
Capitulum 60 Quod licet relationes in divinis subsistentes sint quatuor, tamen non sunt nisi tres personae
Capitulum 61 Quod remotis per intellectum proprietatibus personalibus, non remanent hypostases
Capitulum 62 Quomodo, remotis per intellectum proprietatibus personalibus, remaneat essentia divina
Capitulum 63 De ordine actuum personalium ad proprietates personales
Capitulum 64 Quomodo oportet recipere generationem respectu patris, et respectu filii
Capitulum 65 Quomodo actus notionales a personis non differunt nisi secundum rationem
Capitulum 66 Quod proprietates relativae sunt ipsa divina essentia
Capitulum 67 Quod relationes non sunt exterius affixae, ut porretani dixerunt
Capitulum 68 De effectibus divinitatis, et primo de esse
Capitulum 69 Quod Deus in creando res non praesupponit materiam
Capitulum 70 Quod creare soli Deo convenit
Capitulum 71 Quod materiae diversitas non est causa diversitatis in rebus
Capitulum 72 Quomodo Deus diversa produxit, et quomodo pluralitas rerum causata est
Capitulum 73 De diversitate rerum, gradu et ordine
Capitulum 74 Quomodo res creatae quaedam plus habent de potentia, minus de actu, quaedam e converso
Capitulum 75 Quod quaedam sunt substantiae intellectuales, quae immateriales dicuntur
Capitulum 76 Quomodo tales substantiae sunt arbitrio liberae
Capitulum 77 Quod in eis est ordo et gradus secundum perfectionem naturae
Capitulum 78 Qualiter est in eis ordo et gradus in intelligendo
Capitulum 79 Quod substantia per quam homo intelligit, est infima in genere substantiarum intellectualium
Capitulum 80 De differentia intellectus, et modo intelligendi
Capitulum 81 Quod intellectus possibilis in homine accipit formas intelligibiles a rebus sensibilibus
Capitulum 82 Quod homo indiget potentiis sensitivis ad intelligendum
Capitulum 83 Quod necesse est ponere intellectum agentem
Capitulum 84 Quod anima humana est incorruptibilis
Capitulum 85 De unitate intellectus possibilis
Capitulum 86 De intellectu agente, quod non est unus in omnibus
Capitulum 87 Quod intellectus possibilis et agens fundantur in essentia animae
Capitulum 88 Qualiter istae duae potentiae conveniant in una essentia animae
Capitulum 89 Quod omnes potentiae in essentia animae radicantur
Capitulum 90 Quod unica est anima in uno corpore
Capitulum 91 Rationes quae videntur probare quod in homine sunt plures animae
Capitulum 92 Solutio rationum praemissarum
Capitulum 93 De productione animae rationalis, quod non sit ex traductione
Capitulum 94 Quod anima rationalis non est de substantia Dei
Capitulum 95 Quod illa quae dicuntur inesse a virtute extrinseca, sunt immediate a Deo
Capitulum 96 Quod Deus non agit naturali necessitate, sed a voluntate
Capitulum 97 Quod Deus in sua actione est immutabilis
Capitulum 98 Ratio probans motum ab aeterno fuisse, et solutio eius
Capitulum 99 Rationes ostendentes quod est necessarium materiam ab aeterno creationem mundi praecessisse, et solutiones earum
Capitulum 100 Quod Deus operatur omnia propter finem
Capitulum 101 Quod ultimus finis omnium est divina bonitas
Capitulum 102 Quod divina assimilatio est causa diversitatis in rebus
Capitulum 103 Quod non solum divina bonitas est causa rerum, sed etiam omnis motus et operationis
Capitulum 104 De duplici potentia, cui in rebus respondet duplex intellectus, et quis sit finis intellectualis creaturae
Capitulum 105 Quomodo finis ultimus intellectualis creaturae est Deum per essentiam videre, et quomodo hoc possit
Capitulum 106 Quomodo naturale desiderium quiescit ex divina visione per essentiam, in qua beatitudo consistit
Capitulum 107 Quod motus in Deum ad beatitudinem consequendam assimilatur motui naturali, et quod beatitudo est in actu intellectus
Capitulum 108 De errore ponentium felicitatem in creaturis
Capitulum 109 Quod solus Deus est bonus per essentiam, creaturae vero per participationem
Capitulum 110 Quod Deus non potest suam bonitatem amittere
Capitulum 111 Quod creatura possit deficere a sua bonitate
Capitulum 112 Quomodo deficiunt a bonitate secundum suas operationes
Capitulum 113 De duplici principio actionis, et quomodo aut in quibus potest defectus esse
Capitulum 114 Quid nomine boni vel mali intelligatur in rebus
Capitulum 115 Quod impossibile est esse aliquam naturam malum
Capitulum 116 Qualiter bonum et malum sunt differentiae entis, et contraria, et genera contrariorum
Capitulum 117 Quod nihil potest esse essentialiter malum, vel summe, sed est corruptio alicuius boni
Capitulum 118 Quod malum fundatur in bono sicut in subiecto
Capitulum 119 De duplici genere mali
Capitulum 120 De triplici genere actionis, et de malo culpae
Capitulum 121 Quod aliquod malum habet rationem poenae, et non culpae
Capitulum 122 Quod non eodem modo omnis poena contrariatur voluntati
Capitulum 123 Quod omnia reguntur divina providentia
Capitulum 124 Quod Deus per superiores creaturas regit inferiores
Capitulum 125 Quod inferiores substantiae intellectuales reguntur per superiores
Capitulum 126 De gradu et ordine angelorum
Capitulum 127 Quod per superiora corpora, inferiora, non autem intellectus humanus, disponuntur
Capitulum 128 Quomodo intellectus humanus perficitur mediantibus potentiis sensitivis, et sic indirecte subditur corporibus caelestibus
Capitulum 129 Quod solus Deus movet voluntatem hominis, non res creata
Capitulum 130 Quod Deus omnia gubernat, et quaedam movet mediantibus causis secundis
Capitulum 131 Quod Deus omnia disponit immediate, nec diminuit suam sapientiam
Capitulum 132 Rationes quae videntur ostendere quod Deus non habet providentiam de particularibus
Capitulum 133 Solutio praedictarum rationum
Capitulum 134 Quod Deus solus cognoscit singularia futura contingentia
Capitulum 135 Quod Deus omnibus adest per potentiam, essentiam et praesentiam, et omnia immediate disponit
Capitulum 136 Quod soli Deo convenit miracula facere
Capitulum 137 Quod dicantur esse aliqua casualia et fortuita
Capitulum 138 Utrum fatum sit aliqua natura, et quid sit
Capitulum 139 Quod non omnia sunt ex necessitate
Capitulum 140 Quod divina providentia manente, multa sunt contingentia
Capitulum 141 Quod divinae providentiae certitudo non excludit mala a rebus
Capitulum 142 Quod non derogat bonitati Dei, quod mala permittat
Capitulum 143 Quod Deus specialiter homini providet per gratiam
Capitulum 144 Quod Deus per dona gratuita remittit peccata, quae etiam gratiam interimunt
Capitulum 145 Quod peccata non sunt irremissibilia
Capitulum 146 Quod solus Deus potest remittere peccata
Capitulum 147 De quibusdam articulis fidei qui sumuntur penes effectus divinae gubernationis
Capitulum 148 Quod omnia sunt facta propter hominem
Capitulum 149 Quis est ultimus finis hominis
Capitulum 150 Quomodo homo ad aeternitatem pervenit ut ad consummationem
Capitulum 151 Quomodo ad perfectam beatitudinem animae rationalis oportet eam corpori reuniri
Capitulum 152 Quomodo separatio animae a corpore sit secundum naturam, et quomodo contra naturam
Capitulum 153 Quod anima omnino idem corpus resumet, et non alterius naturae
Capitulum 154 Quod resumet idem numero corpus sola Dei virtute
Capitulum 155 Quod non resurgemus ad eundem modum vivendi
Capitulum 156 Quod post resurrectionem usus cibi et generationis cessabunt
Capitulum 157 Quod tamen omnia membra resurgent
Capitulum 158 Quod non resurgent cum aliquo defectu
Capitulum 159 Quod resurgent solum quae sunt de veritate naturae
Capitulum 160 Quod Deus omnia supplebit in corpore reformato, aut quidquid deficiet de materia
Capitulum 161 Solutio ad quaedam quae obiici possunt
Capitulum 162 Quod resurrectio mortuorum in articulis fidei exprimitur
Capitulum 163 Qualis erit resurgentium operatio
Capitulum 164 Quod Deus per essentiam videbitur, non per similitudinem
Capitulum 165 Quod videre Deum est summa perfectio et delectatio
Capitulum 166 Quod omnia videntia Deum confirmata sunt in bono
Capitulum 167 Quod corpora erunt omnino obedientia animae
Capitulum 168 De dotibus corporum glorificatorum
Capitulum 169 Quod homo tunc innovabitur, et omnis creatura corporalis
Capitulum 170 Quae creaturae innovabuntur, et quae manebunt
Capitulum 171 Quod corpora caelestia cessabunt a motu
Capitulum 172 De praemio hominis secundum eius opera, vel miseria
Capitulum 173 Quod praemium hominis est post hanc vitam, et similiter miseria
Capitulum 174 In quo est miseria hominis quantum ad poenam damni
Capitulum 175 Quod peccata mortalia non dimittuntur post hanc vitam, sed bene venialia
Capitulum 176 Quod corpora damnatorum erunt passibilia et tamen integra, et sine dotibus
Capitulum 177 Quod corpora damnatorum, licet passibilia, erunt tamen incorruptibilia
Capitulum 178 Quod poena damnatorum est in malis ante resurrectionem
Capitulum 179 Quod poena damnatorum est in malis tam spiritualibus, quam corporalibus
Capitulum 180 Utrum anima possit pati ab igne corporeo
Capitulum 181 Quod post hanc vitam sunt quaedam purgatoriae poenae non aeternae, ad implendas poenitentias de mortalibus non impletas in vita
Capitulum 182 Quod sunt aliquae poenae purgatoriae etiam venialium
Capitulum 183 Utrum aeternam poenam pati repugnet iustitiae divinae, cum culpa fuerit temporalis
Capitulum 184 Quod praedicta conveniunt etiam aliis spiritualibus substantiis, sicut animabus
Capitulum 185 De fide ad humanitatem christi
Capitulum 186 De praeceptis datis primo homini, et eius perfectione in primo statu
Capitulum 187 Quod ille perfectus status nominabatur originalis iustitia, et de loco in quo homo positus est
Capitulum 188 De ligno scientiae boni et mali, et primo hominis praecepto
Capitulum 189 De seductione diaboli ad evam
Capitulum 190 Quid fuit inductivum mulieris
Capitulum 191 Quomodo pervenit peccatum ad virum
Capitulum 192 De effectu sequente culpam quantum ad rebellionem virium inferiorum rationi
Capitulum 193 Quomodo fuit poena illata quantum ad necessitatem moriendi
Capitulum 194 De aliis defectibus qui consequuntur in intellectu et voluntate
Capitulum 195 Quomodo isti defectus derivati sunt ad posteros
Capitulum 196 Utrum defectus originalis iustitiae habeat rationem culpae in posteris
Capitulum 197 Quod non omnia peccata traducuntur in posteros
Capitulum 198 Quod meritum adae non profuit posteris ad reparationem
Capitulum 199 De reparatione humanae naturae per christum
Capitulum 200 Quod per solum Deum incarnatum debuit natura reparari
Capitulum 201 De aliis causis incarnationis filii Dei
Capitulum 202 De errore photini circa incarnationem filii Dei
Capitulum 203 Error nestorii circa incarnationem et eius improbatio
Capitulum 204 De errore arii circa incarnationem et improbatio eius
Capitulum 205 De errore apollinaris circa incarnationem et improbatio eius
Capitulum 206 De errore eutychetis ponentis unionem in natura
Capitulum 207 Contra errorem manichaei dicentis, christum non habuisse verum corpus, sed phantasticum
Capitulum 208 Quod christus verum corpus habuit, non de caelo, contra valentinum
Capitulum 209 Quae sit sententia fidei circa incarnationem
Capitulum 210 Quod in ipso non sunt duo supposita
Capitulum 211 Quod in christo est unum tantum suppositum et est una tantum persona
Capitulum 212 De his quae dicuntur in christo unum vel multa
Capitulum 213 Quod oportuit christum esse perfectum in gratia et sapientia veritatis
Capitulum 214 De plenitudine gratiae christi
Capitulum 215 De infinitate gratiae christi
Capitulum 216 De plenitudine sapientiae christi
Capitulum 217 De materia corporis christi
Capitulum 218 De formatione corporis christi, quae non est ex semine
Capitulum 219 De causa formationis corporis christi
Capitulum 220 Expositio articuli in symbolo positi de conceptione et nativitate christi
Capitulum 221 Quod conveniens fuit christum nasci ex virgine
Capitulum 222 Quod beata virgo sit mater christi
Capitulum 223 Quod spiritus sanctus non sit pater christi
Capitulum 224 De sanctificatione matris christi
Capitulum 225 De perpetua virginitate matris christi
Capitulum 226 De defectibus assumptis a christo
Capitulum 227 Quare christus mori voluit
Capitulum 228 De morte crucis
Capitulum 229 De morte christi
Capitulum 230 Quod mors christi fuit voluntaria
Capitulum 231 De passione christi quantum ad corpus
Capitulum 232 De passibilitate animae christi
Capitulum 233 De oratione christi
Capitulum 234 De sepultura christi
Capitulum 235 De descensu christi ad inferos
Capitulum 236 De resurrectione et tempore resurrectionis christi
Capitulum 237 De qualitate christi resurgentis
Capitulum 238 Quomodo convenientibus argumentis christi resurrectio demonstratur
Capitulum 239 De duplici vita reparata in homine per christum
Capitulum 240 De duplici praemio humiliationis, scilicet resurrectione et ascensione
Capitulum 241 Quod christus secundum naturam humanam iudicabit
Capitulum 242 Quod ipse omne iudicium dedit filio suo, qui horam scit iudicii
Capitulum 243 Utrum omnes iudicabuntur, an non
Capitulum 244 Quod non erit examinatio in iudicio quia ignoret, et de modo et loco
Capitulum 245 Quod sancti iudicabunt
Capitulum 246 Quomodo distinguuntur articuli de praedictis
LIBER 2
Capitulum 1
Capitulum 2 Quod hominibus convenienter indicitur oratio, per quam obtineant quae a Deo sperant, et de diversitate orationis ad Deum et ad hominem
Capitulum 3 Quod conveniens fuit ad consummationem spei, ut nobis forma orandi traderetur a christo
Capitulum 4 Causa quare quae speramus, debemus ab ipso Deo orando petere
Capitulum 5 Quod Deus, a quo orando sperata petimus, debet vocari ab orante pater noster, et non meus
Capitulum 6 Ubi ostenditur Dei patris nostri, quem oramus, potestas ad sperata concedendum, per hoc quod dicitur, qui es in caelis
Capitulum 7 Qualia sint quae sunt a Deo speranda, et de ratione spei
Capitulum 8 De prima petitione, in qua docemur desiderare quod cognitio Dei quae est in nobis inchoata, perficiatur, et quod hoc sit possibile
Capitulum 9 Secunda petitio, ut participes gloriae nos faciat
Capitulum 10 Quod regnum obtinere est possibile
|