|
|
| 101 | LIBER PRIMUS
CAP 1. Evangeliorum auctoritas.
|
| 102 | CAP 2.Ordo Evangelistarum, et scribendi ratio.
|
| 103 | CAP 3.Matthaeus cum Marco ad regiam, Lucas ad sacerdotalem Christi personam intentionem retulit.
|
| 104 | CAP 4. Ioannes ipsius divinitatem exprimendam curavit.
|
| 105 | CAP 5.
|
| 106 | CAP 6. Quattuor animalia ex Apocalypsi de quattuor Evangelistis alii aliis aptius intellexerunt.
|
| 107 | CAP 7. Causa suscepti operis de Evangelistarum consensu. Occurritur iis qui dicunt Christum nihil scripsisse, discipulos vero eius Deum illum praedicando, mentitos fuisse.
|
| 108 | CAP 8. Si fama narrante Christus creditur sapientissimus, cur maiori fama praedicante non credatur Deus.
|
| 109 | CAP 9.
|
| 110 | CAP 10.
|
| 111 | CAP 11.
|
| 112 | CAP 12.Cur Iudaeorum Deus non fuit a Romanis receptus.
|
| 113 | CAP 13. Iudaeos cur Deus passus est subiugari.
|
| 114 | CAP 14. Deus Hebraeorum victis illis se victum non esse ostendit idolorum eversione, et Gentium omnium ad ipsius cultum conversione.
|
| 115 | CAP 15. Pagani Christum laudare compulsi, in eius discipulos contumeliosi.
|
| 116 | CAP 16. Apostoli de subvertendis idolis nihil a Christo vel a Prophetis diversum docuerunt.
|
| 117 | CAP 17. In Romanos qui Deum Israel solum reiecerunt.
|
| 118 | CAP 18. Hebraeorum Deus a Romanis non receptus, quia se solum coli voluerit.
|
| 119 | CAP 19. Hunc esse verum Deum.
|
| 120 | CAP 20. Contra Deum Hebraeorum nihil a Paganorum vatibus praedictum reperitur.
|
| 121 | CAP 21. Hic solus Deus colendus, qui cum alios coli prohibeat, coli non prohibetur ab aliis.
|
| 122 | CAP 22. Opinio Gentium de Deo nostro.
|
| 123 | CAP 23. De Iove et Saturno quid nugati sint pagani.
|
| 124 | CAP 24. Non omnes Deum colunt, qui Deum Israel reiciunt; nec eum colunt, qui alios colunt.
|
| 125 | CAP 25. Dii falsi alios coli secum non prohibent. Deum Israel esse Deum verum convincitur ex operibus eius et praedictis et impletis.
|
| 126 | CAP 26. Idololatria per Christi nomen et Christianorum fidem iuxta prophetias eversa.
|
| 127 | CAP 27. Urget idololatrarum reliquias, ut demum serviant vero Deo idola ubique subvertenti.
|
| 128 | CAP 28. Praedicta idolorum reiectio.
|
| 129 | CAP 29. Deum Israel quidni colant pagani, si eum vel praepositum elementorum esse opinantur.
|
| 130 | CAP 30. Deus Israel impletis prophetiis iam ubique innotuit.
|
| 131 | CAP 31. Prophetia de Christo impleta.
|
| 132 | CAP 32. Apostolorum contra idololatriam doctrina vindicatur ex prophetiis.
|
| 133 | CAP 33. In eos qui rerum humanarum felicitatem per christiana tempora deminutam esse conqueruntur.
|
| 134 | CAP 34.
|
| 135 | CAP 35. Mediatoris mysterium antiquis per prophetiam, nobis per Evangelium praedicatur.
|
| 201 | LIBER SECUNDVS
CAP 1. Prologus.
|
| 202 | CAP 2. Quomodo sit Christus filius David, cum ex Ioseph filii David concubitu non sit natus.
|
| 203 | CAP 3. Quare alios progeneratores Christi Matthaeus enumerat, alios Lucas.
|
| 204 | CAP 4. Quare quadraginta generationes, excepto ipso Christo, inveniuntur apud Matthaeum, cum quattuordecim triplicet.
|
| 205 | CAP 5. Quomodo Matthaei ordini congruat ordo Lucae in his quae de conceptu et de infantia vel pueritia Christi.
|
| 206 | CAP 6. De ordine praedicationis Ioannis Baptistae inter omnes quattuor.
|
| 207 | CAP 7. De duobus Herodibus.
|
| 208 | CAP 8. Quomodo Matthaeus dicat timuisse Ioseph ire cum infante Christo in Ierusalem, propter Archelaum; et non timuisse ire in Galileam.
|
| 209 | CAP 9. Quomodo ideo isse in Galilaeam Ioseph cum infante Christo quia timuit Archelaum pro suo patre regnantem in Ierusalem.
|
| 210 | CAP 10. Quomodo Lucas dicit: Ibant parentes eius per omnes annos in Hierusalem in die sollemni Paschae cum illo puero; cum dicat Matthaeus quod metu Archelai timuerint illuc ire ab Aegypto redeuntes.
|
| 211 | CAP 11. Quomodo potuerint, completis diebus purgationis matris Christi, sicut Lucas dicit, ascendere cum illo in templum ad peragenda sollemnia.
|
| 212 | CAP 12. De verbis Ioannis inter omnes quattuor.
|
| 213 | CAP 13. De baptizatu Iesu.
|
| 214 | CAP 14. De verbis vocis factae de caelo super baptizatum.
|
| 215 | CAP 15. Quomodo secundum Ioannem Evangelistam dicat Ioannes Baptista: Ego non noveram eum; cum secundum alios inveniatur quod iam noverat eum.
|
| 216 | CAP 16. De tentato Iesu.
|
| 217 | CAP 17. De vocatione Apostolorum piscantium.
|
| 218 | CAP 18. De tempore secessionis eius in Galilaeam.
|
| 219 | CAP 19. De illo sermone prolixo quem secundum Matthaeum habuit in monte.
|
| 220 | CAP 20. Quomodo dicat Matthaeus centurionem ad eum accessisse pro puero suo, cum Lucas dicat quod amicos ad eum miserit.
|
| 221 | CAP 21. De socru Petri quo ordine narratum sit.
|
| 222 | CAP 22. De ordine rerum quas post hoc narrant utrum nihil inter se dissentiant Matthaeus, Marcus et Lucas.
|
| 223 | CAP 23. De illo qui ait Domino: Sequar te quocumque ieris, et aliis quae iuxta sunt, quo ordine narrentur a Matthaeo et Luca.
|
| 224 | CAP 24. De transfretatione eius, ubi dormivit in navicula, et de expulsis daemoniis, quos permisit in porcos, quomodo ea quae gesta vel dicta sunt, conveniant inter Matthaeum, Marcum et Lucam.
|
| 225 | CAP 25. Quaestio inter Matthaeum et Marcum de paralytico iacente in lecto.
|
| 226 | CAP 26. De vocatione quoque Matthaei, utrum Marco et Lucae qui dicunt Levin Alphaei, idem Matthaeus congruat.
|
| 227 | CAP 27.De convivio ubi obiectum est ei quod cum peccatoribus manducaret,
|
| 228 | CAP 28. De filia Archisynagogi resuscitata, et muliere quae tetigit fimbriam vestimenti eius.
|
| 229 | CAP 29. De duobus caecis et muto daemonio, quae solus Matthaeus dicit.
|
| 230 | CAP 30. Ubi turbarum misertus misit discipulos suos, dans eis potestatem sanitatum praestandarum, et eis multa mandavit, ordinans quemadmodum viverent.
|
| 231 | CAP 31. Ubi Ioannes Baptista misit ad Dominum de carcere discipulos suos, quid Matthaeus et Lucas dicunt.
|
| 232 | CAP 32. Ubi exprobravit civitatibus quod non egerint paenitentiam, quod et Lucas dicit; ubi quaerendum est quemadmodum illi Matthaeus ipso ordine congruat.
|
| 233 | CAP 33. Ubi vocat ad tollendum iugum et sarcinam suam, quemadmodum Matthaeus a Luca non discrepet in narrandi ordine.
|
| 234 | CAP 34.
|
| 235 | CAP 35. De illo qui manum aridam cum haberet, sabbato curatus est, quemadmodum narratio Matthaei concordet cum Marco et Luca.
|
| 236 | CAP 36. Considerandum utrum ab isto cuius arida manus sanata est, ita digrediantur hi tres Evangelistae ut in nullo sibi adversentur ipso narrationis ordine.
|
| 237 | CAP 37. De muto et caeco qui daemonium habebat, quomodo Matthaeus Lucasque consentiant.
|
| 238 | CAP 38. Ubi et dictum est quod in Beelzebub eicit daemonia, quidquid ex ipsa occasione locutus est de blasphemia adversus Spiritum Sanctum, et de duabus arboribus.
|
| 239 | CAP 39. Quod respondit petentibus signum, de Iona propheta et de Ninivitis, et de Regina Austri, et de spiritu immundo, qui cum exierit ab homine, redit et invenit domum mundatam.
|
| 240 | CAP 40. Ubi ei nuntiata est mater et fratres eius, utrum a Marco et Luca ordo ipse non discrepet.
|
| 241 | CAP 41. Quod ex navicula turbis locutus est de illo cuius in seminando aliud cecidit in via, etc., et de illo cui superseminata sunt zizania, et de grano sinapis, et de frumento.
|
| 242 | CAP 42. Quod venit in patriam suam, et mirabatur doctrinam, cum genus eius contemnerent; quomodo consentiat Marco et Lucae Matthaeus, maxime utrum narrandi ordo nihil alteri adversetur.
|
| 243 | CAP 43. Quemadmodum inter se conveniant Matthaeus, Marcus et Lucas de verbis Herodis.
|
| 244 | CAP 44. De Ioanne incluso, vel etiam occiso, quo ordine ab his tribus narretur.
|
| 245 | CAP 45. Ad miraculum de quinque panibus quo ordine ab omnibus, et quemadmodum ventum sit.
|
| 246 | CAP 46. In ipso de quinque panibus miraculo quemadmodum inter se omnes quattuor conveniant.
|
| 247 | CAP 47. Quod ambulavit super aquas, quomodo qui hoc dixerunt inter se conveniant; et quomodo ab illo loco digrediantur, ubi turbas de quinque panibus pavit.
|
| 248 | CAP 48. Quomodo Matthaeus et Marcus Ioanni non adversentur in eo quod ab eis tribus narratur quid posteaquam transfretarunt factum sit.
|
| 249 | CAP 49. De muliere Cananaea quae dixit: Et canes edunt de micis cadentibus de mensa dominorum suorum, quomodo inter se Matthaeus Lucasque consentiant.
|
| 250 | CAP 50. Cum de septem panibus pavit turbas, utrum inter se Matthaeus Marcusque conveniant.
|
| 251 | CAP 51. Quod dicit Matthaeus inde eum venisse in fines Magedan, quomodo congruat Marco; et in eo quod petentibus signum respondit iterum de Iona.
|
| 252 | CAP 52. De fermento Phariseorum, quomodo cum Marco conveniat, vel re vel ordine.
|
| 253 | CAP 53. Cum interrogavit discipulos, quem illum dicerent homines, utrum nihil inter se repugnent Matthaeus, Marcus et Lucas, rebus aut ordine.
|
| 254 | CAP 54. Ubi praenuntiavit discipulis passionem suam, quae sit inter Matthaeum, Marcum et Lucam convenientia.
|
| 255 | CAP 55. Ubi subiungunt iidem tres qomodo praeceperit Dominus ut post eum qui voluerit veniat, quam secum concordent.
|
| 256 | CAP 56. Quod se Dominus tribus discipulis in monte ostendit cum Moyse et Elia, quomodo inter se congruant tres Evangelistae.
|
| 257 | CAP 57. Ubi de adventu Eliae locutus est eis, quae sit convenientia inter Matthaeum et Marcum.
|
| 258 | CAP 58. De illo qui ei obtulit filium suum, quem discipuli sanare non potuerant.
|
| 259 | CAP 59. Ubi de passione sua cum discipulis dixisset, ipsi contristati sunt.
|
| 260 | CAP 60. Ubi de ore piscis solvit tributum, quod Matthaeus solus dicit.
|
| 261 | CAP 61. De puero parvulo quem proposuit imitandum, de scandalis mundi, de membris corporis scandalizantibus, de angelis parvulorum qui vident faciem Patris, etc.
|
| 262 | CAP 62. Quando interrogatus est utrum liceat dimittere uxorem,
|
| 263 | CAP 63. De parvulis, de divite, de vinea quemadmodum Matthaeus duobus aliis non repugnet.
|
| 264 | CAP 64. Ubi secreto duodecim discipulis de passione sua praedixit,
|
| 265 | CAP 65. De caecis Iericho illuminatis, quemadmodum non adversetur Matthaeus vel Marco, vel Lucae.
|
| 266 | CAP 66. De asinae pullo, quomodo Matthaeus ceteris congruat, qui solum pullum commemorant.
|
| 267 | CAP 67. De expulsis templo vendentibus et ementibus, quemadmodum tres isti non repugnent Ioanni qui hoc idem longe alibi dicit.
|
| 268 | CAP 68. De artefacta arbore ficulnea, quomodo non repugnet Mattaeus ceteris, et maxime Marco de ordine narrationis.
|
| 269 | CAP 69. Cum Dominum interrogaverunt Iudaei, in qua potestate ista faceret, quomodo inter se consentiant isti tres.
|
| 270 | CAP 70. De duobus quibus imperaverit pater ut irent in vineam, et de vinea quae locata est aliis agricolis.
|
| 271 | CAP 71. De nuptiis filii Regis ad quos turbae invitatae sunt, quem Matthaeus ordinem tenuerit, propter Lucam qui tale quiddam alibi dicit.
|
| 272 | CAP 72. De nummo Caesari reddendo, cuius habeat imaginem, et de muliere quae septem fratribus nupserat, quemadmodum tre isti concordent.
|
| 273 | CAP 73. De illo cui commendata sunt duo praecepta dilectionis Dei et proximi.
|
| 274 | CAP 74. Quod Iudaei interrogantur de Christo, cuius eius filius videatur, utrum non repugnet Matthaeus aliis duobus.
|
| 275 | CAP 75. De Pharisaeis sedentibus super cathedram Moysi, et dicentibus quae non faciunt, ceterisque in eosdem Pharisaeos a Domino dictis.
|
| 276 | CAP 76. Cum praenuntiavit templi eversionem, quomodo aliis duobus narrandi ordine congruat.
|
| 277 | CAP 77. De sermone quem habuit in monte Oliveti.
|
| 278 | CAP 78. Quod commemorant Matthaeus et Marcus ante biduum futurae Paschae.
|
| 279 | CAP 79. De caena in Betania ubi mulier unguento praetioso Dominum perfudit, quomodo inter se congruant Matthaeus, Marcus et Ioannes.
|
| 280 | CAP 80. Ubi mittit discipulos ut praeparent ei manducare Pascha.
|
| 301 | LIBER TERTIUS
CAP 1. Prologus.
|
| 302 | CAP 2. De praedicta negatione Petri.
|
| 303 | CAP 3. De his quae dicta sunt a Domino donec exiret de domo ubi caenaverant.
|
| 304 | CAP 4. De his quae gesta sunt in illo praedio vel horto, quo ex illa domo post caenam venerunt.
|
| 305 | CAP 5. De his quae in eius apprehensione facta et dicta omnes commemorant.
|
| 306 | CAP 6. De his quae gesta sunt cum duceretur Dominus ad domum principis sacerdotum.
|
| 307 | CAP 7. De his quae mane gesta sunt, priusquam Pilato traderetur.
|
| 308 | CAP 8. De his quae apud Pilatum gesta sunt.
|
| 309 | CAP 9. De illusione qua illusus est a cohorte Pilati, quomodo non dissonent tres qui hoc dicunt, Matthaeus, Marcus et Ioannes.
|
| 310 | CAP 10. Quomodo non repugnet quod Evangelistae angariatum dicunt, qui portaret eius crucem.
|
| 311 | CAP 11. De potu quem dederunt ei priusquam commemorata esset eius crucifixio.
|
| 312 | CAP 12. De divisione vestimentorum eius.
|
| 313 | CAP 13. De hora Dominicae passionis.
|
| 314 | CAP 14. De duobus latronibus cum illo crucifixis, quomodo omnes concordent.
|
| 315 | CAP 15. De his qui Domino insultaverunt.
|
| 316 | CAP 16. De latronum insultatione, quomodo non repugnet Matthaeus et Marcus Lucae, qui dixit unum eorum insultasse, alium credidisse.
|
| 317 | CAP 17. De potu aceti.
|
| 318 | CAP 18. De vocibus Domini quas continuo moriturus emisit.
|
| 319 | CAP 19. De scissione veli.
|
| 320 | CAP 20. De admiratione centurionis et eorum qui cum illo erant.
|
| 321 | CAP 21. De mulieribus quae ibi stabant.
|
| 322 | CAP 22. De Ioseph qui corpus Domini petiit a Pilato.
|
| 323 | CAP 23. De sepoltura eius.
|
| 324 | CAP 24. De his quae circa tempus resurrectionis Domini facta sunt.
|
| 325 | CAP 25. In eo quod se postea discipulis manifestavit, quomodo sibi omnes Evangelistae non adversentur.
|
| 401 | LIBER QUARTUS
CAP 1. Prologus.
|
| 402 | CAP 2. De homine a quo spiritus immundus eiectus est.
|
| 403 | CAP 3. Petro nomen impositum.
|
| 404 | CAP 4. Iussi tacere qui magis erant praedicaturi.
|
| 405 | CAP 5. Domini sententiae duae invicem conciliatae.
|
| 406 | CAP 6. Dicta a Christo occasione hominis eicientis daemonia in ipsius nomine.
|
| 407 | CAP 7. Hinc usque ad coenam Domini nullam de Marco quaestionem esse tractatum.
|
| 408 | CAP 8. De Lucae Evangelio, quomodo principium eius congruat principio libri Act. Ap.
|
| 409 | CAP 9. De captura piscium.
|
| 410 | CAP 10. De Ioanne evangelista, quid a ceteris tribus distet.
|
Italiano