Marco - Nova Vulgata
A tradição cristã atribuiu sempre o Segundo Evangelho a São Marcos, discípulo direto de São Pedro. Ele é mencionado oito vezes no Novo Testamento: é chamado Marcos em At 15,39 e de João Marcos em At 12,12 e 15,37 e João em At 13,5-13. Não é estranha esta duplicidade de nomes, pois era comum entre os judeus da época. Ele usava um nome hebraico, judeu João (Yohannan) e outro latino helenizado (Marcus, Markos). O mesmo fazia São Paulo: Saulo e Paulo. As outras quatro vezes que o Novo Testamento o menciona estão em Cl 4,10; Fm 24; 2Tm 4,11 e 1 Pd 5,13. - Marcos conheceu com toda a certeza Jesus diretamente, ainda que não tenha sido dos Doze Apóstolos: a maioria dos escritores eclesiásticos vê em Mc 14,51-52, o episódio do rapaz que deixou o lençol e fugiu no momento da prisão de Jesus no horto, uma espécie de assinatura velada do próprio Marcos posta no seu Evangelho, já que só ele relata este episódio. - Marcos era filho de Maria, segundo parece viúva de posição econômica razoável, em cuja casa se reuniam os primeiros cristãos de Jerusalém.(At 12,12). Um antigo escrito cristão afirma que essa era a mesma casa do Cenáculo, onde o Senhor celebrou a Última Ceia. - Desde muito jovem, Marcos tinha vivido a vida intensa dos primeiros cristãos de Jerusalém, à volta da Santíssima Virgem e dos Apóstolos, que tinha conhecido na intimidade. A mãe de Marcos e a sua família foi uma das primeiras que ajudaram Jesus e os Doze. - Pelo livro dos Atos dos Apóstolos sabe-se que era primo de Barnabé, um dos grandes evangelizadores dos primeiros tempos, embora não pertencesse aos Doze. - Barnabé chamou Marcos quando, na companhia de Paulo esteve em Jerusalém para trazer a primeira coleta em favor dos fiéis da Igreja mãe (At 12,25). Paulo e Barnabé, enviados pelo Espírito Santo para a primeira viagem missionária levaram Marcos como ajudante (At 13,1-6).Terminada uma primeira fase da missão em Chipre, parece que Marcos, ainda muito jovem, não se encontrou com coragem para prosseguir naquela aventura apostólica, e voltou para casa. Paulo ficou desgostoso com isso. Ao planejar a segunda viagem Barnabé quis levar de novo Marcos; mas Paulo opôs-se por os ter abandonado antes. Isso levou a que Paulo e Barnabé dividissem a tarefa do plano apostólico. Deste modo, Barnabé embarcou com Marcos como auxiliar, para visitar as comunidades de Chipre fundadas anteriormente. - Uns dez anos depois, Marcos encontra-se em Roma ajudando desta vez Pedro, como "interprete". Esta circunstância é muito explicável porque quando Pedro esteve preso e foi libertado milagrosamente da prisão pelo anjo, dirigiu-se à casa de Maria, a mãe de Marcos (At 12,11-17). Pedro chama a Marcos seu filho (1 Pd 5,13), o que indica uma íntima e antiga relação afetuosa entre eles. - Marcos deve ter-se comportado excelentemente naquela altura, uma vez que no ano 62/63 está de novo como ajudante de Paulo (Fm 24) a quem serve de grande consolo, sendo-lhe muito fiel.(Cl 4,10ss). Ainda mais tarde, pelo ano 66, Paulo pede a Timóteo que venha com Marcos, pois este lhe é muito útil para a evangelização (2Tm 4,11) - A partir do ano 66 (Marcos poderia ter algo mais de 50 anos) as notícias sobre Marcos já não possuem as certezas das anteriores. Segundo uma antiga tradição Marcos foi para o Egito, onde fundou a Igreja de Alexandria. Outra tradição antiga assegura que ele morreu mártir num pequeno povoado próximo de Alexandria.

  • Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II, ratione habita iussu Pauli PP. VI recognita, auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgata
  • Editio typica altera

  • Tisch

    Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II

    Ratione habita iussu Pauli PP. VI recognita

    Auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgata


    NOVA VULGATA

    EDITIO TYPICA ALTERA


    MARCUS (NV)


    1 Rectas facite semitas Domini

    Baptizatus est in Iordane ab Ioanne - Tu es Filius meus dilectus, in te complacui

    Paenitemini et credite Evangelio
    Faciam vos fieri piscatores hominum
    Erat docens eos quasi potestatem habens
    Curavit multos qui vexabantur variis languoribus
    Discessit ab eo lepra, et mundatus est
    2 Filius hominis habet potestatem in terrra dimmittendi peccata
    Non veni vocare iustos, sed peccatores
    Sponsus cum illis est
    Dominus est Filius hominis etiam sabbati
    3 Licet sabbatis animam salvam facere an perdere?
    Spiritus immundi clamabant: "Tu es Filius Dei", et Iesus commminabatur eis ne manifestarent illum
    Vocavit quos voluit ipse, ut essent cum illo
    Dicebant suit: "In furorem versus est"
    Satanas finem habet
    Qui fecerit voluntatem Dei, hic frater meus et soros mea et mater est
    4 Exiit seminans ad seminandum



    Lucerna venit, ut super candelabrum ponatur. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis
    Iacit sementem et dormit, et semen increscit, dum nescit ille

    Quis est iste, quia ventus et mare oboediunt ei?
    5 Exi, spiritus immunde, ab homine
    Annuntia quanta tibi Dominus fecerit
    Puella, tibi dico, surge
    6 Non est propheta sine honore, nisi in patria sua
    Coepit illos mittere
    Quem ego decollavi Ioannem, hic a mortuis resurrexit
    Venite seorsum, et requiescite pusillum
    Erant sicut oves non habentes pastorem

    Viderunt eum ambulantem super mare
    Quotquot tangebant eum salvi fiebant
    7 Relinquentes mandata Dei, tenetis traditionem hominum
    Quae de homine exeunt, illa communicant hominem
    Catelli comedunt sub mensa de micis puerorum
    Surdos fecit audire et mutos loqui
    8 Manducaverunt et saturati sunt
    Quid generatio ista signum quaerit?
    Cavete a fermento pharisaeorum et Herodis
    Restitutus est caecus ita ut clare videret omnia
    Tu es Christus...
    ...Oportet Filium hominis multa pati

    Qui perdiderit animam suam propter me et Evangelium, salvam faciet eam
    9 Transfiguratus est coram ipsis
    Credo, Domine, adiuva incredulitatem meam
    Filius hominis traditur
    Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus - Quisquis unum ex pueris recipit, me recipit
    Qui non est adversum nos, pro nobis est
    Bonum est tibi debilem intrare in vitam, quam duas manus habentem ire in gehennam

    10 Quod Deus coniunxit, homo non separet
    Quisquis non receperit regnum Dei velut parvulus, non intrabit in illud
    Quaecumque habes vende, et sequere me

    Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te - Accipietis centies tantum in tempore hoc, cum persecutionibus, et in saeculu futuro vitam aeternam

    Ecce ascendimus Ierosolymam, et Filius hominis tradetur
    Rabboni, fac ut videam

    11 Domus mea domus orationis vocabitur omnibus gentibus. Habete fidem Dei
    In qua potestate haec facis?
    12 Apprehendentes filium carissimum occiderunt, et eiecerunt extra vineam
    Reddite quae sunt Caesaris Caesari, et quae sunt Dei Deo
    Non est Deus mortuorum, sed vivorum
    Hoc est primum mandatum. Secundum autem simile est illi

    Quomodo dicunt Christum filium esse David?
    Vidua haec pauper plus omnibus misit

    13 Congregabit electos suos a quattuor ventis
    Vigilate: nescitis quando dominus domus veniat
    14 Passio Domini nostri Iesu Christi


    Hoc est corpus meum. Hic est sanguis meus

    Tristis est anima mea usque ad mortem

    Omnes condemnaverunt eum esse reum mortis

    15 Quid vultis faciam regi Iudaeorum? Crucifige eum
    Induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam

    Heloi, Heloi, lema sabacthani?

    16 Iesus Nazarenus crucifixus surrexit



    Euntes in mundum universum, praedicate Evangelium


    Assumptus est in caelum et sedit a dextris Dei

    Version
    Biblia del Pueblo di Dio (BPD) - Espanhol
    Vulgata - Stuttgart 1969 - Latino
    Bíblia Sagrada CNBB (2002) - Português
    Revised Standard Version (1966) - Inglês
    La Sainte Bible (Crampon 1904) - Bretão
    CEI (1974) - Italiano
    EinheitsÜbersetzung der Heiligen Sc - Alemão
    Maredsous - Bíblia Ave-Maria (1957) - Sanscrit