SUMMA CONTRA GENTILES
angelici Doctoris SANCTI THOMAE AQUINATIS ordinis praedicatorum
LIBER PRIMUS
Capitulus 1. Quod sit officium sapientis. Capitulus 2. Quae sit in hoc opere auctoris intentio. Capitulus 3. Quis modus sit possibilis divinae veritatis manifestandae. Capitulus 4. Quod veritas divinorum ad quam naturalis ratio pertingit convenienter hominibus credenda proponitur. Capitulus 5. Quod ea quae ratione investigari non possunt convenienter fide tenenda hominibus proponuntur. Capitulus 6. Quod assentire his quae sunt fidei non est levitatis quamvis supra rationem sint. Capitulus 7. Quod veritati fidei christianae non contrariatur veritas rationis. Capitulus 8. Qualiter se habeat humana ratio ad veritatem fidei. Capitulus 9. De ordine et modo procedendi in hoc opere. Capitulus 10. De opinione dicentium quod Deum esse demonstrari non potest cum sit per se notum. Capitulus 11. Reprobatio praemissae opinionis et solutio rationum praemissarum. Capitulus 12. De opinione dicentium quod Deum esse demonstrari non potest sed sola fide tenetur. Capitulus 13. Rationes ad probandum Deum esse. Capitulus 14. Quod ad cognitionem Dei oportet uti via remotionis. Capitulus 15. Quod Deus sit aeternus. Capitulus 16. Quod in Deo non est potentia passiva. Capitulus 17. Quod in Deo non est materia. Capitulus 18. Quod in Deo nulla est compositio. Capitulus 19. Quod in Deo nihil est violentum neque praeter naturam. Capitulus 20. Quod Deus non est corpus. Capitulus 21. Quod Deus est sua essentia. Capitulus 22. Quod in Deo idem est esse et essentia. Capitulus 23. Quod in Deo non est accidens. Capitulus 24. Quod divinum esse non potest designari per additionem alicuius differentiae substantialis. Capitulus 25. Quod Deus non est in aliquo genere. Capitulus 26. Quod Deus non est esse formale omnium. Capitulus 27. Quod Deus non sit forma alicuius corporis. Capitulus 28. De perfectione divina. Capitulus 29. De similitudine creaturarum. Capitulus 30. Quae nomina de Deo possint praedicari. Capitulus 31. Quod divina perfectio et pluralitas nominum divinorum divinae simplicitati non repugnant. Capitulus 32. Quod nihil de Deo et rebus aliis univoce praedicatur. Capitulus 33. Quod non omnia nomina dicuntur de Deo et creaturis pure aequivoce. Capitulus 34. Quod ea quae dicuntur de Deo et creaturis dicuntur analogice. Capitulus 35. Quod plura nomina dicta de Deo non sunt synonyma. Capitulus 36. Qualiter intellectus noster de Deo propositionem formet. Capitulus 37. Quod Deus est bonus. Capitulus 38. Quod Deus est ipsa bonitas. Capitulus 39. Quod in Deo non potest esse malum. Capitulus 40. Quod Deus est omnis boni bonum. Capitulus 41. Quod Deus sit summum bonum. Capitulus 42. Quod Deus est unus. Capitulus 43. Quod Deus est infinitus. Capitulus 44. Quod Deus est intelligens. Capitulus 45. Quod intelligere Dei est sua essentia. Capitulus 46. Quod Deus per nihil aliud intelligit quam per suam essentiam. Capitulus 47. Quod Deus intelligit perfecte seipsum. Capitulus 48. Quod Deus primo et per se solum seipsum cognoscit. Capitulus 49. Quod Deus cognoscit alia a se. Capitulus 50. Quod Deus habet propriam cognitionem de omnibus rebus. Capitulus 51. Rationes ad inquirendum qualiter multitudo intellectorum sit in intellectu divino. Capitulus 53. Solutio praemissae dubitationis. Capitulus 54. Qualiter divina essentia una et simplex sit propria similitudo omnium intelligibilium. Capitulus 55. Quod Deus omnia simul intelligit. Capitulus 56. Quod cognitio Dei non est habitualis. Capitulus 57. Quod cognitio Dei non est discursiva. Capitulus 58. Quod Deus non intelligit componendo et dividendo. Capitulus 59. Quod a Deo non excluditur veritas enuntiabilium. Capitulus 60. Quod Deus est veritas. Capitulus 61. Quod Deus est purissima veritas. Capitulus 62. Quod divina veritas est prima et summa veritas. Capitulus 63. Rationes volentium subtrahere Deo cognitionem singularium. Capitulus 64. Ordo dicendorum circa divinam cognitionem. Capitulus 65. Quod Deus singularia cognoscat. Capitulus 66. Quod Deus cognoscit ea quae non sunt. Capitulus 67. Quod Deus cognoscit singularia contingentia futura. Capitulus 68. Quod Deus cognoscit motus voluntatis. Capitulus 69. Quod Deus cognoscit infinita. Capitulus 70. Quod Deus vilia cognoscit. Capitulus 71. Quod Deus cognoscit mala. Capitulus 72. Quod Deus est volens. Capitulus 73. Quod voluntas Dei est eius essentia. Capitulus 74. Quod principale volitum Dei est divina essentia. Capitulus 75. Quod Deus, volendo se, vult etiam alia. Capitulus 76. Quod Deus uno actu voluntatis se et alia velit. Capitulus 77. Quod volitorum multitudo divinae simplicitati non repugnat. Capitulus 78. Quod divina voluntas ad singula bonorum se extendit. Capitulus 79. Quod Deus vult etiam ea quae nondum sunt. Capitulus 80. Quod Deus de necessitate vult suum esse et suam bonitatem. Capitulus 81. Quod Deus non de necessitate vult alia a se. Capitulus 82. Rationes ducentes ad inconveniens si Deus alia a se non necessario velit. Capitulus 83. Quod Deus vult aliquid aliud a se necessitate suppositionis. Capitulus 84. Quod voluntas Dei non est impossibilium secundum se. Capitulus 85. Quod divina voluntas non tollit contingentiam a rebus, neque eis necessitatem absolutam imponit. Capitulus 86. Quod divinae voluntatis potest ratio assignari. Capitulus 87. Quod divinae voluntatis nihil potest esse causa. Capitulus 88. Quod in Deo est liberum arbitrium. Capitulus 89. Quod in Deo non sunt passiones affectuum. Capitulus 90. Quod in Deo sit delectatio et gaudium non tamen repugnat divinae perfectioni. Capitulus 91. Quod in Deo sit amor. Capitulus 92. Quomodo in Deo ponantur esse virtutes. Capitulus 93. Quod in Deo sunt virtutes morales quae sunt circa actiones. Capitulus 94. Quod in Deo sunt virtutes contemplativae. Capitulus 95. Quod Deus non potest velle malum. Capitulus 96. Quod Deus nihil odit, nec odium alicuius rei ei convenire potest. Capitulus 97. Quod Deus est vivens. Capitulus 98. Quod Deus est sua vita. Capitulus 99. Quod vita Dei est sempiterna. Capitulus 100. Quod Deus est beatus. Capitulus 101. Quod Deus sit sua beatitudo. Capitulus 102. Quod beatitudo divina perfecta et singularis est excedens omnem aliam beatitudinem.
LIBER SECUNDUS
Capitulus 1. Continuatio sequentium ad praecedentia. Capitulus 2. Quod consideratio creaturarum utilis est ad fidei instructionem. Capitulus 3. Quod cognoscere naturam creaturarum valet ad destruendum errores qui sunt circa Deum. Capitulus 4. Quod aliter considerat de creaturis Philosophus et theologus. Capitulus 5. Ordo dicendorum. Capitulus 6. Quod Deo competit ut sit aliis principium essendi. Capitulus 7. Quod in Deo sit potentia activa. Capitulus 8. Quod Dei potentia sit eius substantia. Capitulus 9. Quod Dei potentia sit eius actio. Capitulus 10. Qualiter potentia in Deo dicatur. Capitulus 11. Quod de Deo dicitur aliquid relative ad creaturas. Capitulus 12. Quod relationes dictae de Deo ad creaturas non sunt realiter in Deo. Capitulus 13. Quomodo praedictae relationes de Deo dicantur. Capitulus 15. Quod Deus sit omnibus causa essendi. Capitulus 16. Quod Deus ex nihilo produxit res in esse. Capitulus 17. Quod creatio non est motus neque mutatio. Capitulus 18. Quomodo solvantur ea quae contra creationem obiiciuntur. Capitulus 19. Quod in creatione non sit successio. Capitulus 20. Quod nullum corpus potest creare. Capitulus 21. Quod solius Dei est creare. Capitulus 22. Quod Deus omnia possit. Capitulus 23. Quod Deus non agat ex necessitate naturae. Capitulus 24. Quod Deus agit secundum suam sapientiam. Capitulus 25. Qualiter omnipotens dicatur quaedam non posse. Capitulus 26. Quod divinus intellectus non coartatur ad determinatos effectus. Capitulus 27. Quod divina voluntas ad determinatos effectus non artatur. Capitulus 28. Qualiter in rerum productione debitum inveniatur. Capitulus 30. Qualiter in rebus creatis esse potest necessitas absoluta. Capitulus 31. Quod non est necessarium creaturas semper fuisse. Capitulus 32. Rationes volentium probare aeternitatem mundi ex parte Dei acceptae. Capitulus 33. Rationes volentium probare aeternitatem mundi sumptae ex parte creaturarum. Capitulus 34. Rationes ad probandum aeternitatem mundi ex parte factionis. Capitulus 35. Solutio rationum supra positarum et primo earum quae sumebantur ex parte Dei. Capitulus 36. Solutio rationum quae sumuntur ex parte rerum factarum. Capitulus 37. Solutio rationum quae sumebantur ex parte factionis rerum. Capitulus 38. Rationes quibus quidam conantur ostendere mundum non esse aeternum. Capitulus 39. Quod distinctio rerum non est a casu. Capitulus 40. Quod materia non est prima causa distinctionis rerum. Capitulus 41. Quod distinctio rerum non est propter contrarietatem agentium. Capitulus 42. Quod causa prima distinctionis rerum non est secundorum agentium ordo. Capitulus 43. Quod rerum distinctio non est per aliquem de secundis agentibus inducentem in materiam diversas formas. Capitulus 44. Quod distinctio rerum non processit ex meritorum vel demeritorum diversitate. Capitulus 45. Quae sit prima causa distinctionis rerum secundum veritatem. Capitulus 46. Quod oportuit ad perfectionem universi aliquas creaturas intellectuales esse. Capitulus 47. Quod substantiae intellectuales sunt volentes. Capitulus 48. Quod substantiae intellectuales sunt liberi arbitrii in agendo. Capitulus 49. Quod substantia intellectualis non sit corpus. Capitulus 50. Quod substantiae intellectuales sunt immateriales. Capitulus 51. Quod substantia intellectualis non sit forma materialis. Capitulus 52. Quod in substantiis intellectualibus creatis differt esse et quod est. Capitulus 53. Quod in substantiis intellectualibus creatis est actus et potentia. Capitulus 54. Quod non est idem componi ex substantia et esse, et materia et forma. Capitulus 55. Quod substantiae intellectuales sunt incorruptibiles. Capitulus 56. Per quem modum substantia intellectualis possit corpori uniri. Capitulus 57. Positio Platonis de unione animae intellectualis ad corpus. Capitulus 58. Quod nutritiva, sensitiva et intellectiva non sunt in homine tres animae. Capitulus 59. Quod intellectus possibilis hominis non est substantia separata. Capitulus 60. Quod homo non sortitur speciem per intellectum passivum, sed per intellectum possibilem. Capitulus 61. Quod praedicta positio est contra sententiam aristotelis. Capitulus 62. Contra opinionem alexandri de intellectu possibili. Capitulus 63. Quod anima non sit complexio, ut posuit galenus. Capitulus 64. Quod anima non sit harmonia. Capitulus 65. Quod anima non sit corpus. Capitulus 66. Contra ponentes intellectum et sensum esse idem. Capitulus 67. Contra ponentes intellectum possibilem esse imaginationem. Capitulus 68. Qualiter substantia intellectualis possit esse forma corporis. Capitulus 69. Solutio rationum quibus supra probatur quod substantia intellectualis non potest uniri corpori ut forma. Capitulus 70. Quod secundum dicta aristotelis oportet ponere intellectum uniri corpori ut formam. Capitulus 71. Quod anima immediate unitur corpori. Capitulus 72. Quod anima sit tota in toto et tota in qualibet parte. Capitulus 73. Quod intellectus possibilis non est unus in omnibus hominibus. Capitulus 74. De opinione avicennae, qui posuit formas intelligibiles non conservari in intellectu possibili. Capitulus 75. Solutio rationum quibus videtur probari unitas intellectus possibilis. Capitulus 76. Quod intellectus agens non sit substantia separata, sed aliquid animae. Capitulus 77. Quod non est impossibile intellectum possibilem et agentem in una substantia animae convenire. Capitulus 78. Quod non fuit sententia aristotelis de intellectu agente quod sit substantia separata, sed magis quod sit aliquid animae. Capitulus 79. Quod anima humana, corrupto corpore, non corrumpitur. Capitulus 80. Rationes probantes animam corrumpi corrupto corpore (et solutio ipsarum). Capitulus 82. Quod animae brutorum animalium non sunt immortales. Capitulus 83. Quod anima humana incipiat cum corpore. Capitulus 84. Solutio rationum praemissarum. Capitulus 85. Quod anima non sit de substantia Dei. Capitulus 86. Quod anima humana non traducatur cum semine. Capitulus 87. Quod anima humana producatur in esse a Deo per creationem. Capitulus 88. Rationes ad probandum quod anima humana causetur ex semine. Capitulus 89. Solutio rationum praemissarum. Capitulus 90. Quod nulli alii corpori nisi humano unitur substantia intellectualis ut forma. Capitulus 91. Quod sunt aliquae substantiae intellectuales corporibus non unitae. Capitulus 92. De multitudine substantiarum separatarum. Capitulus 93. Quod in substantiis separatis non sunt multae unius speciei. Capitulus 94. Quod substantia separata et anima non sunt unius speciei. Capitulus 95. Quomodo accipiatur genus et species in substantiis separatis. Capitulus 96. Quod substantiae separatae non accipiunt cognitionem a sensibilibus. Capitulus 97. Quod intellectus substantiae separatae semper intelligit actu. Capitulus 98. Quomodo una substantia separata intelligit aliam. Capitulus 99. Quod substantiae separatae cognoscunt materialia. Capitulus 100. Quod substantiae separatae cognoscunt singularia. Capitulus 101. Utrum substantiae separatae naturali cognitione cognoscant omnia simul.
LIBER TERTIUS
Capitulus 1. Proemium. Capitulus 2. Quod omne agens agit propter finem. Capitulus 3. Quod omne agens agit propter bonum. Capitulus 4. Quod malum est praeter intentionem in rebus. Capitulus 5. Rationes quibus videtur probari quod malum non sit praeter intentionem (et solutio ipsarum). Capitulus 7. Quod malum non est aliqua essentia. Capitulus 8. Rationes quibus videtur probari quod malum sit natura vel res aliqua (et solutio ipsarum). Capitulus 10. Quod causa mali est bonum. Capitulus 11. Quod malum fundatur in bono. Capitulus 12. Quod malum non totaliter consumit bonum. Capitulus 13. Quod malum habet aliquo modo causam. Capitulus 14. Quod malum est causa per accidens. Capitulus 15. Quod non est summum malum. Capitulus 16. Quod finis cuiuslibet rei est bonum. Capitulus 17. Quod omnia ordinantur in unum finem, qui est Deus. Capitulus 18. Quomodo Deus sit finis rerum. Capitulus 19. Quod omnia intendunt assimilari Deo. Capitulus 20. Quomodo res imitentur divinam bonitatem. Capitulus 21. Quod res intendunt naturaliter assimilari Deo in hoc quod est causa. Capitulus 22. Quomodo diversimode res ordinantur in suos fines. Capitulus 23. Quod motus caeli est a principio intellectivo. Capitulus 24. Quomodo appetunt bonum etiam quae cognitione carent. Capitulus 25. Quod intelligere Deum est finis omnis intellectualis substantiae. Capitulus 26. Utrum felicitas consistat in actu voluntatis. Capitulus 27. Quod felicitas humana non consistit in delectationibus carnalibus. Capitulus 28. Quod felicitas non consistit in honoribus. Capitulus 29. Quod felicitas hominis non consistit in gloria. Capitulus 30. Quod felicitas hominis non consistit in divitiis. Capitulus 31. Quod felicitas non consistit in potentia mundana. Capitulus 32. Quod felicitas non consistit in bonis corporis. Capitulus 33. Quod felicitas humana non consistit in sensu. Capitulus 34. Quod ultima hominis felicitas non consistit in actibus virtutum moralium. Capitulus 35. Quod ultima felicitas non sit in actu prudentiae. Capitulus 36. Quod felicitas non consistit in operatione artis. Capitulus 37. Quod ultima felicitas hominis consistit in contemplatione Dei. Capitulus 38. Quod felicitas humana non consistit in cognitione Dei quae communiter habetur a pluribus. Capitulus 39. Quod felicitas humana non consistit in cognitione Dei quae habetur per demonstrationem. Capitulus 40. Quod felicitas humana non consistit in cognitione Dei quae est per fidem. Capitulus 41. Utrum in hac vita homo possit intelligere substantias separatas per studium et inquisitionem scientiarum speculativarum. Capitulus 42. Quod non possumus in hac vita intelligere substantias separatas sicut ponit alexander. Capitulus 43. Quod non possumus in hac vita intelligere substantias separatas sicut ponit Averroes. Capitulus 44. Quod ultima felicitas hominis non consistit in cognitione substantiarum separatarum qualem praedictae opiniones fingunt. Capitulus 45. Quod non possumus in hac vita intelligere substantias separatas. Capitulus 46. Quod anima in hac vita non intelligit seipsam per seipsam. Capitulus 47. Quod non possumus in hac vita videre Deum per essentiam. Capitulus 48. Quod ultima hominis felicitas non sit in hac vita. Capitulus 49. Quod substantiae separatae non vident Deum per essentiam ex hoc quod cognoscunt eum per suam essentiam. Capitulus 50. Quod in naturali cognitione quam habent substantiae separatae de Deo non quiescit earum naturale desiderium. Capitulus 51. Quomodo Deus per essentiam videatur. Capitulus 52. Quod nulla creata substantia potest sua naturali virtute pervenire ad videndum Deum per essentiam. Capitulus 53. Quod intellectus creatus indiget aliqua influentia divini luminis ad hoc quod Deum per essentiam videat. Capitulus 54. Rationes quibus videtur probari quod Deus non possit videri per essentiam, et solutiones earum. Capitulus 55. Quod intellectus creatus non comprehendit divinam substantiam. Capitulus 56. Quod nullus intellectus creatus, videndo Deum, videt omnia quae in eo videri possunt. Capitulus 57. Quod omnis intellectus, cuiuscumque gradus, particeps esse potest divinae visionis. Capitulus 58. Quod unus alio perfectius Deum videre potest. Capitulus 59. Quomodo videntes divinam substantiam omnia videant. Capitulus 60. Quod videntes Deum omnia simul vident in ipso. Capitulus 61. Quod per visionem Dei aliquis fit particeps vitae aeternae. Capitulus 62. Quod videntes Deum in perpetuum eum videbunt. Capitulus 63. Qualiter in illa ultima felicitate omne desiderium hominis completur. Capitulus 64. Quod Deus sua providentia gubernat res. Capitulus 65. Quod Deus conservat res in esse. Capitulus 66. Quod nihil dat esse nisi inquantum agit in virtute divina. Capitulus 67. Quod Deus est causa operandi omnibus operantibus. Capitulus 68. Quod Deus est ubique. Capitulus 69. De opinione eorum qui rebus naturalibus proprias subtrahunt actiones. Capitulus 70. Quomodo idem effectus sit a Deo et a natura agente. Capitulus 71. Quod divina providentia non excludit totaliter malum a rebus. Capitulus 72. Quod divina providentia non excludit contingentiam a rebus. Capitulus 73. Quod divina providentia non excludit arbitrii libertatem. Capitulus 74. Quod divina providentia non excludit fortunam et casum. Capitulus 75. Quod providentia Dei sit singularium contingentium. Capitulus 76. Quod providentia Dei sit omnium singularium immediate. Capitulus 77. Quod executio divinae providentiae fit mediantibus causis secundis. Capitulus 78. Quod mediantibus creaturis intellectualibus aliae creaturae reguntur a Deo. Capitulus 79. Quod substantiae intellectivae inferiores reguntur per superiores. Capitulus 80. De ordinatione angelorum ad invicem. Capitulus 81. De ordinatione hominum ad invicem et ad alia. Capitulus 82. Quod inferiora corpora reguntur a Deo per corpora caelestia. Capitulus 83. Epilogus praedictorum. Capitulus 84. Quod corpora caelestia non imprimant in intellectus nostros. Capitulus 85. Quod corpora caelestia non sunt causae voluntatum et electionum nostrarum. Capitulus 86. Quod corporales effectus in istis inferioribus non sequuntur ex necessitate a corporibus caelestibus. Capitulus 87. Quod motus caelestis corporis non sit causa electionum nostrarum ex virtute animae moventis, ut quidam dicunt. Capitulus 88. Quod substantiae separatae creatae non possunt esse causa directe electionum et voluntatum nostrarum, sed solus Deus. Capitulus 89. Quod motus voluntatis causatur a Deo, et non solum potentia voluntatis. Capitulus 90. Quod electiones et voluntates humanae subduntur divinae providentiae. Capitulus 91. Quomodo res humanae ad superiores causas reducantur. Capitulus 92. Quomodo dicitur aliquis bene fortunatus, et quomodo adiuvetur homo ex superioribus causis. Capitulus 93. De fato: an sit, et quid sit. Capitulus 94. De certitudine divinae providentiae. Capitulus 95. Quod immobilitas divinae providentiae utilitatem orationis non excludit. Capitulus 97. Quomodo dispositio providentiae habeat rationem. Capitulus 98. Quomodo Deus possit facere praeter ordinem suae providentiae, et quomodo non. Capitulus 99. Quod Deus potest operari praeter ordinem rebus inditum, producendo effectus absque causis proximis. Capitulus 100. Quod ea quae Deus facit praeter naturae ordinem non sunt contra naturam. Capitulus 101. De miraculis. Capitulus 102. Quod solus Deus facit miracula. Capitulus 103. Quo modo substantiae spirituales aliqua mirabilia operantur, quae tamen non sunt vere miracula. Capitulus 104. Quod opera magorum non sunt solum ex impressione caelestium corporum. Capitulus 105. Unde magorum operationes efficaciam habeant. Capitulus 106. Quod substantia intellectualis quae praestat efficaciam magicis operibus, non est bona secundum virtutem. Capitulus 107. Quod substantia intellectualis cuius auxilio magicae artes utuntur, non est mala secundum suam naturam. Capitulus 108. Rationes quibus probari videtur quod in daemonibus non possit esse peccatum. Capitulus 109. Quod in daemonibus possit esse peccatum, et qualiter. Capitulus 110. Solutio praemissarum rationum. Capitulus 111. Quod speciali quadam ratione creaturae rationales divinae providentiae subduntur. Capitulus 112. Quod creaturae rationales gubernantur propter seipsas, aliae vero in ordine ad eas. Capitulus 113. Quod rationalis creatura dirigitur a Deo ad suos actus non solum secundum ordinem ad speciem, sed etiam secundum quod congruit individuo. Capitulus 114. Quod divinitus hominibus leges dantur. Capitulus 115. Quod lex divina principaliter hominem ordinat in Deum. Capitulus 116. Quod finis legis divinae est dilectio Dei. Capitulus 117. Quod divina lege ordinamur ad dilectionem proximi. Capitulus 118. Quod per divinam legem homines ad rectam fidem obligantur. Capitulus 119. Quod per quaedam sensibilia mens nostra dirigitur in Deum. Capitulus 120. Quod latriae cultus soli Deo est exhibendus. Capitulus 121. Quod divina lex ordinat hominem secundum rationem circa corporalia et sensibilia. Capitulus 122. Qua ratione fornicatio simplex secundum legem divinam sit peccatum: et quod matrimonium sit naturale. Capitulus 123. Quod matrimonium debet esse indivisibile. Capitulus 124. Quod matrimonium debeat esse unius ad unam. Capitulus 125. Quod matrimonium non debet fieri inter propinquos. Capitulus 126. Quod non omnis carnalis commixtio est peccatum. Capitulus 127. Quod nullius cibi usus est peccatum secundum se. Capitulus 128. Quomodo secundum legem Dei homo ordinatur ad proximum. Capitulus 129. Quod in humanis actibus sunt aliqua recta secundum naturam, et non solum quasi lege posita. Capitulus 130. De consiliis quae dantur in lege divina. Capitulus 131. De errore impugnantium voluntariam paupertatem. Capitulus 132. De modis vivendi eorum qui voluntariam paupertatem sequuntur. Capitulus 133. Quomodo paupertas sit bona. Capitulus 134. Solutio rationum supra inductarum contra paupertatem. Capitulus 135. Solutio eorum quae obiiciebantur contra diversos modos vivendi eorum qui assumunt voluntariam paupertatem. Capitulus 136. De errore eorum qui perpetuam continentiam impugnant. Capitulus 138. Contra eos qui vota impugnant. Capitulus 139. Quod neque merita neque peccata sint paria. Capitulus 140. Quod actus hominis puniuntur vel praemiantur a Deo. Capitulus 141. De differentia et ordine poenarum. Capitulus 142. Quod non omnia praemia et poenae sunt aequales. Capitulus 143. De poena quae debetur peccato mortali et veniali per respectum ad ultimum finem. Capitulus 144. Quod per peccatum mortale ultimo fine aliquis in aeternum privatur. Capitulus 145. Quod peccata puniuntur etiam per experientiam alicuius nocivi. Capitulus 146. Quod iudicibus licet poenas inferre. Capitulus 147. Quod homo indiget divino auxilio ad beatitudinem consequendam. Capitulus 148. Quod per auxilium divinae gratiae homo non cogitur ad virtutem. Capitulus 149. Quod divinum auxilium homo promereri non potest. Capitulus 150. Quod praedictum divinum auxilium gratia nominatur, et quid sit gratia gratum faciens. Capitulus 151. Quod gratia gratum faciens causat in nobis dilectionem Dei. Capitulus 152. Quod divina gratia causat in nobis fidem. Capitulus 153. Quod divina gratia causat in nobis spem. Capitulus 154. De donis gratiae gratis datae; in quo de divinationibus daemonum. Capitulus 155. Quod homo indiget auxilio gratiae ad perseverandum in bono. Capitulus 156. Quod ille qui decidit a gratia per peccatum, potest iterum per gratiam reparari. Capitulus 157. Quod homo a peccato liberari non potest nisi per gratiam. Capitulus 158. Qualiter homo a peccato liberatur. Capitulus 159. Quod rationabiliter homini imputatur si ad Deum non convertatur, quamvis hoc sine gratia non possit. Capitulus 160. Quod homo in peccato existens sine gratia peccatum vitare non potest. Capitulus 161. Quod Deus aliquos a peccato liberat, et aliquos in peccato relinquit. Capitulus 162. Quod Deus nemini est causa peccandi. Capitulus 163. De praedestinatione, reprobatione, et electione divina.
LIBER QUARTUS
Capitulus 1. Proemium. Capitulus 2. Quod sit generatio, paternitas et filiatio in divinis. Capitulus 3. Quod filius Dei sit Deus. Capitulus 4. Quid opinatus sit photinus de filio Dei, et eius improbatio. Capitulus 5. Opinio sabellii de filio Dei, et eius improbatio. Capitulus 6. De opinione arii circa filium Dei. Capitulus 7. Improbatio opinionis arii de filio Dei. Capitulus 8. Solutio ad auctoritates quas arius pro se inducebat. Capitulus 9. Solutio ad auctoritates photini et sabellii. Capitulus 10. Rationes contra generationem et processionem divinam. Capitulus 11. Quomodo accipienda sit generatio in divinis, et quae de filio Dei dicuntur in scripturis. Capitulus 12. Quomodo filius Dei dicatur Dei sapientia. Capitulus 13. Quod non est nisi unus filius in divinis. Capitulus 14. Solutio ad rationes supra inductas contra generationem divinam. Capitulus 15. De spiritu sancto, quod sit in divinis. Capitulus 16. Rationes ex quibus aliqui spiritum sanctum existimaverunt esse creaturam. Capitulus 17. Quod spiritus sanctus sit verus Deus. Capitulus 18. Quod spiritus sanctus sit subsistens persona. Capitulus 19. Quomodo intelligenda sunt quae de spiritu sancto dicuntur. Capitulus 20. De effectibus attributis spiritui sancto in scripturis respectu totius creaturae. Capitulus 21. De effectibus attributis spiritui sancto in sacra scriptura respectu rationalis creaturae, quantum ad ea quae Deus nobis largitur. Capitulus 22. De effectibus attributis spiritui sancto secundum quod movet creaturam in Deum. Capitulus 23. Solutio rationum supra inductarum contra divinitatem spiritus sancti. Capitulus 24. Quod spiritus sanctus procedat a filio. Capitulus 25. Rationes ostendere volentium quod spiritus sanctus non procedat a filio, et solutio ipsarum. Capitulus 26. Quod non sunt nisi tres personae in divinis pater, filius et spiritus sanctus. Capitulus 27. De incarnatione verbi secundum traditionem sacrae scripturae. Capitulus 28. De errore photini circa incarnationem. Capitulus 29. De errore manichaeorum circa incarnationem. Capitulus 30. De errore valentini circa incarnationem. Capitulus 31. De errore apollinaris circa corpus Christi. Capitulus 32. De errore arii et apollinaris circa animam Christi. Capitulus 33. De errore apollinaris dicentis animam rationalem non fuisse in Christo, et de errore origenis dicentis animam Christi ante mundum fuisse creatam. Capitulus 34. De errore theodori mopsuesteni et nestorii circa unionem verbi ad hominem. Capitulus 35. Contra errorem eutychetis. Capitulus 36. De errore macarii antiocheni ponentis unam tantum voluntatem in Christo. Capitulus 37. Contra eos qui dixerunt ex anima et corpore non esse aliquid unum constitutum in Christo. Capitulus 38. Contra eos qui ponunt duo supposita vel duas hypostases in una persona Christi. Capitulus 39. Quid catholica fides sentiat de incarnatione Christi. Capitulus 40. Obiectiones contra fidem incarnationis. Capitulus 42. Quod assumptio humanae naturae maxime competebat verbo Dei. Capitulus 43. Quod humana natura assumpta a verbo non praeextitit assumptioni, sed in ipsa conceptione fuit assumpta. Capitulus 44. Quod natura assumpta a verbo in ipsa conceptione fuit perfecta quantum ad animam et corpus. Capitulus 45. Quod Christum decuit nasci ex virgine. Capitulus 46. Quod Christus natus est de spiritu sancto. Capitulus 47. Quod Christus non fuit filius spiritus sancti secundum carnem. Capitulus 48. Quod non sit dicendum Christum esse creaturam. Capitulus 49. Solutio rationum contra incarnationem superius positarum. Capitulus 50. Quod peccatum originale traducatur a primo parente in posteros. Capitulus 51. Obiectiones contra peccatum originale. Capitulus 52. Solutio obiectionum positarum. Capitulus 53. Rationes quibus videtur probari quod non fuit conveniens Deum incarnari. Capitulus 54. Quod conveniens fuit Deum incarnari. Capitulus 55. Solutio rationum supra positarum contra convenientiam incarnationis. Capitulus 56. De necessitate sacramentorum. Capitulus 57. De distinctione sacramentorum veteris et novae legis. Capitulus 58. De numero sacramentorum novae legis. Capitulus 59. De baptismo. Capitulus 60. De confirmatione. Capitulus 61. De eucharistia. Capitulus 62. De errore infidelium circa sacramentum eucharistiae. Capitulus 63. Solutio praemissarum difficultatum, et primo quoad conversionem panis in corpus Christi. Capitulus 64. Solutio eorum quae obiiciebantur ex parte loci. Capitulus 65. Solutio eorum quae obiiciebantur ex parte accidentium. Capitulus 66. Solutio eorum quae obiiciebantur ex parte actionis et passionis. Capitulus 67. Solutio eorum quae obiiciebantur ex parte fractionis. Capitulus 68. Solutio auctoritatis inductae. Capitulus 69. Ex quali pane et vino debet confici hoc sacramentum. Capitulus 70. De sacramento poenitentiae. Capitulus 71. Quod homo peccans post sacramentorum gratiam potest converti per gratiam. Capitulus 72. De necessitate poenitentiae et partium eius. Capitulus 73. De sacramento extremae unctionis. Capitulus 74. De sacramento ordinis. Capitulus 75. De distinctione ordinum. Capitulus 76. De episcopali potestate: et quod in ea unus sit summus. Capitulus 77. Quod per malos ministros sacramenta dispensari possunt. Capitulus 78. De sacramento matrimonii. Capitulus 79. Quod per Christum resurrectio corporum sit futura. Capitulus 80. Obiectiones contra resurrectionem. Capitulus 81. Solutio praemissarum obiectionum. Capitulus 82. Quod homines resurgent immortales. Capitulus 83. Quod in resurgentibus non erit usus ciborum neque venereorum. Capitulus 84. Quod corpora resurgentium erunt eiusdem naturae. Capitulus 85. Quod corpora resurgentium erunt alterius dispositionis. Capitulus 86. De qualitate corporum glorificatorum. Capitulus 87. De loco corporum glorificatorum. Capitulus 88. De sexu et aetate resurgentium. Capitulus 89. De qualitate corporum resurgentium in damnatis. Capitulus 90. Quomodo substantiae incorporeae patiantur ab igne corporeo. Capitulus 91. Quod animae statim post separationem a corpore poenam vel praemium consequuntur. Capitulus 92. Quod animae sanctorum post mortem habent voluntatem immutabilem in bono. Capitulus 93. Quod animae malorum post mortem habent voluntatem immutabilem in malo. Capitulus 94. De immutabilitate voluntatis in animabus in purgatorio detentis. Capitulus 95. De immutabilitate voluntatis communiter in omnibus animabus post separationem a corpore. Capitulus 96. De finali iudicio. Capitulus 97. De statu mundi post iudicium.
|