|
SANCTI BERNARDI ABBATIS CLARAE-VALLENSIS SERMONES IN CANTICA CANTICORUM, I - XVII.
|
| 1 | SERMO I. De ipso titulo libri: «Cantica canticorum Salomonis.»
|
| 2 | SERMO II. De Incarnatione Christi per patriarchas et prophetas nuntiata, et ardentissime ab eis exspectata.
|
| 3 | SERMO III. De osculo pedis, manus et oris Domini, etc.
|
| 4 | SERMO IV. De triplici profectu animae, qui fit per osculum pedis, manus, et oris Domini.
|
| 5 | SERMO V. De quatuor generibus spirituum, videlicet Dei, angeli, hominis et pecoris.
|
| 6 | SERMO VI. De summo et incircumscripto Spiritu, qui est Deus: et quo modo misericordia et judicium dicantur pedes Domini.
|
| 7 | SERMO VII. De amore ardenti quo anima diligit Deum. Item de attentione tempore orationis vel psalmodiae procuranda.
|
| 8 | SERMO VIII. Quomodo per osculum oris Dei significatur Spiritus sanctus, quem Ecclesia sibi petit dari ad notitiam sanctae Trinitatis.
|
| 9 | SERMO IX. De uberibus sponsi, id est Christi, quorum unum est longanimitas exspectandi peccatores; alterum, benignitas seu facilitas eos recipiendi.
|
| 10 | SERMO X. De tribus unguentis spiritualibus, scilicet contritionis, devotionis et pietatis.
|
| 11 | SERMO XI. De duobus, hoc est fructu et modo, pertinentibus ad opus humanae redemptionis.
|
| 12 | SERMO XII. De pretioso unguento pietatis; et de veneratione a subditis erga praelatos suos exhibenda.
|
| 13 | SERMO XIII. De gloria et laude Deo semper attribuenda pro omnibus bonis ejus nobis impensis.
|
| 14 | SERMO XIV. De Ecclesia fidelium Christianorum; et de Synagoga Judaeorum perfidorum.
|
| 15 | SERMO XV. Qualiter nomen Jesus est medicina salubris fidelibus Christianis in omnibus adversis.
|
| 16 | SERMO XVI. De cordis contritione, et de tribus speciebus verae confessionis.
|
| 17 | SERMO XVII. De accessu et recessu Spiritus sancti observando, deque invidia diaboli erga genus humanum.
|
| 18 | SERMO XVIII. De duabus operationibus Spiritus sancti, quarum una vocatur effusio, et alia infusio.
|
| 19 | SERMON XIX De natura, modo, ac proprietatibus amoris angelici erga Deum, juxta singulos angelorum ordines disserit.
|
| 20 | SERMO XX. De triplici modo dilectionis, qua Deum diligimus.
|
| 21 | SERMO XXI. Qualiter sponsa, id est Ecclesia, trahi se optat post sponsum, id est Christum.
|
| 22 | SERMO XXII. De quatuor unguentis sponsi; et totidem virtutibus cardinalibus.
|
| 23 | SERMO XXIII. De tribus modis contemplationis circa Deum, sub figura trium cellarum.
|
| 24 | SERMO XXIV. Agit praecipue contra detestabile vitium detractionis; et qua in re rectitudo hominis potissimum consistat.
|
| 25 | SERMO XXV. De nigredine et formositate sponsae, id est Ecclesiae.
|
| 26 | SERMO XXVI. In quo beatus Bernardus obitum fratris sui Girardi luget.
|
| 27 | SERMO XXVII. De ornatu sponsae, et qualiter anima sancta in coelum dicatur.
|
| 28 | SERMO XXVIII. De nigredine et formositate sponsi, et quomodo auditus potius quam visus valeat in rebus fidei, et ad notiiam veritatis.
|
| 29 | SERMO XXIX. De querimonia Ecclesiae contra suos impugnatores, vel contra illos qui impugnant unitatem fraternam.
|
| 30 | SERMO XXX. Qualiter populus fidelium seu animae electorum per vineas significantur, quarum Ecclesia custos dicitur; et de prudentia carnis, quae est mors.
|
| 31 | SERMO XXXI. De excellentia divinae visionis; et quomodo in praesenti sanctis viris gustus divinae praesentiae variatur, pro variis animae desideriis.
|
| 32 | SERMO XXXII. Qualiter Christus suscipitur ab anima sancta tanquam\i sponsus, \Iet ab anima infirma tanquam\i medicus. \IItem de differentia cogitationum, unde oriantur.
|
| 33 | SERMO XXXIII. De his quae semper sectanda sunt a mente devota. Quid sit meridies, et de quatuor generibus tentationum semper evitandis.
|
| 34 | SERMO XXXIV. In quo tractatur de humilitate et patientia.
|
| 35 | SERMO XXXV. De increpatione dura, quam facit sponsus ad sponsam; et duplici ignorantia nimium pavenda et fugienda.
|
| 36 | SERMO XXXVI. Quod scientia litterarum sit bona ad instructionem, sed scientia propriae infirmitatis sit utilior ad salutem.
|
| 37 | SERMO XXXVII. De duplici notitia, et duplici ignorantia; deque malis seu damnis quae pariunt.
|
| 38 | SERMO XXXVIII. Qualiter ex ignorantia Dei nascitur desperatio, et qualiter sponsa dicatur pulchra inter mulieres.
|
| 39 | SERMO XXXIX. De curribus Pharaonis. id est diaboli, et de principibus exercitus, qui sunt malitia, luxuria, et avaritia.
|
| 40 | SERMO XL. Quod intentio sit facies animae: quae sit ejus pulchritudo aut deformitas; quoe ejusdem solitudo et audicitia.
|
| 41 | SERMO XLI. Qualiter sponsa recipit interim magnam consolationem de contemplatione divinae claritatis, antequam perveniat ad claram ejus visionem.
|
| 42 | SERMO XLII. De duplici humilitate: una videlicet, quam parit veritas; et altera, quam inflammat charitas.
|
| 43 | SERMO XLIII. Qualiter consideratio passionis et laborum Christi faciat sponsam, id est animam, pergere illaesam inter prospera et adversa hujus mundi.
|
| 44 | SERMO XLIV. De correptione pro ingenio peccantium moderanda ut nempe humiles et morigeri leniter, duri et obstinati austere corrigantur.
|
| 45 | SERMO XLV. De duplici pulchritudine animae; et qualiter anima loquitur ad Dei-Verbum, et Verbum ad animam: et quae sint eorum linguae.
|
| 46 | SERMO XLVI. De statu et compositione totius Ecclesiae. Item, quomodo per activam vitam, quae sub obedientia agitur, perveniatur ad contemplativam.
|
| 47 | SERMO XLVII. De triplici flore, scilicet virginitatis, martyrii et bonae operationis - et de devotione habenda circa divinum officium.
|
| 48 | SERMO XLVIII. De laude reciproca, quae fit inter sponsum et sponsam, et qualiter per umbram Christi intelligatur corpus et fides ejus.
|
| 49 | SERMO XLIX. Qualiter per discretionem ordinatur charitas, ut omnia membra Ecclesiae, id est electi, invicem colligentur.
|
| 50 | SERMO L. De duplici charitate, scilicet actuali et affectuali; et ejus ordinatione.
|
| 51 | SERMO LI. Qualiter sponsa petit sibi accumulari fructus bonorum operum cum floribus et odoramentis fidei; item de spe et timore.
|
| 52 | SERMO LII. De excessu, qui contemplatio dicitur, in qua sponsus facit quiescere animam sanctam, pro ejus quiete zelans.
|
| 53 | SERMO LIII. Per montes et colles significari coelestes spiritus, quos transilit sponsus per suum in terras adventum, seu per mysterium Incarnationis suae.
|
| 54 | SERMO LIV. Qualiter iterum per montes significantur angeli et homines, et per colles daemones. Item de triplici timore, quo quisque timere debet, ne gratiam bene operandi a Deo acceptam perdat.
|
| 55 | SERMO LV. Qualiter homo per veram poenitentiam potest evadere judicium Dei.
|
| 56 | SERMO LVI. Quod peccata et vitia sunt tanquam parietes, mediantes inter Deum et peccatorem.
|
| 57 | SERMO LVII. De visitationibus Domini observandis; quibus indiciis vel signis eae deprehendi possint.
|
| 58 | SERMO LVIII. Quomodo sponsus hortatur sponsam, id est viros perfectos, ad regimen imperfectorum. Item de putatione vitiorum in eis facienda, ut virtutes succrescant.
|
| 59 | SERMO LIX. De gemitibus animae suspirantis ad coelestem patriam, et de commendatione castitatis et viduitatis.
|
| 60 | SERMO LX. De incredulitate Judaeorum, qua compleverunt mensuram patrum suorum occidendo Christum.
|
| 61 | SERMO LXI. Quomodo Ecclesia reperit divitias divinae misericordiae in foraminibus vulnerum Christi, et de fortitudine martyrum quam a Christo receperunt.
|
| 62 | SERMO LXII. Quid sit animam fidelem commorari «in foraminibus petrae;» et quid «in cavernis maceriae.»
|
| 63 | SERMO LXIII. De vinea viro pio et sapienti, id est sua cuique vita, seu mente et conscientia, serio colenda;
|
| 64 | SERMO LXIV De tentationibus monachorum provectorum, quas patiantur vulpes, seu tentationes magis sibi infestas. Item de haereticis, vulpibus Ecclesiae, capiendis.
ADMONITIO IN DUOS SERMONES SEQUENTES.
|
| 65 | SERMO LXV. De clandestinis haereticis, quorum praeposteram religionem et studium occultandi mysteria sua, nec non scandalosum feminarum contubernium perstringit.
|
| 66 | SERMO LXVI. De erroribus haereticorum circa nuptias, baptismum parvulorum, purgatorium, orationes pro defunctis et invocationem sanctorum.
|
| 67 | SERMO LXVII. De mirabili affectu dilectionis sponsae, quem eructat propter amorem Christi sponsi.
|
| 68 | SERMO LXVIII. Quomodo sponsus Christus intendit sponsae Ecclesiae, et haec illi; et de cura, quam habet Deus de electis. Item de merito et fiducia Ecclesiae.
|
| 69 | SERMO LXIX. Qualiter omnis altitudo se extollens adversus scientiam Dei, dejicitur.
|
| 70 | SERMO LXX. Unde sponsus dilectus dicatur; et de veritate, mansuetudine et justitia, caeterisque virtutibus, quae sunt lilia, inter quae pascitur.
|
| 71 | SERMO LXXI. De liliis spiritualibus, id est operibus bonis, quorum odor recta conscientia, color fama: et quomodo sponsus et pascit nos, et pascitur a nobis.
|
| 72 | SERMO LXXII. Dies aspirans, et umbrae inclinatae quae sint. Deinde varii hominum dies exponuntur.
|
| 73 | SERMO LXXIII. Qualiter Christus ad judicandum veniet in forma humana, ut suavis appareat electis; et quomodo minor angelis, iisdemque sublimior.
|
| 74 | SERMO LXXIV. De visitationibus Verbi sponsi, quam occulte fiant ad animam sanctam, idque Bernardus sui ipsius exemplo ad aedificationem suorum demisse ac verecunde declarat.
|
| 75 | SERMO LXXV Deus quaerendus est debito tempore, modo, et loco. Et quod nunc sit acceptabile tempus, in quo quisque per bona opera potest sibi invenire Deum, ac suum operari salutem.
|
| 76 | SERMO LXXVI. De claritate sponsi, in qua coaequalis Patri sedet a dextris gloriae ejus: et qualiter boni pastores debent esse solliciti, vigiles et discreti circa pascendas animas sibi commissas.
|
| 77 | SERMO LXXVII. De malis pastoribus Ecclesiae; item quomodo beati in coelo simul cum angelis adjutorio sunt electis adhuc peregrinantibus.
|
| 78 | SERMO LXXVIII. Quod sponsa, id est Ecclesia electorum, praedestinata est a Deo ante saecula, et praeventa ab eo ut quaereret eum, et converteretur.
|
| 79 | SERMO LXXIX. De amore tenaci et indissolubili, quo anima tenet sponsum: item de reditu sponsi in fine saeculi ad Synagogam Judaeorum salvandam.
|
| 80 | SERMO LXXX. De imagine sive Verbo Dei, et anima quae ad imaginem est, subtilis disputatio: et de errore Gilleberti Pictavensis episcopi.
|
| 81 | SERMO LXXXI. De convenientia et similitudine animae cum Verbo secundum identitatem essentiae, et vitae immortalitatem, et arbitrii libertatem.
|
| 82 | SERMO LXXXII. Qualiter anima similis Deo manens, per peccatum tamen dissimilis facta est in simplicitate, immortalitate et libertate.
|
| 83 | SERMO LXXXIII. Qualiter anima, quantumcunque vitiis corrupta, adhuc per amorem castum et sanctum potest redire ad similitudinem sponsi, id est Christi.
|
| 84 | SERMO LXXXIV. Quod anima quaerens Deum, praevente est ab eo: et quid sit illa quaesitio, in qua jam ab eo praeventa est.
|
| 85 | SERMO LXXXV. \IDe septem necessitatibus, propter quas anima quaerit Verbum: quae tandem reformata accedit ad ejus dulcedinem contemplandam atque perfruendam.
|
| 86 | SERMO LXXXVI. De cautela et verecundia sponsae quaerentis Verbum; et de commendatione verecundiae.
|
Francese